Ben ne kadar uğraşsam bile kalp seslerimi onun duymaması imkansızdı ve ben bu sefer umursamayıp onunda maratona çıkmış kalbime eşlik etmesini bekledim. Gülümsediğine neredeyse eminim.
"Tamam artık sinirli olduğumuz zaman sarılıcağızz, sen çok konuşunca da öpüşeceğiz."
Yanaklarımı ateş bastığında elimle saçlarını çekiştirdim. Küçük bir kahkaha attığı zaman canının acıdığını sansam bile bunu çürütmüş oldu. Bir süre öyle kalınca yine o garip sessizliğimizi bozdu. Bunu hep ben yapardım. Cidden Demir değişiyor ve ben bundan çok memnunum.
"Bunu ne kadar çok istedim biliyor musun?"
Birbirimize bakıyor olsaydık eminim yüzüne meraklı meraklı bakacaktım.
"Neyi?"
Hafifçe güldü ve ben yine o muhteşem sesinin ihtişamına kapıldım. Demir hep gülmeliydi ama benim yanımda.
"Bu anı, saçımın ellerinin arasında olduğunu bilmek bana rüyadan farksız geliyor."
Kocaman gülümsedim, gülümsememin sebebi sözleri değildi tamam belki birazcık ama Demirin bana kendini anlatması benim için her şeyden öte muhteşem bir şeydi. Demir karakteri bakımından çok konuşkan biri değildi ve konustuğu zaman genelde sinirli ve ateş saçardı. Bunları bile zorlukla söylediğini biliyorum çünkü sesi endişeli ve tedirgindi. Demir benimle bir şeyler paylaşıyordu ve ben şuan en mutlu insan olabilirim. Başını kaldırıp çenemin altını öptü.
"Hadi bir şeyler yiyelim, zaten akşam da senin elinden yiyeceğiz."
Demirin bu tavırlarına alışık olmayan umarım bir tek ben değilim. Şaşkınlığımı geri plana atarak alnını öptüm. Hareketime kısa bir an kalakaldı ardından ne olduğunu anlayamadan beni göğsüne çekip alnımı öptü.
"Bu benim hareketim, bunun anlamını biliyorsun değil mi?"
Başımı kaldırıp yüzüne baktım.
"Biliyorum ve hayır bu benimde hareketim sen de bana aitsin Demir Yakar."
Yüzüne eşsiz bir ışıltı yerleşince gözlerimi hayranlıkla gülümseyen dudaklarına diktim. Alnımı tekrar öptüğü zaman alnını dudaklarımın önüne getirince gülümseyip onun gibi öptüm. Onun bana bıraktığı öpücük kadar etkili miydi bilmem ama Demirin adem elması hareket etti.
"Ben hep sana aittim Beyzam. Sende bana aitsin güzelim ve bu dünya da olan en güzel şey."
Göğsüne sarılarak derin bir nefes aldım. Cidden ben fazla aşık olmuş olabilirdim ama onunda benden farkının olmaması beni çok mutlu ediyordu özellikle duygularını anlamamı sağlaması beni bundan daha çok mutlu ediyordu. Ben bu koca adamı çok seviyorum. Göğsüne sımsıkı sarılmışken aramızda ki sessizliği sabahtan beri boş olan midem bozmuştu. Sesi duydu mu diye dudağımı ısırıp Demire baktım. Attığı kahkaha ile duyduğunu anlamış oldum, o kadar güzel gülüyordu ki engel olmak istemedim ama kolumu karnına vurarak susmasını sağladım. Beni kendisinden ayırmadan koltuğun üstünde beraber doğrulduk.
"Birileri çok acıkmış sanırım."
"Yaa Demirr dalga geçme!"
"Tamam tamam sustum hadi karnını doyuralım güzelim."
Mest olmuş olabilirim, bu adam her güzelim dediğinde eriyeceksem benim kendimle işim vardı. İnsan biraz kendisine engel olmaya çalışır değil mi? Başımı kaldırıp yüzüme anlamadığım ama beni etkileyen bakışlarla baktı. Adem elması hareket ettiğinde gözlerim saniyelik oraya takılı kaldı.
"Bacağın iyi değil mi?"
Sesi boğuk ve baştan çıkarıcıydı, yutkunup ne dediğini anlamaya çalıştım. Başımı belli belirsiz sallerken buldum. Bana doğru yaklaştığı zaman gözlerimi çoktan kapatmış ellerimi ait olduğu yere saçlarına götürdüm.
