The Green-Eyed Writer

13-Friendship Over

"Huwag mo na siya iyakan. Di mo deserve ng ganoong klaseng kaibigan. You explained everything, and yet di pa rin siya nakikinig sa iyo? Ditch her."

Tahimik akong umiiyak sa balikat ni Nine habang nakaupo kami sa isang secluded hallway. Hindi ko na maalala kung paano kami nakarating doon. I kept on crying while Nine led me hanggang sa mahanap namin ang lugar na ito. Pagkadating namin,  sumalampak kami sa tabi ng isang locker, at tuluyan na akong humagulgol habang nakasandal kay Nine. She just let me cry until I started coughing. I paused to catch my breath.

"Tanga iyan si Jeje Girl. Bilis madala sa mga pangyayari. Be thankful you don't have her in your life starting today." Hinimas ni Nine ang aking buhok.

"Pero gusto ko makipagbati sa kanya. Friends kami for three years, tapos itatapon lang niya ng ganoon?" Humikbi ako.

Nine took out a pack of tissue from her backpack. She gave it to me, and I reached out for a sheet to blow my nose on.

"Ayan na ang sign. She just threw away your friendship over some stupid anonymous confession? Pinagpipilitan niya na ikaw may gawa, eh maliwanag mong sinabi na hindi ikaw iyon? Tanga siya. And you don't deserve that person in your life," Nine advised me.

"Ano na gagawin ko?" I sniffed.

"Naku, tanggalin mo na siya in your life. At mahirap na rin, nakita mo naman what Wattpad fame is doing to her. It's just the start. Things could be worse later on if you still have her as your friend."

Nine placed her arm around my shoulder and hugged me tightly. "I'm here, don't worry."

"Salamat." Dumaloy ulit ang panibagong mga luha. "Buti ka pa, andiyan. You don't think of me as a b*tch."

"Di mo naman talaga kasalanan eh. Coming from you." Nine lifted up my face and she wiped my cheeks. "Huwag ka na pumasok. Di ka pwede humarap sa tao na ganyan itsura mo."

"Oo nga eh," I agreed.

A small wicked smile formed on her lips. "Cut tayo!" Nine declared cheerfully.

"Pero..." Pag-aalinlangan ko.

"Minsan lang ito. Pasalamat tayo hindi na anino sa iyo si Jeje Girl. Di mo siya kailangan. Isaksak niya sa baga niya lahat ng kasikatan niya!"

I laughed when Nine raised her fist in the air.

"G ako. Saan tayo pupunta?"

---

"Hindi kita kailangan, umalis ka na sa aking harapan! Ang damdamin ko sa iyo, biglang naglaho na!"

Nilakasan pa namin ni Nine ang aming mga boses habang nakatayo sa harapan ng isang flat screen. Hinigpitan ko pa ang hawak sa aking mic at winagayway ang aking kamay sa ere.

"Ayaw ko nang mangarap, ayaw ko nang tumingin! Ayaw ko nang manalamin! Nasasaktan damdamin!"

"Gulong ng buhay, patuloy-tuloy sa pag-ikot! Noon ako'y nasa ilalim, sana bukas nasa ibabaw naman!"

Si Nine ang tumapos ng kanta. Nang magpakita sa screen ang score na 100, naghiyawan kami.

"Wooo, sarap sa pakiramdam noon ah! Effective na kanta ang Luha." Napaupo ako sa mahabang plastic na silya at napasandal. "Buti dinala mo ako dito sa private videoke room."

Andito kami ngayon sa isang indoor amusement park sa loob ng isang mall near our school. May videoke booths dito at pinili namin ni Nine ang pinakamalaking room, kung saan isang oras na kami ditong kumakanta. Nag-pitch kami ng pambayad para makarami kami ng tokens.

"Pagod ka na? Ako, hindi pa!" Natawa si Nine sabay kuha ng songbook sa mesa. She flipped through the pages para pumili ng susunod na aawitin.

"Sige, ikaw na lang kumanta," sagot ko.