GüneyDoğu

Giriş

12 yıl önce;
- Anne, bırakma beni buraya anne, ben burayı sevmedim!
Küçük Doğu annesinin bacağına sarılmış ağlayarak yalvarıyordu, babasını aylar önce kaybetmişti. Annesi de bakamayacağını düşünerek onu bu yetimhaneye getirmişti. Maddi durumu yetersizdi, Doğunun daha rahat ve güvenli büyümesi için onu yetimhaneye veriyordu. Aslında kızı olmadan yapamayacağını biliyordu kızının ise kendisine ihtiyacı olduğunu biliyordu. Ama ona tek çare bu gibi geliyordu. Görevli Canan Hanım bile onu ikna edemiyordu;
- Bakın Leyla Hanım bu böyle olmaz, kızınızın halini görmüyor musunuz?Onun size ve sizin şevkatinize ihtiyacı var, yapmayın böyle lütfen.
-Bu onun için en iyisi benimle kalırsa hayatı mahvolur. Böyle büyümesine izin veremem.
- Ama sizin yanınızda mutlu olur, kendisini huzurlu hisseder, güçlü olur. Ama böyle yaparsanız... Asıl o zaman yıkılır. Lütfen kızınızı yüz üstü bırakmayın.
- Üzgünüm. Gerçekten bende çok üzgünüm, ama yapabileceğim hiçbir şey yok. Ona iyi bakın. Doğu bırak bacağımı kızım, gerçekten gitmeliyim.
- Anne gitme ne olur? Anne bırakma beni ben burayı sevmedim anne.
Ama annesi gitmişti. Doğu Canan Hanımın kollarının arasında çaresizce çırpınıyordu ve birden gözleri karardı, nabzı git gide yavaşlıyor anne ve babasıyla yaşadığı herşey gözlerinin önünden geçiyordu.
- Doğu ne oluyor? Doğu tatlım aç gözlerini Doğu! Ambulans çağırın hemen çabuk.
Ve Doğunun duyduğu son ses Canan Hanımın "İyi olacaksın tatlım. Biliyorum. " Olmuştu.