GÜNEŞİN SON IŞIKLARI

🌈 Gökkuşağı 🌈

Keyifli okumalar ✨️

Ahsen Aden Alkan

Dakiklardır kollarının arasındaydım. Parmaklarının uçları ile saçımı okşuyordu ve bu her ne kadar söylemesi zor olsa da, bana iyi geliyordu. Ruhuma ve bedenime dokunuyordu.

Sarılmamızı sonlandırıp hafiften hissettiğim utançla başımı önüme eğdim. Ben bu adama her fırsatta neden sarılıyordum ki?
Bir de söylediklerim cabasıydı. Kendimi, sevdiği adama aşkını ilan eden kızlar gibi hissediyordum.

"Seninle konuşmak istediğim bir konu daha var." Sesiyle kafamı eğdiğim yerden kaldırıp gözlerine baktım.

"Nedir Devran Bey?"

"Bu 'Bey' konusu. Yarın seninle nikah tarihi almaya gideceğiz ve bu haber ister istemez akrabalarıma ulaşacak. Onlar da ne kadar istemesem de buraya, hayırlı olsuna geleceklerdir. O yüzden bu 'Bey' kelimesini ortadan kaldıralım diyorum."

Söyledikleri mantıklıydı. Kim evleneceği adama 'Bey' diye seslendirdi ki? Ama nasıl sadece ismi ile seslenecektim ki?

"Haklısınız Devran Bey-"

"Bey yok Ahsen, bey yok." dedi tebessümle.

"Ahh tamam. Peki Devran." Neden bilmiyorum ama utanmıştım sadece adı ile seslenince.

O, derin bir nefes almış ve gözlerime bakarak,"Devran kurban ol-" cümlesini yarıda kesmiş ve gözlerini kaçırarak, bir elini esesine atıp kaşıdı.

Anlam veremedim bu haline. Ardından ellerini pantolonunun ceplerine sokup, kafasını başka yere çevirerek konuşmaya devam etti.

"Yarın kahvaltıdan sonra tarihi almaya gidelim, olur mu?" diye sordu. Konuşurken gözlerime bakmıyordu ve sesi bir garip gibiydi, utanmış mıydı?

O an dediği cümleyi zihnimde tamamladım ve...
Hissettiğim utançla ne yapacağımı bilemedim. Neden, neden böyle bir şey söylemişti ki?

"Şey... olur tabii, ben yarın kahvaltıda hazır olurum. İyi geceler, Devran Bey-... ayy Devran. " dedim ve kızarmış yanaklarımın belli olmaması için kafamı eğerek arkamı dönüp yanından ayrıldım ve hızlı adımlarla kaldığım odanın önüne gelip kapıyı açıp içeriye girdim. Ardımdan kapıyı kapatıp elimi kalbime koyup, bedenimi kapıya yasladım.

Devran kurban olsun sana..

Zihnimde adeta yankılanan cümle ile kalp atışlarım hızlandı.
Ahh Allahım. Acaba yanlışlıkla mı söylemişti?

Saçmalama Ahsen! İnsan nasıl yanlışlıkla böyle bir cümle kuracak olur du ki? Ama o zaman neden?