Plotseling - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 15

Eva pov
Ik heb Merel nog steeds in mijn armen en troost haar, ze klinkt redelijk overstuur maar al snel wordt ze wat rustiger.
Hierna begint ze ook al snel te praten, ik doe een stapje naar achteren maar hou haar nog steeds vast, maar wel dat ik haar gezicht kan zien.
Merel blijft naar beneden kijken en fluistert dat ze het niet wil..

Merel pov
Ik sta bij Eva in haar armen, wat voelt dit fijn, eindelijk een warme en vertrouwde knuffel.
Ik weet niet meer zo goed waar ik verder moet, dus zeg zachtjes dat ik het helemaal niet wil.
Ik merk dat Eva lichtjes afstand heeft genomen om mij deels aan te kunnen kijken, ook al kijk ik naar beneden, ik voel de warme vragende ogen van Eva om verder te vertellen.
Hij raakt mij aan en..

Eva pov
Ik hoor dat Merel weer is begonnen met praten, hij raakt haar aan, waar ik al bang voor was.
Ik merk dat er een stilte valt en wil tussen het snikken door Merel helpen, waardoor ik de volgende vraag stel.
Is hij ook een keer je lichaam binnen gedrongen?
Hierop voel ik Merel na een tijdje zachtjes knikken en voel ik haar tranen op mijn borst.

Nadat Merel dit heeft aangegeven, is het voor nu even goed en neem ik haar opnieuw in een sterkere knuffel.
Nadat ze wat gekalmeerd is gaan we beide op onze stoelen zitten.

Merel pov
We zitten beide weer aan tafel, ik heb vast rood doorlopen ogen en voel mij wat gênant.
Toch lucht het voor nu ook een beetje op.
Ik kijk rustig omhoog in Eva's ogen en zie haar liefdevolle blik die mij gerust stelt.

Eva pov
We zitten weer aan tafel, ik zag dat Merel in gedachten was dus heb haar even de rust gegeven.
Op een gegeven moment keek ze mij aan met een onbekende blik voor mij, na een paar seconden leek ze weer redelijk ontspannen.
Van binnen was ik heel trots dat ze dit met mij heeft willen delen, alleen als we er iets mee willen moet ze nog een aangifte doen.
Merel, wij willen je heel graag helpen, en ik ben super trots dat je dit met mij hebt willen delen, alleen zonder aangifte kunnen we helaas weinig
Zou je die dalijk nog willen afleggen?

Merel pov
Ik hoor Eva's vraag en baal een beetje, ik wist het eigenlijk al wel, want had het op het internet gelezen, maar ik was het even vergeten.
Dan zou ik dus alles opnieuw moeten terug halen en moeten vertellen.
Toch wil ik echt dat het ophoudt, helemaal nu ik zo ver ben, dus knik zachtjes naar Eva.

Eva pov
Ik ben zo blij dat ze dat nog wil, dan zou ik haar echt kunnen helpen.
Ik leg kort uit hoe het er ongeveer uit ziet, dat we dan naar een verhoorkamer moeten ipv een spreekkamer en dat er een collega bij moet zijn.
Ik stel toch mijn mannelijke collega Wolfs voor, omdat ik weet dat de rest nu niet beschikbaar is, ondanks ik weet hoe Merel hier bij haar eerste aanhouding op gereageerd heeft.
Ik zie dat ze lichtjes schrikt, maar nadat ik aangeef dat ik de aangifte uit zal voeren is het oké.

Wolfs pov
Ik zit achter mijn bureau, ik zie Eva naar mij toelopen en die vraagt of ik haar zou willen helpen?
Merel wordt dus misbruikt door haar vader en wil graag aangifte doen.
Ik loop achter Eva aan naar de verhoorkamer waar Merel ondertussen al zit.

Merel pov
Eva is net met mij meegelopen naar de verhoorkamer waar ik nu wacht op beide.
Als Wolfs binnen komt lopen, voelt het toch beter als dat ik gedacht had, voelt alsnog best vertrouwt, misschien toch omdat Eva er gewoon bij blijft.

Wolfs pov
Ik loop naar binnen en ga aan tafel zitten met Eva voor Merel, ik zie haar nog even nadenken, maar zie dat ze uiteindelijk dat ze ons beide oké aankijkt, hier was ik toch nog even nieuwsgierig naar sinds de laatste keer dat we elkaar zagen.

Merel pov
Ik hoor dat Eva al begint met de inleiding van de aangifte, ik onderbreek Eva en vraag of ik nog even naar het toilet mag.
Ik heb toch nog even tijd nodig en wil een kleine pauze.

Eva pov
Merel vraagt of ze even naar het toilet kan, ik knik hierop en al snel loopt ze de kamer uit.

Wolfs pov
Eva kijkt mij aan, ik zie precies in haar ogen wat ze denkt, ze heeft medelijden, ze vindt het erg vervelend voor haar en ze snapt dat ze een pauze nodig heeft.

Eva pov
Na 10 minuten horen we geklop op de deur en komt Merel binnen, haar gezicht staat neutraal, droge ogen maar toch een opnieuw rood doorlopen huil gezicht.
Als ze net zit, vraag ik, gaat het?
Hierop geageerd ze met een knik en kan ik op dit moment geen emotie aflezen van haar gezicht, toch laat ik het maar eventjes met een geruststellende blik van Wolfs.
Ik zie dat Wolfs de juiste pagina in de computer voor zich pakt en ik vraag, zullen we dan toch maar beginnen?