iyi okumalar 🔗🤍
**
1 Sene Sonra | 12 Mayıs 2023
"Senden sonra geçen 365 gün,"
Gurur Ege Yılmazer ( Fikret Kızılok - Bu kalp seni unutur mu?)
Bir kadın sevdim.
Bir bakışıyla, bir gülüşüyle dünyaları bana veren.
Bir kadın sevdim.
Bana yaşamayı sevdiren.
Bir kadın sevdim, adı Mayıs Çiçeği.
Tam bir sene önce bugün, soldu gitti.
Hayatıma girişi gibi, çıkışı da öyle ani olmuştu ki; ben hala idrak edemiyordum. Çok, başkalarına göre gerçekten çok kısa bir zamandı belki ama benim için dünyalara bedeldi.
Onu ilk gördüğümde, bir krizin ortasındaydı. Küçük bedeni yaralı bir kuş gibi yığılmıştı yere ama direnmeyi de bırakmıyordu.
Sonra güzel yüzünü görmüştüm.
Bakışını.
Gülüşünü.
İnsanlara merhem olan kalbini.
Ve sonra; zamansız, mekansız, tutulmuştum ona.
Beyaz lale o'ydu.
O, masumiyetin ve saflığın eşsiz simgesiydi.
Adım, dudaklarından dökülen en güzel melodiydi sanki. Gözlerinin içinde gizlenen inci taneleri benim yol göstericimdi.
Ege, derdi bana hep dolu dolu. Onun Ege'si olmak çok güzeldi ama çok isterdim, Gurur, demesini.
Fakat benim beyaz laleler kadar güzel sevgilim; İlk adımın Gurur olduğunu öğrenemeden gidivermişti.
Kalbi hastaydı.
Sevdiğim kadının kalbi çok hastaydı.
Acı çekiyordu, canı yanıyordu.
Belli etmemeye çalışıyordu ve o halde bile onu seven insanları üzmemek için direniyordu. Ama, günden güne eridiğini saklamayı da hiç beceremiyordu.
Benim güzel sevgilim, dindi mi şimdi acıların?
Canımın içi, görüyor musun şimdi beni?
O gün, o ameliyathaneye giderken son kez bakmıştık birbirimize, son kez gülmüştük. Ben kucağımda onun için aldığım bir demet laleyle beklerken; o savaşmıştı.
Fakat o kadar yorgundu ki, direnememişti.
Ben; sabahın kör ayazında koştur koştur aldığım o laleleri; sevgilimin kucağına değil, mezarına bırakmıştım.
O, lalelerin kokusunu çok severdi ve şimdi; o çok sevdiği lale kokusuna toprak karışmıştı.
Bugün bir sene olmuştu.
Gidişinin üstünden geçen süre, onunla geçirdiğim zamandan daha fazlaydı.
Ezbere bildiğim o yolu yürüyordum şimdi.
Ayaklarım beni o'na götürüyordu. Hafifçe çiseleyen yağmur damlaları akıyordu tenimden.
O gittikten sonra, tam doksan sekiz kez yağmur yağmıştı ve biz; hiçbirinde el ele yürüyememiştik.
