Sadece Bir Hafta

Rüya'dan Kesit

Bu kesit değil adeta bir bölüm oldu :D Umarım beğenirsiniz, bu sonuncusu ne yazıkki. Tekrar teşekkür ederim, sizleri seviyorum :))Son olduğu için herkesten yorumlarını bekliyorum, çekinmeyin :)

Multimediadaki şarkıyı dinleyerek okumanızı tavsiye ederim :)) Lana Del Rey - Kill Kill

Sanırım bu biraz daha final bölümüne uygundu ama olsun artık siz onu ölmüş bir adama aşığım olarak sayın :)) I'm in love with a dead man :)

I'm in love with a dying man 
Ölmek üzere olan bir adama aşığım 
I'm in love with a dying man 
Ölmek üzere olan bir adama aşığım 
I'm in love, lying in the sand 
Ben kumların üzerine uzanmış bir aşığım, 
I'm in love with a dying man 
Ben ölmek üzere olan bir adama aşığım 
I'm in love with a dying man 
Ben ölmek üzere olan bir adama aşığım 
I have done everything I can 
Yapabileceğim her şeyi yaptım. 

-

1 ay sonra...

Artık saymaktan vazgeçmiştim. Kaç gün, kaç saniye olduğunu; her bir şeyi. Hayatım yeterince anlamını yitirmişti, şimdi bende aynı onun gibi sonsuzluğa ermeyi bekliyordum. 

Kim bilir kaç gün önce doğru düzgün yemek yemiştim, kaç gün önce duş almış veya gerçekten iyi bir uyku çekmiştim bunları dahi bilmiyordum.

Mete'nin bir kaç defa uzandığı salondaki beyaz koltuğa kurulduğum günden beri sadece zorunlu olunca kalkıyordum, o da yaşamın devamlılığı içindi. Sarı saçlarım canlılığını yitirmişti, artık parlamıyordu. Gözlerim baygın bakıyordu, altlarında torbalar çıkmıştı. Kilo da vermiştim, her geçen saniye biraz daha kötüye gidiyordum ve en önemlisi ben bir ayda yaşlanmıştım. Ruhum da bedenim de tüm o eski heyecanını kaybetmişti. 

Bundan üç hafta önce Mete'nin cenazesinde sadece ben ve daha sonradan tanıştığım Koray vardı. Mete yalnız kalmıştı, son yolculuğuna uğurlanırken bile.

O günü hatırladıkça tüylerim diken diken oluyor ve kalbime kocaman bir ağrı saplanıyordu. Ben o gün onunla birlikte ruhumunda gömülüp gitmesine izin vermiştim. Hayatımda ilk defa acının damarlarımın arasında dolaştığını hissettim, saftı ve yakıyordu. 

Koray elime bir mektup, bir kaç banka hesabı numarası ve araba anahtarı tutuşturduktan sonra beni evime bırakıp ortalıktan kaybolmuştu. Bana açıklama gereksinimi bile duymadan sadece mektubu oku demişti ama ben şu koskoca ölüm gibi geçen bir ayda ne mektuba ne de başka bir şeye dokunmamıştım. Mete'nin benim için bıraktığı şeyleri istemiyordum, yazdığı son cümleleride öyle.

Derin bir nefes aldıktan sonra bacaklarımı iyice kendime çektim ve kafamı bacaklarıma gömüp ağlamayacağım dedim. Ağlamayacaksın Rüya!

O kadar zordu ki! Sahip olabileceğim en saf duyguyu kaybetmek ve onun yanında ruhumun akıp gitmesine izin vermek! Hayat bu kadar acımasız olmamalıydı, ikimizde bunu hak edecek bir şey yapmamıştık. 

Mete benden onu unutmamı ve sadece hayalden ibaret olduğunu söylemişti. Ölmeden önce ona yalan söylemiştim, onu kandırmıştım. Denedim... Ölümden şuana kadar aldığım her nefeste bir kez daha denedim. Hissettirdiği her duygu iliklerime kadar işlemişti, acı bile önüne geçemiyordu. 

Kendimi son bir aydır intihara meyilii hissediyordum, birinin bana bunun ne kadar çocukça olduğunu söylemesi gerekiyordu. Kabul etmeliydim, hayat devam ediyordu. Etmek zorundaydı.