NAGISING si Celeste sa puting silid na hindi pamilyar sakanya. Tinignan niya ang sarili niya at nakahinga siya ng maluwag nang makita niyang walang kung anong nakakabit sa katawan niya.
"Why are you so scared?" Napaigtad siya ng biglang may mag salita mula sa gilid niya.
"What are you doing here?" Kunot noong tanong niya.
"How can I leave my wife here alone?" Ani ni Luther ng wala man lang emosyon ang mukha. Hindi niya 'yon pinansin bagkus ay inilibot niya ang paningin niya s kabuoang silid.
"Where are we?" Tanong pa ni Celeste.
"Obviously, at Elphinestone's hospital." Ani ni Luther.
Tumango tango si Celeste at dahan dahang bumangon tsaka umayos ng upo.
"What happened to you and my sister?" Tanong nito. Lumingon si celeste sa puwesto ni Luther na ngayon ay nakahiga na sa mahabang sofa habang nakapikit ang mata niya.
"I... I don't know." Mahinang sambit niya.
"I can't read your mind, that's why I'm asking you." Ani ni Luther. Napakunot noo naman si Celeste dahil sa sinabi ni Luther.
"How? Are you losing your ability?" Tanong ni Celeste
"No, that's impossible." Ani ni Luther.
"Then, why can't you read my mind?" Tanong ulit ni Celeste.
"I dont know..." Ani ni Luther. "Ano hihiga ka lang diyan? Malay mo naman may ganun pala, why don't you do something." Ani pa ni Celeste.
"Stop overreacting Celeste." Ani ni Luther na parang bored pa ang tono ng boses nito.
Magsasalita pa sana siya ng biglang may kumatok sa pinto at tumampad sakanya sina Abby.
"Hey, how are you?" Tanong ni Abby at ngitian pa siya nito.
"Fine, why are you here?" Tanong ni Celeste.
"To discuss something to Luther." Ani ni Abby sabay turo kay Luther na nakahiga sa sofa.
Bigla itong tumayo at mabilis na lumabas at sumunod naman sakanya si Abby. Habang hinihintay niya na bumalik si Luther at Abby mayroong doctor at nurse na pumasok sa loob ng hospital room niya.
"Ms. Celeste tell me about your prosopagnosia." Boses iyon ng lalaki kung kaya't naisip niya na doctor ang kaharap niya. "How can you recognize someone?" Tanong sakanya ng doctor.
"I can recognize them by their voice." Sagot ni Celeste.
"When did you get diagnosed with prosopagnosia?" Tanong pa sakanya ng doctor. Lumingon naman siya sa nurse na mayroon hawak na papel at ito ang nag rerecord ng mga sinasabi niya.
Saglit siyang napaisip kung kailan at paano nga ba niya nakuha ang sakit niya. Dahil buong buhay niya ay hindi niya maalalang natanong niya 'yon sa mga magulang niya.
Napansin niyang napabuntong hininga ang doctor sakanya dahil siguro sa tagal niyang sumagot. "Pasensya na ho hindi ko po kasi maalala medyo malabo na rin po kasi ang mga memories ko hehehe." Ani ni Celeste.
Tumango tango naman ang doctor sakanya. "After this pwede ka ng madischarge pero under observation kapa rin dahil medyo may katagalan ang pag hilom ng mga sugat at pasa mo." Ani ng doctor.
Tumango tango naman si Celeste at hindi niya maiwasang hindi mapangiti dahil boses pa lang ay halatang guwapo na ang doctor.
"Kailangan ko po ba ulit bumalik?" Tanong ni Celeste.
"Sasabihan ko na lang ang asawa mo kung kailan ka babalik. By the way, my name is Azriel matalik na kaibigan ako ni Luther." Ani ng doctor.
"Nice to meet you, My name is Celeste." Pagpapakilala niya. Malapad ang giti niya ng maramdaman niya ang paghawak ng doctor sa kamay niya.
"Nice to meet you too." Ani ng doctor. "I'll see you around Celeste." Ani ng doctor at naramdaman niyang naglakad na ito palabas.
Ng marinig niya ang malakas na pagsara ng pinto at hindi niya napigilan na tumili dahil sa kilig.
"Shocks boses pa lang niya ang pogi na!" Kinikilig niyang sabi.
"Are you done?" Napatigil siya ng bigla niyang marinig ang boses ni Luther. "Can you please act according to our plan." Ani pa ni Luther.
Halata ang inis at awtoridad sa boses nito kaya naman biglang natahimik si Celeste.
"Anong according to our plan? Ang sabihin mo according to your plan duh!" Ani ni Celeste at hindi niya naiwasang mapairap sa hangin. "Ni hindi ko nga alam na naging asawa na pala kita jusme!" Ani pa ni Celeste.
"Huwag mo akong irapan diyan babae, hindi pa nawawala ang init ng ulo ko sayo kaya umayos ka." Ani ni Luther.
"K, fine." Mahinang sabi ni Celeste pero narinig pa rin iyon ni Luther.
"Be ready, we will meet you parents."
Biglang napatigil si Celeste sa gimagawa niya at parang nanigas ang katawan niya dahil sa sinabi ni Luther sa isipan niya.
Oo, ginamit nito ang isipan niya para makipagusap sakanya.
"Relax your body parts, Celeste." Ani ni Luther at naramdaman niya ang presensya ng binata sa likuran niya. "Don't let them know your fear." Ani ni Luther na ngayon ay nasa tabi na niya.
"N-no... I can't face them right now, please." Ani ni Celeste. Humarap siya kay Luther at nagmamakaawang gawan niya 'yon ng paraan.
"Please, Luther. I can't face them right now... I-I really can't." Naluluhang sabi ni Celeste. "What if they kidnapped me again? Ayoko na Luther pagod na pagod na yung katawan ko, pagod na pagod na ako." Celeste begged Luther and this time a tears drop into her cheeks.
Naramdaman niya ang paghawak ni Luther sa balikat niya and he wiped her tears using his thumbs.
"They wont hurt you anymore." Ani ni Luther. "I really don't know how to comfort but I think this will do." Pagkatapos sabihin non ni Luther ay kaagad niyang niyakap si Celeste at tinapik tapik nito ang balikat niya upang patahanin ang dalaga.
"Is this enough for you to feel safe and secure?"
Tumango tango si Celeste at ilang minuto pa sila ganong posisyon bago sila mag hiwalay.
"I'll talk to them privately, you can stay at my house mas ligtas ka doon." Ani ni Luther.
"I will stay at Elphinestone." Sagot naman ni Celeste.
"Fine, my friends will be there they will keep you safe." Ani ni Luther.
Tumango tango naman si Celeste kahit na gusto niyang umangal pero dahil napansin niyang biglang bumait si Luther ay hindi na siya umangal pa atsaka gusto rin niyang magkaroon ng maayos na interaction sa binata.
To be continued.
Good evening! Pasensya na po sa mabagal na update ni author atsaka gabi na po talaga ako nakapag update dahil kapag weekdays po talaga ay sa gabi lang ako may free time dahil sa umaga po ay sobrang busy ko ss school.
So asahan niyo po na madalas po sa gabi ang update ko pero hindi ko pa po alam kung kailan ang susunod na update ko pero baka sa thursday or friday na ulit.
YOU ARE READING
VAMP ACADEMY
FantasyA girl who's suffering from prosopagnosia, a neurological disorder characterized by the inability to recognize faces. And a vampire who's been in memory lost for almost a year will led into bringing back their lost memory and reunite together. Writt...
