BENİM MAFYA'M | TEXTİNG

34.BÖLÜM

Keyifli Okumalar**

***

Artık acım dayanılmayacak bir hal almıştı.
Bedenim sanki duyduğu acıya körleşmeye başlamıştı.Yavaş yavaş uyuşan ellerim ve ayaklarım ile yanaklarımdan yavaşça damlalar süzüldü.

Bora bana telaşla bakarken içimde duran bu konuyu daha fazla saklayamadım.

"Ben."zorlukla yutkundum.Gözleri daha da
kilitlendi gözlerime."İngiltere'ye gittiğimde."gözümden durmadan akan yaşlara inat konuşmaya devam ettim.
"Bebeğimi aldırmak istedim.Hastaneye gittim.Testler yapıldı.Sonrasında Doktor bana doğru karar verdiğimi söyledi. Şaşırdım bir bebeği aldırmak neden doğru karar olur ki diye."tekrardan derin bir nefes aldım.Bora göz yaşlarımı silmeye başladı."Akciğere giden damarlarda hipertansiyon varmış."karnımı tuttum.
"Eğer aldırmazsam büyük ihtimalle bebeğim ölecekmiş.Ya da."derin bir nefes çektim içime."Ya da ben ölecekmişim."
Bora,kızarmış gözlerle beni dinlemeye devam etti."Düşündüm.Savaşan bir bebeği öldürmek ne kadar doğru diye.Kalktım eve gittim.Haftalar geçti yine hastaneye gitmek istedim ama çok geçti.Ben artık bebeğime bağlanmıştım.Yapamadım."dediğimde Bora sinirle elini ön koltuğa vurdu.

"HAYIR!HAYIR!"alnını sıvazladı."Sana bunları yaşatmış olamam.Hayır!"gözünden bir damla süzüldü.Bana baktı ve bir eli yanağımı okşadı."Kendimden nefret ediyorum."dediğinde acıyla gülümsedim.
"Geldin ama.Sonradan elimden tuttun. Kızımız hissetti Bora.Tekme atmıştı. Babasının gelişini hissetti.Ben de,o da artık eminiz.Babamız yanımızda.Ve şimdi söz ver bana."elim yanağına gitti."Şişh!Beni dinle."dediğimde sinirle yüzünü yana çevirdi."Beni dinle."dediğimde tekrardan bana baktı."Sen değişmek istedin sevgilim.
Her şeye rağmen,herkese...En çokta kendine rağmen.Ama şimdi bilki seni seviyorum.
Her ne olursa olsun,ölsem,ölsek bile seni seveceğim."dediğimde,

"Siktir!Etem abi ya hızlı sür şunu."diye bir ses geldi.Korkut'tu.

"Ölmeyeceksin Mine Beyli!Ölmeyeceksin.
Sen daha kızını büyüteceksin!Duydun mu beni!"dediğinde kafamı salladım.

"Geldik."dedikleri an kapı açıldı.

Bora kapıdan kendiyle beraber benide çıkardı.

Koştu.Koştu."YARDIM EDİN!HAMİLE!"diye bağırmasıyla etrafımızda bir koşuşturma oldu.Ayrıldım.Bora'nın kucağından aldılar beni.Gözüm ondan başka hiç bir yere odaklanmadı."Gitme.Yanımda kal."dememle sedyeye uzandırdılar beni.Bora koşarak yanıma ulaştı.Sıkıca ellerimi tuttu.

"Burada bekliyorum.Daha evimize gidip kız isteyeceğiz."dediğinde güldüm.

"Kimi?"diye sorduğumda karnıma giren sancı ile kıvrandım.Sedye resmen uçar derecede hızlıydı.

"Seni."

Yanağını sildi bir eliyle."Bana isteyeceğiz." dediğinde tekrardan güldüm.

"Sana tuzlu kahve yaparım."dediğimde güldü.Etem abinin -Oğlum çok ağır lan!-dediğini duymuştum.

"Söz ne koyarsan koy içeceğim."dediğinde gülümsedim.Bir kapı açıldı ve beni içeriye aldılar.

Ellerimiz birbirinden ayrıldı.

"Bekliyorum seni bir tanem."dediğinde kapı kapandı.

***

"Evi temizlediler mi?"diye sordu Bora.

"Ev halloldu."dedi Etem.

"Silahlar mahzende değil mi?"diye sordu Bu sefer.

"Evet."

"Bora bu önceden planlanan bir şeydi belliki.Amcan tüm adamları halletmiş."

"Zaten onun adamlarıydı abi."dedi Bora sinirle volta atarken.