SEVDA | BİR YANGININ BAŞLANGICI -Ara Verildi-

8 🔥

Instagramda üç tane kolaj var. Bakmayı unutmayın! Instagram; blackmavi.ms

Biliyorsunuz ki üniversite sınavına hazırlanıyorum. Sürekli değiştirilen program yüzünden sadece dört saat uyku uyuyabiliyorum ve o bile fazla geliyor. Maksimum iki saat uyuyan -bazıları neredeyse hiç uyumuyor- arkadaşlarım var.

Ne yazik ki bu süreçte yeni bölüm gelemeycek. 27-28 Hazirandan sonra sıkça yeni bölüm atacağım. O zamana kadar lütfen bana dua edin.

Keyifli okumalar

Seviliyorsunuz 💜

🕸️

Dehşetle açılan gözlerim, işittiklerim sonucu bir süre yeşil gözlerde kalmıştı. Yaşadığım şaşkınlığın tarifi sözcüklere dökülemeyecek cinstendi. Dilim tutulmuş, birkaç dakika önce içindeki gürültülü kavga hiç var olmamış gibi sessizliğe gömülmüştü zihnim.

Aktif bir yanardağın akıttığı lav nehrinin ortasında bulmuştum kendimi bir anda. Yanıyordum. Etim kemiğinden eriyerek ayrılıyordu ve ben tek kelime edemiyordum. Acıyla haykırışlarım, çığlıklarım hep içten içeydi.

Yekser Afşın

Yutkundum. Karşımda dikilen Arsal'ın gözlerinden gözlerimi çekerek kendime gelmek istercesine kırpıştırdım. Yeniden yutkundum. Boğazımın ortasında varlığını hissettiğim yumru bir türlü yok olmuyordu. Derin bir soluğu ciğerlerime hapsettim ve kısa bir süre nefes alış verişimi engelledim.

Sakin kalmalıydım. Hedefi ben değilsem şayet, okları üzerimde toplamaya lüzum yoktu. Beni ne kadar geç fark ederse benim için o kadar iyiydi. Kendime gelmem gerekiyordu.

Gözlerim iradesizce dar koridoru arşınlarken, biraz önceki halinden bir şey kaybetmeyen mavi gözlere yakalanıverdi. Birden bire kesilen nefesime, gözlerinden telaşla ayrılan gözlerim eşlik etti.

Kulaklarımın çınlaması yavaş yavaş kaybolurken nefes alış verişimi düzene koydum. Göğüs kafesimde saklanan kalbimin ilk defa böylesine çırpınışına şahit oluyordum.

"Sevda?"

Zümra'nın endişeli sesinin ardından endişeyle parlayan yeşil gözlerinin hedefi olmuştum. Nedenini bilmediğim bir şekilde titreyen irislerim ona ulaştığında ince parmakları destek olmak istercesine omzuma tutundu.

Derin solukların ardından eski, sakin halime dönüş yaptığımı kesinleştirdiğimde gözlerimi Arsal'a çevirdim ve Zümra'nın elini omzumdan çektim. O, beni korumakla yükümlüydü. Fakat anlamadığım, benim için neden bu kadar endişeleniyor oluşuydu? Benim için bir tek Çağın, abim böyle endişelenirdi ama Zümra benim hiçbir şeyimdi. Verdiği tepkiler yersizdi.

"Ne zaman gideceğiz?"

"Az önce konuştum. Birazdan bizi alacaklar. Helikopterle yaklaşık iki saate orada olacağız."

Arsal'ı başımla onaylayıp sessizce bekledim. Hemen ilerimdeki adamla, grubuyla aylarımı aynı yerde geçirecektim. Ne yazık ki buna alışmak zorundaydım. Eğer kendimi kontrol edemezsem her şey alt üst olabilirdi.

《🕸》
⏳

Helikopter masmavi bir gölün kıyısındaki karları kürenmiş alana iniş yaptığında gözlerim hayranlıkla etrafı süzüyordu.

Gün yavaş yavaş doğarken helikoptere binmiştik. Gün ışığıyla gözler önüne serili hafif sisli manzarayı izlemek kısa süreli de olsa her şeyi bir köşeye atmamı sağlamıştı.