Plotseling - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 12

Eva pov
Ik hang op van het telefoontje, wat ben ik blij dat ze nog gebeld heeft, dat ik haar heb kunnen horen en dat ik haar weer zie.
Nu ik er zo over nadenk, kom ik erachter dat ik onbewust er best veel er mee bezig ben geweest. Ik geef echt om haar en wil haar heel graag helpen.

Ik liep toevallig net weg bij de toiletten toen ze belde, en bleef daar eventjes staan tijdens het belletje.
Nu loop ik terug en vertel ik dit aan Wolfs.
Naderhand deel ik dit ook even mee met Mechels.

Wolfs pov
Eva komt terug lopen, ik vroeg mij al af waar ze bleef omdat het een tijdje duurde.
Ze vertelt het nieuws aan mij, hierbij zie ik dat ze opgelucht is.

Merel pov
Ik heb net met Eva gebeld...
Eigenlijk voel ik mij best wel goed, beetje opgelucht, misschien hoopte ik hier toch op.
Ondertussen zit ik nog steeds in de wc's, de pauze is bijna voorbij, nog 10 minuten ongeveer.

Later op de dag: Ik kan mij helemaal niet meer concentreren op de lessen, ik vind het best spannend vanmiddag...

Eva pov
Het is bijna 16.00 uur, ik focus mij nu nog even op een paar afrondende taken.
Toch gaan mijn gedachten ergens anders heen, hoe ik dalijk het gesprek in ga.
Ik hoop natuurlijk dat ze meer wil zeggen en ik haar hierbij kan helpen, maar toch wil ik niks forceren, het moet uit haar zelf komen en ze moet het zelf willen.