Plotseling - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 18

Merel pov
Eindelijk zit het erop, het is ondertussen al begin avond.
Ik ben eigenlijk echt doodop, en dit koste zoveel energie en het was zo naar.
Ik heb vandaag denk ik ook het meest gehuild in mn hele leven, maar ik hoop vooral dat dit voldoende is om hem op te pakken.
Ik loop samen met Eva naar de uitgang van het ziekenhuis.

Eva pov
Gelukkig zit het erop, ik zie dat het Merel veel energie gekost heeft, maar wel opgelucht is dat het voor nu voorbij is.
We stappen beide weer in de auto, waarna ik Merel al gouw weer uit het raam zie staren.
Voordat ik de auto start, noem ik Merel haar naam, zodat ze hopelijk mij weer aankijkt, waarna ik vraag of ze zelf een idee heeft waar ze heen zou kunnen?

Merel pov
Ik hoor Eva haar vraag, en schiet gelijk in de paniek, ik heb hier ook nog helemaal niet over nagedacht, maar heb ook geen vrienden/ familie waar ik terecht kan.
Langzaam schud ik nee, en kijk ik onzeker naar beneden.

Eva pov
Ik zie snel na m'n vraag, dat Merel hiervan schrikt, hierna schud ze kort nee.
Ik geef aan dat we hier al over nagedacht hadden, je zou met mij mee kunnen naar huis, dat we morgen verder kunnen kijken?
Merel kijkt mij weer aan, en ik zie een hoopvol knikje.

Merel pov
Ik ben erg blij met het voorstel, en ben een stuk opgeluchter.
Ondertussen heeft Eva de auto gestart en rijden we naar haar huis.
Ik ben eigenlijk best benieuwd, of Eva met andere mensen thuis woont, ook omdat ik hun straks anders ook ga zien.
Eva..., hierna kijkt ze mij aan, mag ik iets vragen? Tuurlijk!
Woon je alleen of nog samen met andere?
Eva schenkt mij een kleine glimlach en zegt samen te wonen met Wolfs, waarna ze aanvult dat ze geen relatie hebben.

Eva pov
Ik hoor Merel haar vraag, die ik beantwoord.
Na mijn antwoord zie ik dat dit haar oplucht, ondertussen vraag ik of ze trek heeft, het is al laat op de avond en we hebben al een tijdje niks meer gegeten, hierna knikt ze lichtjes.
Bel Wolfs maar, hij staat als eerste in mijn telefoonlijst.
Hee Eef, lukt het allemaal?
Ja, we zijn nu onderweg naar huis en Merel komt mee.
Aah fijn, lusten jullie strakjes nog wat te eten?
Uhmm, ja eigenlijk wel, is er nog iets, anders haal ik wel even wat namelijk?
Nee, hoelaat zijn jullie thuis, dan kook ik nog wel even een pastaatje
Over een kwartiertje ongeveer, heel fijn!
Tot zo!
Tot zo!

Merel pov
Na het telefoongesprek kreeg ik een kleine glimlach op mijn gezicht, zo aardig, begripvol en lief.
Ondertussen zijn we aangekomen bij Eva's huis, waarna ze haar auto parkeert.
Tijdens het uitstappen twijfel ik licht, blijkbaar ziet Eva dit die al bij de voordeur stond, want ze straalt een geruststellende blik uit en steekt gaar hand uit naar mij, waarnaar ik haar volg.