VAMP ACADEMY

Chapter 4: Welcoming

NAPATINGIN siya sa mapang hawak niya at tinitignan niya kung saan ang direksyon patungong dormitory.

She stepped inside the Elphinestone's Great Hall, it was huge and spacious, and in the middle there is a grand staircase. She looked up and there you can see a big chandelier.

Ngayon niya lang na appreciate ang ganda ng Elphinestone dahil sobrang intense talaga ng nangyari sakanya kanina.

But she felt something is weird, she looked around the place and she thought that this hall is quite familiar.

Or maybe that's because I watched fantasy movies a lot?

Everything she see is in gold, silver and red because that is the signature color of Elphinestone.

Sinimulan niya na ulit maglakad at napagisip isip niya na mamaya na lang niya ito lilibutin.

Kumaliwa siya at diniretso niya lang ang hallway hanggang sa may makita siyang hagdan kaya doon siya nagtungo.

Maya maya pa ay nakita na niya ang room number niya kaya kinuha na niya ang susi ng dorm niya. Yun nga lang ay solo niya lang ang dorm dahil ang sabi kanina sa nag assist sakanya sa mga rules ay prohibited daw ang pagkakaroon ng mga dormmates sa human.

Human? Hindi ba siya human amp.

Tinignan niya ang closet area at buti na lang ay mayroong mga libreng damit doon yun nga lang ay onti lang pero wala naman siyang pera para bumili pa ng iba kaya naman kinuha na lang niya kung ano ang nandoon at pagkatapos ay nagtungo siya sa cr para maligo.

Bigla naman siyang nanginig sa lamig dahil kakaiba ang tubig sa Elphinestone bukod sa mapuno at tagong lugar ang Elphinestone ay sanay din ang mga estudyante dito sa malamig.

Oh my gosh! The water is cold!

Kahit na gusto niya pang magtagal ay hindi niya na nagawa dahil hindi talaga niya kakayanin ang lamig ng tubig.

What kind of student do they have here?

Are they always taking a bath?

She immediately put on her clothes and went outside the dormitory. Tinignan niya ang orasan at alasingko na ng gabi at tamang tama ay nagugutom na din siya.

Habang nag lalakad siya sa grand hall ng Elphinestone ay biglang nag labasan ang mga tao at dumami bigla ang mga estudyante sa hall.

Napatingin naman siya bigla sa malaking speaker na nakakabit sa bawat sulok ng ceiling.

Please proceed at the cafeteria for dinner. And reminders for all students 11 pm to 5 am is curfew hours.

Kaagad siyang nag tungo sa cafeteria pero hindi niya alam ang daan kaya naman nag tanong tanong muna siya.

"Excuse me po? Nasaan po ang cafeteria?" Tanong ni Celeste.

"Oh, are you going there too?" Ani sakanya ng babae at tumango tango lang siya. "Tara sumabay kana samin." Ani ng babae sabay hila sakanya.

She noticed that the girl also had golden brown eyes.

How fascinating...

Ng makarating sila sa cafeteria ay kaagad siyang humiwalay sa babaeng kasama niya pero hinila siya ulit ng babae.

"Where are you going?" Tanong sakanya ng babae.

"Kakain?" Sagot niya pero hindi niya alam kung bakit patanong ang tono ng pag sabi niya non.

"Aren't you coming with us?" Ani ng babae.

Napabuntong hininga si Celeste at wala siyang nagawa kundi ang sumama na lang doon sa babae.

Namangha siya ng makitang catering 'yon kaya naman madami siyang kinuha tsaka naghanap ng mauupuan.

"By the way, my name is Paris and this is Victoria." She said then pointed her index finger at the girl sitting beside her. "And this is Abby, and that is Vladimir and my brother, Stefan." Ani niya.

"Hi, nice to meet you guys. I'm Celeste." Pagpapakilala niya. "Oh your name sounds familiar what's your surname?" Tanong sakanya ni Stefan.

"Jones." Sagot niya. Napatango tango naman si Stefan sakanya.

"Are you from Elphine village?" Tanong sakanya ni Paris.

"Nope, I'm from far away." Ani ni Celeste. She can't tell them where she leave.

"Oh, Then why did you came here?" This tim Victoria spoke.

"I suddenly discovered this place." Ani ni Celeste. Tumango tango naman silang lahat sakanya. "Oh... That's interesting." Ani ni Paris.

"Then how did you discover this place? Sorry I'm just curious cause you know Elphinestone is located in the forest and its hidden." Ani ni Paris.

I can't tell them that I have a map!

"I ran away from home... its a long painful story so I don't want to bring it up." Ani ni Celeste.

It was indeed painful...

Bigla namang hinawakan ni Paris ang balikat niya at mahinang tinapik tapik 'yon.

"I see it was painful." Ani ni Paris.

Tumingin siya kay Paris at kitang kita sa mata nito ang pagaalala sakanya o baka nag hahallucinate lang siya.

"What did you see?" Biglang tanong ni Vladimir. Bigla namang kumunot ang noo ni Celeste dahil ang random ng tanong niya.

"It's nothing vlad." Ani ni Paris at ngumiti sa direksyon ni Vladimir.

"What do you mean?" Naguguluhang tanong ni Celeste. Pagkatapos niyang itanong yon ay bigla silang nagkatinginan and she can saw Victoria's smirk from her peripheral vision.

"You didn't know?" Gulat na tanong sakanya ni Abby. "Ang ano?" Kunot noong tanong niya.

Ano ba ang mga ito! Hindi ko sila maintindihan.

Bigla namang hinawakan ni Stefan si Abby sa balikat at umiling iling ito na para bang sinasabi niya na wag.

"Wala 'yon." Ani ni Paris at nginitian siya.

Habang kumakain sila ay naguusap usap sila kaya naman kinabisado na niya ang mga boses nila para hindi man niya makilala ang itsura nila ay makikilala niya parin ito sa boses.

Nagpapasalamat siya dahil kahit may prosopagnosia siya ay matalas pa din ang utak niya at kaya niyang alalahanin ang mga boses ng mga nakakahalubilo niya.

Napabuntong hininga siya ng makaramdam siya ng frustration. She do have an eyes but she still felt blind because she can't recognize faces.

That's why she's having a hard time communicating with other people. She felt different and unfortunate.

Maybe that's my fate

that's the reason why I'm not afraid to die.

Or maybe I just don't value my life?

To be continued.

Hi guys! Sana po ay nagustuhan niyo ang chapter na ito! Huwag niyo pong kalimutang mag vote at mag comment!

GOMAWO! SARANGHAE YEOROBUN!

-Author