DÖNÜŞ-18-

466 42 7
                                    

"Aferim Melis,aferim sana"

"Ulan nasıl bize haber vermezsin sen!"

"Yok oğlum belli bu kız için bizim önemimiz sıfır" diyen Selimle oturduğum koltukta hafiften diklendim.

"Ya saçmalama Selim öyle şey olur mu? Siz benim hayatımdaki en değerli şeylersiniz"

"Ondan dolayı mı akşamın bir vaktinde bir telefon aramasına TEK BAŞINA o eve gidiyorsun" diyen Emirle sıkıntıyla nefesimi verdim.

Evet anlayacağınız üzere Muratın herkese herşeyi anlatması üzerine herkes deliye dönmüş, Selim ile Emirde sabahtan beridir bana bağırıp duruyorlardı.

"Kıza ne yükleniyorsunuz? Haklı benimde başıma aynı şeyler gelse bende Melisin yaptığını yaparım.."diyerek cümlesine başlayan Yağmurla gülümseyerek Yağmura baktım.

"...asıl suç bu gerizekalıda!!"diyerek Murata döndüğünde Murat yaslandığı kapı pervazından ayrılıp şaşkınca Yağmura baktı.

"Ben ne yaptım kuzkuz"

"Birde soruyor?! Oğlum bu kız senin hayatını mahfetmedi mi? Daha neden şirketini almak için uğraşıyorsun"

"Ben almasaydım şuan o sevgili amcan borç batağındaydı, elinde değil şirketi arabası bile yoktu" diyen Muratla Yağmur sıkıntıyla nefesini verdi.

"Ya suç benim! Tamam haklısın evet sizi çağırmam lazımdı..ama bir anlığına gerçekten Yiğitin yaşadığını sandım, ilk ben görmek ben koklamak istedim onu" dediğimde Selim ile Emir bir süre birbirine baktı ardından ikiside yanıma oturup bana sarıldılar.

"Anlıyorum seni ama yinede böyle bir şey de tek başına savaşma"

"Ne yapayım Emir? Her ne kadar birbirimizin kardeşleri olsak da sizin hayatınız yoğun..senle Yağmurun yeni bebekleri oldu.. E Selim desen Nehirle yeni evlendiler" dediğimde Selim başımın üzerine ufacık bir öpücük kondurdu.

"İnce düşünme Melis biz hem kendi hayatlarımıza hemde senin hayatınla ilgileniriz" dediğinde yalandan başımı salladım.

Bütün akşam Yağmurların evinde oturduktan sonra Selimlerin evlerinin gitmesiyle Yağmurla birlikte mutfağa gidip bulaşıkları yıkamaya başladık.

"Ee Murat gelmiş almış seni sanırsam"diyen Yağmurla anlamayarak yüzüne baktım.

Gülümseyen bir halde göz kırpıyordu.

"Kızım o şerefsiz pisliğin elinden seni Murat kurtarmış ya"

"Evet de niye böyle soruyorsun?"

"Yaniii senin benim eltim olmanı isterim" dediğinde kaşlarımı çatarak koluna hafif buldum.

"Yağmur!!Saçmalama yok öyle bir şey"

"Valla Murat bir şey demiyor ama sana aşık olduğu gözlerinden belli ben anlarım" dediğinde bir süre hiç bir şey demeden yüzüne baktım ardından korkarak hafifçe konuştum.

"Gerçekten aşık mıdır?"

"Öyle gözüküyor da, sen bu durumu sevmiş gibisin" dediğinde gözlerimi devirdim.

"Ya ne demezsin??"

Muratın aşık olduğunu elbette biliyordum ama içimden bir his nedense hala benle birlikte olmak için böyle davrandığını söylüyordu.

"Bayanlar.."diyerek Murat Emir ve Deniz mutfakta yanımıza gelmişlerdi.

"Uyandı mı?"diyerek Emirin kucağından Denizi alan Yağmurla gülümsedim.

DÖNÜŞ -BASKETBOL AŞKIM 2-Where stories live. Discover now