SEVDA | BİR YANGININ BAŞLANGICI -Ara Verildi-

2🔥

Merhaba!

Nasılsınız? Okulun ilk günü nasıl geçti bakalım :)

SEVDA'ya dönüş yapmak garip hissettirdi. Benim ilk hikayemdi ve biraz ona ihanet etmiş gibi hissediyorum. Umarım bunu telafi edebilirim...

İyi okumalar!

Seviliyorsunuz 💜

🕸️

Kapıyı açtığımda annemle karşı karşıya gelmeyi beklemediğim için bir anlık afallamıştım.

Baygın bakışları, yıllardır değişmeyen vücudu ve onu ön plana çıkartacak payetli elbisesi, maşalı sarı saçları ile tam karşımdaydı.

Bense onun tam zıttı siyah kot pantolonum, koyu mavi kazağım, gri kabanımla vücudumu gizliyordum. Derin bir nefes alıp elini uzattı.

"Bu ay biraz fazla borçlandım." 

Kelimeler ağzında gevelenerek çıkarken kaşlarımı kaldırdım alay eder gibi. Ne zaman borçlanmıyordu ki?

"Birkaç gün bekleyemez misin? Maaşımı henüz almadım."

"Olmaz. Hemen lazım, ver işte ne uzatıyorsun?!"

Anında öfkelenmesiyle gözlerimi devirdim. İçkinin yanında bir de kumar için para istemesi sinirlerimi oynatıyordu!

Dırdırını daha fazla dinlemek istemiyordum. Siyah, kenarları aşınmaya başlamış sahte deri çantamın içinden cüzdanımı çıkartıp son param olan 50 lirayı ona uzattım. Bana boş boş baktı bir süre.

"Bu ne?"

Anlamsız sorusuna kaşlarımı çattım. Elimdeki paraya küçümseyen bakışlar atması öfkemi şiddetlendiriyordu.

"Görmüyor musun? Sana maaşımı henüz alamadığımı söyledim!"

Sinirli çıkan sesimle elimden parayı aldı ve evden çıktı. Yüzüme kapanan kapıya bakmayı keserek odama adımladım.

Evden gidişi beni rahatlatmıştı. Keşke babamın yerine o ölseydi! O zaman hayatımız bambaşka olur, abimle de hiç ayrılmazdım.

Annemi sevmiyor değildim. Ama babam öldükten sonra o kadar çok değişmişti ki onu artık tanıyamıyordum ve beni böyle şeyler söylemek zorunda bırakıyordu.

《🕸️》

Üç gündür monoton giden hayatımı renklendiren tek kişi Çağın'dı. Her sabah beni evden alıyor, iş çıkışı birlikte vakit geçiriyor ve beni yeniden eve bırakıyordu. O yanımda olunca kendimi daha özgür ve güvende hissediyordum. İnsanın bir abisi olması inanılmaz bir duyguydu.

Zil sesiyle hazır olan tabaklara uzandığımda Burak beni yönlendirmişti.

"Masa dört."

O tarafa ilerlediğimde her akşam gelen adamları yeniden gördüm. Esmer, mavi gözlü adamla birlikte kumral, yeşil gözlü adam.

O günden bu güne her akşam birlikte gelmişlerdi. O ikisinden de oldukça rahatsız oluyordum. Bu ilk rahatsız oluşum değildi elbette. Daha önce müşterimiz olan birkaç adam ve kadıdan da rahatsız olmuştum ama bu.. Biraz farklıydı. Ne bileyim, altıncı his gibi bir şeydi bu ve ilk defa bu kadar keskin hissediyordum.

Dün akşam onların olduğu masayla Buket ablanın ilgilenmesini sağlasam da bugün kaçamamıştım.

Tabakları ikisinin de önüne koyup "Afiyet olsun." Dedikten sonra hemen masalarından ayrılacakken kumral olan bileğimi tuttu.