Το μυστικό

Όλα αρχίζουν...και πάλι τελειώνουν

Ξημέρωσε ένα συνηθισμένο πρωινό όπως όλα τα υπόλοιπα. Τα τρία κορίτσια αφού ετοιμάστηκαν, έπιναν τώρα σιωπηλές τον καφέ τους ζώντας τις τελευταίες τους στιγμές και οι τρεις σε εκείνο το σπίτι, αφού ο γάμος της Ασημίνας ήταν κοντά. Η αδερφή τους σύντομα θα έφευγε από το σπίτι και η Ελένη με τη Δρόσω θα έμεναν μόνες.

Η Ασημίνα ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της. "Λενιώ, τι έχεις; Δε φαίνεσαι καλά" είπε παρατηρώντας το χλωμό πρόσωπο της αδερφής της. Η Ελένη έσπρωξε το φλιτζάνι του καφέ από μπροστά της, αφού και μόνο η μυρωδιά της προκαλούσε δυσφορία. "Μάλλον με τριγυρίζει κάποια ίωση" ψέλλισε άνευρα. "Θα φτιάξω ένα ζεστό και θα μου περάσει, μην ανησυχείς". Η Ασημίνα σηκώθηκε από τη θέση της και την πλησίασε αφήνοντας ένα φιλί στο μέτωπό της. "Πρόσεχε μην αρρωστήσεις και δε σε έχω δίπλα μου στον γάμο. Έχασες που έχασες τον αρραβώνα" παραπονέθηκε η κοπέλα κι η Ελένη την καθησύχασε ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα. Δεν ήταν τίποτα ικανό να την εμποδίσει να είναι στο πλευρό της αδερφής της την πιο σημαντική στιγμή της ζωής της. "Πρέπει να φύγω" είπε φορώντας βιαστικά το παλτό της. "Περίμενε έρχομαι κι εγώ μαζί σου" αποκρίθηκε η Δρόσω και σηκώθηκε από τη θέση της γρήγορα για να προλάβει την αδερφή της. 

Η Ελένη μόλις έμεινε μόνη της έπιασε απελπισμένη το κεφάλι της. Από την ώρα που ξύπνησε το ένιωθε να πονάει τόσο που νόμιζε ότι θα σπάσει. Σηκώθηκε για να πάρει ένα παυσίπονο αλλά το σώμα της αντιστάθηκε. Τα πόδια της μούδιασαν, δεν τα ένιωθε. Πιάστηκε με δύναμη το τραπέζι για να μην πέσει και σχεδόν σωριάστηκε στην καρέκλα. Τα μάτια της έκλεισαν απότομα. Δεν ένιωθε ο εαυτός της εκείνη την ημέρα. Αποφάσισε να μείνει στο σπίτι. Δε γινόταν να πάει στα χωράφια σε αυτή την κατάσταση και να επιβαρύνει η ίδια την υγεία της.

Όταν επέστρεψε η Δρόσω εξεπλάγη από την παρουσία της αδερφής της στο σπίτι. Την κοίταξε απορημένη που ανακάτευε το φαγητό στην κατσαρόλα. Η Ελένη την καλωσόρισε αλλά εκείνη δεν κουνήθηκε από τη θέση της. "Τι κάνεις εδώ; Δε θα πας στα χωράφια;" αναρωτήθηκε κι εκείνη της ένευσε αρνητικά. "Είμαι λίγο αδιάθετη σήμερα, δε νιώθω και τόσο καλά. Μάλλον κουράστηκα υπερβολικά τον τελευταίο καρό και αντέδρασε ο οργανισμός μου" δικαιολογήθηκε. "Τι κάθεσαι τότε και κάνεις δουλειές; Πήγαινε να ξεκουραστείς, θα τα κάνω εγώ" της είπε αυστηρά κι η Ελένη υπάκουσε. Δεν ήθελε να το διακινδυνέψει. Ήδη ένιωθε το σώμα της βαρύ και αισθανόταν κι η ίδια πως της έλειπαν λίγες στιγμές ηρεμίας. Πήγε στην κάμαρή της και έκλεισε για λίγο τα μάτια της, ελπίζοντας μόλις τα ανοίξει να είναι όλα όπως πριν.