SEVDA | BİR YANGININ BAŞLANGICI -Ara Verildi-

5🔥

Keyifli okumalar!

Önerilerinizin ardından Instagram'da yaptığım anket sonucunda 'Arsal' medyada

Birkaç gün sonra Zümra için de bir anketim olacak.

Instagram; blackmavi.ms

Seviliyorsunuz 💜

Bu bölüm senin için sevgili MrsVaizovic

🕸

Alarmın odaya doldurduğu sesle araladım gözlerimi. Kısık gözlerim yardımıyla alarmı bulup kapattığımda tanıdık tavana baktım bir süre. Başımı biraz daha yastığa gömerken iç çektim. Sabahın ilk ışıklarıyla uyanmak bazen berbat hissettirirdi. Fakat ne kadar erken kalkarsam, eve geldiğimde o kadar erken uykuya daldığım için böyle uyanmayı tercih ediyordum her seferinde. Çünkü en iyisi buydu. Ne kadar geç uyursam kabuslarımın pençeleri o kadar derine işliyordu.

Elimi havaya kaldırmış, gözümü ovuşturacakken kalakaldım. Gözlerim daha da açılırken etrafıma bakındım. Tavandaki çatlaklar, tavana asılı bozuk lamba, odamı aydınlatması için gece lambasının yerine taktığım ampul, pencere kenarındaki yatak, kapının yanındaki eski dolap... Burası benim odamdı! Odamdaydım!

Hızla yatağımda doğrulup rastgele çıkardığım mor terliklerimi giyerek ayaklandım. Gözlerimin önüne gelen saçlarımı geriye iteklerken gözlerim deli gibi odamda geziniyordu. Bütün o yaşadıklarım, rüya mıydı yani? Hayır, kabustu!

Gözlerimin dolmasına izin vermeyerek kırpıştırdım ve usulca odamdan çıktım. Sessiz adımlarımın beni götürdüğü ilk yer salondu. Bakışlarım kolluk kısımları aşınmış tekli koltukta, çatlak duvarlarda ve zedelenmiş zeminde gezindi. Geçen geceye dair hiçbir iz yoktu.

Gözlerimi sıkıca kapatıp derin bir soluğu ciğerlerime göndermişken belime dolanan iri ellerle kaskatı kesildim. Kapattığım gözlerim büyük bir şokla aralandı. Ne nefes alabiliyor ne de verebiliyordum.

"Ne güzel şeysin sen böyle."

Kalbimin acıyla bükülüşünün yüzüme yansıdığına emindim. Bu oydu! Henüz on yedimdeyken, annemin eve aldığı pislik yüzünden yaşadığım en büyük travmamın nedeniydi bu eller! Bu ellerden sonra işten gelir, odama girer ve yalnızca işe gitmek için çıkar olmuştum odamdan dışarı. Kendi evimde sığıntı olmuştum.

Yanlış yapmıştım! Evin içinde gezinmek yaptığım en büyük hataydı! Ne zaman odamdan dışarı adım atsam hep bu eller yeniden belime dolanmak için hazırda beni bekliyormuş gibi hissediyordum. Maalesef ki hislerimde yanılmamıştım. Bir anlık gafletle, onu unutarak çıkmışım sonucu cezam kesilmişti.

"Sevda!"

Nefesi saçlarımı sıyırarak kulağıma erişen, ardımdaki pislikten kurtulmak için çırpınmaya başlamamışken abimin boğuk sesini duydum. Gözlerim sesin geldiği yöne dönerken belimdeki eller, saçlarımdaki o iğrenç nefes ansızın yok oldu.

Kendimi bir anda etrafını kuru dallı, sık gövdeli ağaçların sarmaladığı bir bataklığın kıyısında bulmuştum. Ayağımdaki terlik yok olmuş, ayaklarım çıplak kalmıştı. Tabanlarımın ezdiği toprak kupkuruyken bataklığın sıvı parıltısını üzerindeki, canlılığını yitirmiş yapraklar dahi kapatamamıştı.

"Sevda!"

Abimin sesini yeniden duyduğumda gözlerimi kıstım. Gözlerim onu görme umuduyla etrafı geziniyorken bataklığın ortasında durdu.