sunshine riptide |gxg

two

-

Sonunda evime vardığımda saat 9'u geçiyordu. Üst kata çıkacak enerjim yoktu, bu yüzden kendimi koltuğa bıraktım. Tembel tembel kabanımı ve siyah topuklu ayakkabılarımı çıkardıktan sonra mutfağa ilerledim ve bir kadeh kırmızı şarapla kendimi ödüllendirdim. Tezgaha yaslanmış, kırmızı sıvıyı yudumluyordum ki telefonumun zil sesini duydum. Uyuşuk adımlarla mutfaktan çıkıp oturma odasına yol aldım, kabanıma ulaştım ve cebinden telefonumu çıkardım.

"Doktor Callahan." dedim aramayı cevaplayıp koltuğa otururken.

"Merhaba Doktor Callahan, ben Kate Seaver. Sabah telefonda görüşmüştük. Gabriel'ın annesiyim." dedi hattın ucundaki kadın.

"Evet, Bayan Seaver. Size nasıl yardımcı olabilirim?" diye sordum Gabriel'ı Gabrielle olarak düzeltme iç güdüme engel olarak.

"Oğlumla olan görüşmeniz hakkında konuşmak istiyordum. Ne kadar ısrar etsem de bana hiçbir şey söylemedi ve doğal olarak öğrenmek istiyorum."

"Gabrielle doğru şeyi yapmış, Bayan Seaver. Görüşmelerimizin doktor ve hasta arasında gizli kalması bir kuraldır."

"Gabriel." dedi hızla. "Onun adı Gabriel. Başmeleğinki gibi."

"Öğrenmek istediğiniz şey neydi?" diye cevapladım. Bu konuda tartışmak istemiyordum, Gabrielle'in başına bela açabilirdi. "Belki yardımcı olabilirim."

"Ona yardımcı olabileceğinizi düşünüyor musunuz?"

"Ne hakkında?" diye sordum. Bana göre Gabrielle'in psikolojik yardım alması gereken tek konu anksiyetesi ve annesinin baskısı yüzünden kendini sürekli ezmesiyle oluşan güven eksikliğiydi.

"Şey konusunda işte..." dedikten sonra durakladı. Birkaç saniye sonra sesi tekrar kulaklarıma ulaştı ama bu sefer fısıldıyordu. "Cinsiyeti. Yıllardır deniyorum ama elimden hiçbir şey gelmiyor. Bunu dikkat çekmek için yaptığını düşünüyorum, bir kız gibi davranmayı yani. Ergenliğinin etkisi de olabilir gerçi. Gabriel'ın bu konuda gerçekten yardıma ihtiyacı var. Ona yol gösterecek biri. Böylece gerçekte kim olduğunu bulabilir. O kaybolmuş bir çocuk, Doktor Callahan. Ben bir şey değiştiremedim, ama belki siz yardımcı olabilirsiniz."

Yardımcı olmam gereken kişi sizsiniz, siz ve transfobik zihniyetiniz.

Bir süreliğine sustum. Gabrielle'i görmeye devam etmek ve psikolojik sorunlarıyla ilgili ona yardımcı olmak istiyordum. Bu yalan söylemeye değer miydi? Gabrielle'e yardım edemeyeceğim tek bir şey varsa o da Bayan Seaver'ın benden istediği şeydi.

"Doktor Callahan?" dedi Bayan Seaver hâlâ hatta olduğumu doğrulamak için.

"Buradayım, buradayım." dedim hızla. Bardağın dibinde kalan sıvıyı da kafama diktikten sonra cevapladım. "Evet, Gabriel'a yardımcı olabilirim."

Gabriel derken kendimden tiksindim, ancak belli ki Bayan Seaver ile konuşmanın tek yolu buydu.

"Harika!" dedi heyecanla, belki de gereğinden fazla bir heyecanla. "Seansların ücretini şimdi konuşmak ister misiniz, yoksa yüz yüze yapmayı mı tercih edersiniz?"

-

"i don't even have my own attention, you say "please don't ever change" but you don't like me the way i am."
|
"kendi dikkatime bile sahip değilim, "lütfen asla değişme" diyorsun ama olduğum hali beğenmiyorsun."
|
-fall out boy, sunshine riptide