Plotseling - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 14

Eva pov
We gaan beide aan tafel zitten en ik zet de glazen water voor ons neer, ik zit aan de korte kant en Merel aan de lange kant van de tafel.
Ik wil rustig aan het gesprek beginnen, zo begin ik,
Merel, Hoe gaat het?

Merel pov
Ik ga zitten aan tafel.
Eva begint al met de eerste vraag, ik denk kort even na, ik wil eerlijk zijn, ik wil dat dit ophoudt.
Ik reageer op Eva vraag, haal m'n schouders op en er komt een minimaal humje uit m'n mond.

Eva pov
Ik hoor Merel amper reageren, maar zie wel dat ze eerlijk is en voor dit gesprek open staat.
Ze kijkt mij deels aan of dan kijkt ze weer een tijdje naar beneden.

Merel pov
Hoe gaat het op school, hoor ik Eva zeggen.
Ik probeer deze vraag beter te beantwoorden, Eva neemt echt de tijd voor mij en het voelt al een beetje vertrouwt.
Vandaag was een lange dag op school, ik was bijna te laat en de lessen gingen opzich wel.

Eva pov
Heb je wat vriendinnen op school?
Hierop schud ze heel minimaal nee, ik zit in de pauzes meestal alleen en in de lessen ook
Merel, ik wacht tot ze mij aankijkt, dit doet ze.
Weet jij ons vorige gesprek nog?
Hierop knikt ze
We hadden het over verschillende dingen, maar je eindigde dat je het thuis niet zo fijn hebt, wil jij daar mij misschien meer over vertellen?
Ondertussen keek Merel weer naar de tafel, ze leek in gedachten verzonken.

Merel pov
Ik hoorde Evas vraag, en ik wil het eigenlijk heel graag, misschien de eerste keer, lucht het op en is het misschien wel voorbij..
Ik weet alleen niet zo goed waar ik moet beginnen, maar wil dit wel zeggen.
Ondertussen kijk ik Eva aan, uhmm ik wil het wel maar ik weet even niet waar ik moet beginnen.

Eva pov:
Ik hoor Merel en zie haar strijd, ik pak haar handen die op de tafel liggen en zie in haar ogen dat het oké is.
Ik zeg dat ik haar graag wil helpen, zal ik anders de vragen stellen? Dan mag jij aanvullen of verder gaan waar je wilt.
Ik begin met een klein kneepje in haar hand en vraag met wie ze thuis woont

Merel
Ik vind Eva's optie erg fijn, ik voel dat ze mij moed probeert te geven om te beginnen.
Haar eerste vraag, alleen met m'n vader.

Eva pov:
Hoe is het thuis, Merel lijkt hier even over na te denken maar dan zie ik toch haar lippen bewegen.
Mhaw, het is nooit meer fijn thuis en ik moet allemaal dingen doen die ik eigenlijk helemaal niet wil.
Ik zie ondertussen weer dezelfde tranen ontstaan net als in ons vorige gesprek, alleen nu laat ze ze gewoon lopen.
Nu wil ik toch doorpakken, omdat dit een belangrijk punt is..
Wat dan?

Merel pov
Wat dan, hoor ik Eva zeggen.
Toch som ik maar enkele dingen op,
Ik moet alles doen thuis, de boodschappen, schoonmaken en hij is altijd boos.
Ook slaat hij mij en....

Eva pov
Merel stopt midden in haar zin, ik denk dat ik al weet wat ze wil zeggen, maar ik moet het helaas uit haar eigen mond horen.
Ik geef een aanmoedigend kneepje in haar handen, ze kijkt mij aan en ik zie dat ze bijna breekt.
Ik sta op en loop rustig naar Merel toe, ik ga voor haar staan en automatisch staat ze op en loopt ze in mijn armen..
Ik hoor dat ze nu echt begint te huilen en hoor haar snikken, ik kan net een deel van haar gezicht zien en zie natte wangen met tranen op haar gezicht.
Voor nu wil ik haar eerst troosten, en bekijk ik het tempo van Merel.
Onverwachts, Merel in mijn armen, staand, begint ze verder te praten