Siber | Ben Drowned

#20

                                 ***

İçimde tuhaf hisler vardı,Onun gidişini bir ihanet olarak adlandırıyordum,Bana ihanet edenin sonu ise pek iyi olmazdı.

Onu şimdi ise tam karşımda görmek yangına körükle gitmek gibi olmuştu.

Yüzü daha toparlanmıştı,Hafif kilo almıştı ve daha sağlıklı duruyordu...Zayıf durmaması beni daha istekli kılıyordu.

Ellerimi ensesinde birleştirip onu biraz daha kendime yaklaştırdım ve histerikçe gülümsedim.

"Keşke hep o ekranın başında duran masum kız olsaymışsın..." diye mırıldandım,Vücudu titriyordu ve derin derin nefes alışı beni bitiriyordu.

"Bana ihanet ettin" dedim ve kaşlarımı çatıp ona iğrenir gibi baktım,Bana bakmıyordu bile sağ elimle çenesinden sıkıca kavrayıp bana bakmasını sağladım.

"Konuşurken bana bak ve cevap ver neden gittin?" Göğsü hızlıca inip kalksa da benim ses tonum sakin ve kararlıydı,Oysa ki içimden onu öldürmek geliyordu.

"Sakin ol ben..." diye geçirdim içimden.

"Evet S/A,Seni dinliyorum neden gittin?" Yutkundu,Çünkü ne başka yapacak bir şeyi vardı ne de cevabı.

"Konuşmayı mı unuttun,Sana hatırlatmamı ister misin?" Diyip ufak bir kahkaha attım ve ellerimi ondan çekip belime dolanan kemere uzandım.

"Benim hakkımda bilemediğiniz o kadar çok şey var ki...Aptal Fanım,benim insan formum var ve onunla sana zarar verebilirim fakat sen bana veremezsin,Neden mi? Çünkü ben ölümsüzüm" Kahkahamla yüzünde korku dolu bir ifade oluşurken,Belimdeki kemeri tamamiyle çıkarıp elime sardım.

"Ben..."

"Cürret dahi etme...O tatlı sesin öfkemi alamaz" diyip onu dizlerimin önüne çöktürdüm.

"Ölmen herkes için daha hayırlı seni salak,Fedakarlıklarıma değmezmişsin kaltak" Boynuna kemeri dolarken tüm zehrimi akıtıyordum.

Hiç zorluk çıkartmıyordu muhtemelen olayın şokundaydı ve dahası da benden korktuğuna adım gibi emindim.

"Ben onca zorluğa sen piçin tekine gidesin diye katlanmadım" Kemeri boynuna takıp bağladım ve hafifçe çektim

"Bana ait olduğunu kabullenip,O yatakta kalmak çok mu zordu? Sadece kal dedim S/A,Yemin ederim ki iyiliğin içindi." Ağlamaya başlamıştı.

"Ah hayır hayır şimdi ağlaman bir şeyi ifade etmiyor tamam mı? Beni bıraktın ve beni öfke,umutsuzluk,karmaşa dolu bir kutuya tıkayıp kaçtın"

"Özür dilerim...Böyle olmasını istemedim sadece korktum ve onunla gitmem gerektiğini hissettim" Şakaklarımı avuşturup onun bahanelerini dinledim,komikti.

"Sen salak mısın S/A? Tek gereken şey benim yanımda kalmandı,Ötesi yok" Başını önüne eğdi ve dudaklarından bir hıçkırık kaçtı.

Kafasını iki yana doğru sallayıp ellerinin üstünde mırıldandı.

"Beni affet"

"Seni af mı edeyim?" Kemeri daha da sıkarken yüzünü acıyla buruşturdu.

"Duyamadım S/A,Biraz daha bağırman gerekiyor"

"BENİ AFFET" Odada yankılanan acı dolu ve çaresizlik dolu ses beni gülümsetmişti,Kemerden tutup onu kendime doğru çektim yavru bir köpeğe benziyordu,Ne kadar sevimliydi.