Skeletons in her closet

Chapter 13: Tit for Tat

13.

Tit for Tat

Maddy

"Maddieson masasama silang tao! Ginagawa ko lang kung ano ang tama at kung ano ang hindi kayang gawin ng iba! Pinaparusahan ko sila sa mga kasalanan nila!"

"May dahilan ang lahat ng mga ginagawa ko, nanay mo ako kaya wala kang karapatang pag-isipan ako ng masama!"

"Iniluwal kita sa mundong 'to kaya gagawin mo ang gusto ko!"

Parang isang sirang plakang nagpapaulit-ulit sa isipan ko ang lahat ng mga sinabi sakin ni Mama noon. Ngunit hindi rin maalis sa isipan ko ang lahat ng mga nalaman ko tungkol kay Shannon... Ang lahat ng mga kwento nila tungkol sa kanya—kung gaano siya kabuting kaibigan, kapatid, anak at kasintahan. Kung mabait nga si Shannon, bakit siya pinarusahan ni Mama? At yung tungkol sa The Croaker? Mama never referred to herself as the croaker. Kung siya ang the croaker, dapat alam ko.

Muli kong ibinalik ang atensyon ko sa notebook ni Shannon na magdamag kong pinagtutuunan ng pansin pagkauwing-pagkauwi ko dito sa apartment. Inisa-isa ko ang bawat pahina. Naghahanap ako ng rason kung bakit siya bibiktimahin ni Mama. Naghahanap ako ng kahit na anong kasuklam-suklam tungkol sa kanya ngunit wala akong mahanap. Hindi siya perpekto ngunit hindi naman siya isang masamang tao.

Napatingin ako sa mga kamay kong ayaw paring tumigil sa panginginig. Hindi parin ako mapakali. Mula nang makauwi ay magdamag akong nanatiling gising. Nakaupo lamang ako sa sahig at nakasandal sa dulo ng kwarto ko. Ayokong matulog o kahit ipikit man lamang ang mga mata ko. Natatakot ako sa mapapanaginipan ko. Natatakot ako sa maaring pumasok sa isipan ko. Napakabigat ng pakiramdam ko. Sumisikip ang dibdib ko. Pakiramdam ko'y masisiraan na ako ng bait kakaisip sa lahat ng nangyayari.

Biglang bumalik sa isipan ko ang mukha ni Toshino habang hinahabol ko siya. Bumalik sa isipan ko ang takot sa mga mata niya. Ang tanong niya... Tinanong niya ako kung bakit ko iyon ginawa sa kanya, pero kahit ako, hindi ko rin alam ang sagot. Hindi ko maintindihan, bakit ko ba yon ginawa sa kanya?!

Marahas akong napasabunot sa sarili ko at paulit-ulit na inuntog ang ulo ko sa pader na sinasandalan ko. Tumigil lamang ako nang may maramdaman akong kung anong likido na umaagos pababa ng batok ko. Napahawak ako sa likod ng ulo ko at nakita kong dugo na pala ito.

Napabuntong-hininga na lamang ako at nanatiling nakaupo sa sahig habang hinahayaan ang dugong umagos mula sa ulo ko. Muli akong napatitig sa mga kamay kong duguan at nanginginig.

"Ate Maddy! Ate Maddy andiyan ka ba?!" Nagulat ako nang bigla kong narinig ang boses ni Kiana mula sa labas at kasabay nito ang walang tigil niyang pagkatok sa pinto.

Muling bumalik sa isipan ko ang luhaang mukha ni Kiana nang nasa playground kami. Iyak siya ng iyak dahil miss na miss na niya ang nasirang kapatid. Labis siyang nasaktan sa pagkawala ni Shannon at hanggang ngayon ay nasasaktan at nagdurusa parin siya... Kung tinulungan ko lang si Shannon noon. Kung hindi ako nagbulag-bulagan at nagbingi-bingihan. Kung sana may ginawa ako, maaring buhay pa ngayon si Shannon at hindi sila nasasaktan... Mas malala pa ako kumpara sa mga masasamang taong biniktima at pinarusahan ni Mama.