BENİM MAFYA'M | TEXTİNG

30.BÖLÜM

Keyifli okumalar**

***

"Karım olmanı istiyorum Mine.Bebeğimizi beraber büyütmek istiyorum."

Gülümsedim ve ayağa kalkıp alayla yüzüne baktım.

"Bir söz vardır bilir misin?"

"Kaybettiğin yerde durma.Güçsüzler öyle yapar."

"Yüzüne kapanan kapıyı bir daha çalma."

"Benim yüzüme kapını kapattın sen."

Tekrardan acıyla gülümsedim."Lan ben senin için neleri yuttum.Kalbimi dinledim.Aşka güvendim.Seni affettim ama şimdi ne diyorum biliyor musun?"

"Keşke karşımda her zorluğa rağmen dimdik duran ve beni sevmeyi becerebilen biri olsaydı."

"Çünkü insan tek başına dağ olamıyor bazen."

Arkamı döndüm ve yürümeye başladım.
Sonbahar ayındaydık bu yüzden soğuk rüzgar tenime vurdukça kor gibi yanan yüreğim sönüyor zannediyordum fakat daha da harlanarak yanmaya başlıyordu.

Denizin dalgaları sahile vurdukça içimin taşkınlığı ortaya çıkıyordu.Denize karışıp ortadan kaybolmak istiyordu.Bora buradayken bu çok zordu.Ben artık ne yapmak istediğimi bilmiyordum. Düşünemiyordumda.

Zaten şu hayattan tek istediğim kızım ve babası ile mutlu bir yaşamdı.Kendimi kötü hissediyordum.Bora'ya hayır derken, yüreğimin evet diye haykırmasını bastırmak kadar acı bir şey daha bilmiyorum.Yapabileceğim ne var onu da bilmiyorum.Bu aralar en çok kullandığım kelime buydu sanırım.Bilmiyorum...

Arkamdan gelen bedenin o olduğunu biliyordum.Belki de bunca zaman sonra ilk defa bildiğim bir şey için seviniyordum.
Bora'ya hayır demem,onu yanımda istemediğim anlamına gelmiyordu.

Anne ve babam bana her zaman destek verdiler,yanımda durdular.Evlenmeden bir ilişki yaşamıştım ve çocuğum olmuştu.
Ailem beni kabul etmeyebilirdi.Fazlaca tepki gösterebilirdi.Fakat hiç birini yapmadılar.Aksine her zaman arkamda durdular.Kızımın babasını soranlara,beni rencide etmeden bir yalan uydurdular.
Onlar beni kırmamak için çabalarken,beni koruyacağını söyleyen adam beni hayatından kovmuştu.Korumak bir insanı yanında tutmak,kolları arasında saklamak değil miydi?

Bora belki beni korumak istemişti ama benim fikrimi,benim ne istediğimi sormamıştı.Bilmiyorum belki de kendince haklıydı.Fakat bende kendimce haklıyım.Beni hamile halimle bir başıma korunduğumu zannederek yarı yolda bırakmıştı.Fakat ruhumu kim koruyacaktı.Ruhumun,Bora'ya bu kadar ihtiyaç duyduğu bu dönemde neden yanımda durmamıştı?Belki çok kötü şeyler yaşayacaktık ama inanın ben buna da razıydım.

Şimdi arkamdan gelmesi neyi değiştirir?
Onca ay arkama baktığımda neden yoktu?

Bilmiyorum...sevgimin,ona olan aşkımın,gururumdan büyük gelmesini istiyorum.Aşk ilk defa kazansın istiyorum.Onu çok özledim ve gururumun onu affetmesini istiyorum.Ona sarılmak ve bir daha ayrılmamak istiyorum.Eğer bu benim yanımda durmasıyla gerçekleşecekse yanımdan hiç gitmesin çünkü ben onu çok özledim.Çünkü ben ona sarılmayı ve o güzel kokusunu çok özledim.

Acı kahve kokusu eşliğinde uyumayı o kadar çok benimsemişim ki beş ay o kokunun yokluğunda uyumak cehennem gibiydi.

Parfümcüye gidip kokusunu aramıştım.Tek tek...Rahatsız olmayı bile düşünmeden sadece onun kokusu ile uyumak istemiştim.
Fakat bulamadım.Aradım deliler gibi fakat o kokuya erişemedim.

Ceketimin fermuarını olduğunca yukarıya çektim.Göz yaşlarım yanağımdan süzülüp ceketime akıyordu.

Arkamdaki beden git gide içime girdi. Yanımda yürümesine ses etmedim.
İçimde kopan bu isyana bir kaç saatlik dur demiştim.Dur beklediğim geldi.Dur sevdiğim geldi.Gururumun sesini kıstım.
Dur beklediğimiz koku geldi.Dur beklediğimiz ses geldi.