Το μυστικό

Παλεύοντας με τους δαίμονες του ψεύδους

Ο Λάμπρος δεν άντεξε άλλο την απόσταση εκείνο το βράδυ. Η καρδιά του σε συνδυασμό με τις σκέψεις  που τον τυραννούσαν από την πρώτη στιγμή γιατί κάτι τον τράβηξε πάνω σε εκείνο το κοριτσάκι τον έκανε να πάει στο σπίτι της Ελένης. Ήθελε να την κλείσει στην αγκαλιά του και να μην την αφήσει ποτέ ξανά να φύγει. Να της ζητήσει να κάνουν μια καινούρια αρχή, να της πει πως την αγαπάει κι ότι δεν έπαψε ούτε λεπτό να τη σκέφτεται όλα αυτά τα χρόνια, να γευτεί το φιλί της... Κι έπειτα, να τη ρωτήσει αν οι υποψίες του είναι αληθινές.

Στη διαδρομή έτρεχε σαν τρελός για να φτάσει μια ώρα αρχύτερα κοντά της. Είδε τα ψηλά δέντρα να ξεπροβάλουν απ' το σπίτι της κι ένα χαμόγελο σχηματίστηκε αυθόρμητα στα χείλη του. Ένα βήμα πιο κοντά στην αγαπημένη του. Πλησιάζοντας αντίκρισε τον πατέρα του. Στάθηκε παραξενευμένος πίσω από τη σκάλα και προσπάθησε να ακούσει την κουβέντα τους. Η έκφραση της Ελένης τού μαρτυρούσε ότι κάτι πολύ σοβαρό είχε συμβεί. Οι επόμενες κουβέντες που βγήκαν από το στόμα του Μιλτιάδη τον άφησαν άναυδο. Τα λόγια του πατέρα του τον έκαναν να παγώσει στη θέση του. Είχε κι εκείνος τις ίδιες υποψίες; Από τον τόνο της φωνή τους διέκρινε ότι ήταν απόλυτα σίγουρος γι' αυτό που ξεστόμισε. Έμεινε να τους παρατηρεί ελπίζοντας να παράκουσε. Δε θα άντεχε να συμβεί κάτι τέτοιο. Είχε κουραστεί πια να πολεμάει τα εμπόδια που υψώνονται μπροστά του.

Η Ελένη μάζεψε όση υπομονή της είχε απομείνει και παρακάλεσε τον Μιλτιάδη να φύγει. Εκείνος όμως δεν την άκουσε. "Πρώτα θα πάρω την απάντηση που θέλω και μετά θα φύγω" της ξεκαθάρισε κι εκείνη τον κοίταξε με ένα επιθετικό βλέμμα. "Καμία απάντηση δε θα σου δώσω. Τράβα σπίτι σου και μην ξαναπλησιάσεις ούτε εμένα ούτε την κόρη μου. Ό,τι είχαμε να πούμε το είπαμε πριν έξι χρόνια. Τώρα είναι αργά για κουβέντες" αποκρίθηκε κι εκείνος έκανε ένα βήμα προς το μέρος της. "Αν αυτή είναι η εγγονή μου έχω δικαίωμα να το ξέρω". Ένα ειρωνικό γέλιο ξέφυγε από τα χείλη της. "Η εγγονή σου; Εσύ είχες πει ότι αυτό το παιδί δε θα το νιώσεις ποτέ σαν εγγόνι σου, τώρα τι άλλαξε ξαφνικά;" του αντιγύρισε κι εκείνος έσκυψε ένοχα το κεφάλι. "Ξέρεις ότι δεν το εννοούσα" προσπάθησε να δικαιολογηθεί μα η γυναίκα δεν μπορούσε να πιστέψει ούτε μια λέξη από τα χείλη του. "Τι πράγμα; Δεν το εννοούσες; Εσύ μου είπες να μην τολμήσω να πω στον Λάμπρο ότι είμαι έγκυος. Μου είπες... μου είπες να σκοτώσω μια αθώα ψυχή που δεν έφταιξε σε τίποτα" ανέβασε τον τόνο της φωνής της χωρίς να το καταλάβει. "Ελένη όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Είναι κρίμα το παιδί να μεγαλώνει χωρίς τον πατέρα του κι εμείς να την στερούμαστε. Την κράτησες τόσα χρόνια μακριά μας" της είπε.