Çocuklarımın Babası | Texting ✔︎

|00| ÖB -2-

27 Eylül 2020

*Evlendikten 10 Sene Sonra*

Kim hayatının tek bir mesajla değişeceğine, tek bir merak kurbanı olacağına inanırdı ki?

Ben inanmıştım işte. Sanırım bugün bu yüzden buradaydım. Eğer hayatıma ansızın girip merakımı cezbetmese şu an kim bilir nerede olacaktım... Bir gün ansızın bir mesaj gelmişti telefonuma. Sıradan bir indirim mesajı, kardeşimin okul devamsızlığı uyarısı, annemin eve dönmem gerektiğini bildiren uyarı mesajı olabilirdi ama hayır. Hiçbiri değildi.

Profilinde sadece Pelin yazan bir kadından aklımı şaşırtacak bir mesajtı telefonuma gelen. Bana tüm kıskançlığıyla yanımdaki kadını sormuştu. Müge'nin tüm planının içine etmese daha güzel olabilirdi her şey ama bana gelişi bile bu kadar olay yaratan kadının şimdi sessiz bir işi de olmuyordu.

Ne ara çocuklarımın babası dediği bir adam oldum bilmiyorum. Ne ara onu bu kadar sevdim, ona bu kadar güvendim bilmiyorum. Bildiğim tek şey ondan öncesinde nefes aldığım, ondan sonrasında yaşadığım olmuştu.

Pelin benim için bu dünyayı yaşanır kılan tek varlıktı.

Bana bir keresinde "Zaman hiç eskitemesin bizi." demişti. Zamandan kastının sevgimiz, eskimekten kastının tükenmek olduğunu anlamam uzun sürmemişti. Sanırım biraz da bu yüzdendi çocukluğum. Onu durmadan yaramazlıklara alet etmem, başımıza iş açmam.

Hiçbir zaman şahane bir eş, mükemmel bir baba olamayacağımın bilincine ilk defa Pelin doğuma girdiğinde anlamıştım. Eğer şahane bir eş olabilsem onun canının yanmasına izin vermezdim ki ikizlerimize hamile olduğunu öğrendiğim an normal doğum değil, sezaryen olması için çok dil dökmüştüm ona. O, içeride canıno verir gibi durmadan bağırırken ben dışarıda ne hale geliyordum haberiniz yok tabii sizin.

Zevki size, cefası bize olmuyor o işler. Pelin'in içeride çektiği o acının mislini ben ruhumda hissettim. Günlerce de başından ayrılmadım, bir kere ağlasa onunla ağladım ben, gülse onunla güldüm.

O an ondan ibaret olduğumu sadece ben değil, herkes anladı.

Biraz deli doluyduk biz. Evlememizin önünde engel olmalarının en büyük sebebi de buydu. Başına buyruk, aklı bir karış havasaydı ikimizinde. Ben bu zamana kadar sadece eğlence bilmişim, Pelin benden de beter. Depresyon ve üşengeçlikte mastır yapmış. Evlendikten sonra yapamamamızdan korktular, bu yüzden durmadan gözetim altındaydık. İlk kavgamızda gelip yatıştıracak, onlara göre sallantıda olan bir evliliği ayakta tutacaklardı.

Beklemedikleri şeyse kavgalarımızdı...

Yoktan kavga ederdik. Pelin'in dikkatle izlediği diziyi sabote ettiğim zaman kavga ederdik. Evi birbirine katar, en sonunda nefes nefese bir kenara çöker bir de evin halinden birbirimizi suçlar öyle kavga ederdik. Sonra kavga ede ede dağıttığımız evi toplar, yorgun argın yatağa uzanıp yaptığımız çocukluklara gülerdik.

Uçurtma alır, uçururduk. Kışın ortasında denize girer üşütmek pahasına eğlenirdik.

Biz Devin'den sonra büyüdük.

Ne zaman Devin varlığıyla bizi şereflendirdi Pelin hareketlerine dikkat etmeye başladı, bense ona. O sıralar ayağı taşa değse taşı parçalayacak hale gelirdim. Hoş... Hala biraz öyleyim zaten.