BENİM MAFYA'M | TEXTİNG

29.BÖLÜM

Keyifli okumalar**

***

Odaya derin bir sessizlik çökmüştü.Doktor bir kaç bir şey anlatmıştı ama ben anlamamıştım.Bir kelimeye tıkanıp kalmıştım.

Gözlerim duvara kilitlenmiş,sadece o kelimenin tam olarak ne anlama geldiğini anlamaya çalışıyordu.

Şimdi yani ben,tam olarak ben,yani rahmim,yani ikimiz,içimizde birini mi taşıyorduk.

Doğru mu anladım?

Yani tam olarak anladığım söylenemez gerçi.Fakat bence doğru anlamıştım.Acaba ben hala komadamıydım?

E ama düşünüyorum.Görüyorum mesela Bora'yı.Bak hala düşünebiliyorum.O zaman ben komada değilim.Neden konuşamıyorum.Yoksa bebeğe mi bir şey oldu.Ha?Oldu mu ki?

Olsa doktor söylerdi Mine.Evet evet söylerdi.

Gözlerim,nihayet bu kelimeyi idrak ettikten sonra Bora'ya döndü.

Neden öyle duruyordu.Sevinmemişmiydi?
Şuan sorsam sevinmedin mi diye?Doğru olur muydu?Bence sormamam en doğrusu.
Sevinmemiş olabilir.

Gözlerim anne ve babama döndü.Onlar şuan kesinlikle hayatı sorguluyordu.Başka bir anlamı olamazdı.Yani kanımca kesinlikle hayatı sorguluyorlardı.

Annem,babamın koluna girdi ve dışarı çıkmak için kaş göz yaptı.Babam hala neyin ne olduğunu anlayamadığı için annem onu nereye ittirirse o da oraya doğru gidiyordu.

Onlar çıktıktan sonra gözlerim tekrardan Bora'ya kaydı.

Hala öylece durmuş duvara doğru bakıyordu.Yatakta biraz dikleştim.Karnımın kasılması ile duraksadım.

"Aşkım?"

Gözleri bana doğru kaydı."İyi misin?"

Diye sorduğumda kafasını salladı ve bana doğru yaklaştı.Sadece yaptığı hareketleri izliyordum.

"Hamile olan kim?"

Diye sorduğunda göz devirmemek için kendimi çok zor tuttum.

"Eben Bora."

"Yani biz hamilemiyiz?"

Diye sorduğunda gülümsedim?

"Biz?"

"Yani siz?"diye sorduğunda yine güldüm.

"İyi olduğuna emin miyiz?"diye sorduğumda kafasını onaylar biçimde salladı.

"Mine?"

Baş ucuma oturup,karnıma doğru dikkatlice uzandı.

"Bizim bebeğimiz mi olacak?"

"Evet sevgilim."dediğimde yanağına doğru bir göz yaşı süzüldü.

Bora'nın ilk defa ağladığını görmüştüm.
İlk defa yanağına değen bir damla ile tanışmıştım.

Bu güçsüzlük değildi.

Bu hüzün değildi.

Bu yenilgiydi.Bu bebeğine olan ilk yenilgisiydi.

"Mine ben iyi bir baba olamam."

Sadece fikirlerini duymak istiyordum.

"Benim elim kanla dolu.Gözlerim nefretle dolu.Ben sevinemem bile."

"Ben onu nasıl koruyacağım amcamdan?"

"Söylesene Mine.Ben daha seni koruyamamışken bebeğimizi nasıl koruyacağım?"