VAMP ACADEMY

Chapter 9: Kidnapped

MEDYO mind blowing ang mga kaganapan ngayon para kay Celeste. Nasa garden sila ng Elphinestone at medyo malayo layo nga ito bukod sa museum dahil located ang garden sa liblib na lugar ng forest.

Medyo nakakapagod ang byahe pero once na makarating kana roon ay napaka breathtaking ng lugar dahil sa gandang taglay nito.

"Grabe ang ganda dito, kakaiba siya compared sa mga nakikita kong garden." Ani ni Celeste.

"My mom likes flowers at siya ang nag aalaga sa mga bulaklak dito." Nakangiting sabi ni Stefan na ngayo'y nasa tabi na pala niya.

"Plantita pala ang mama mo, plantita mom's are the best." Ani ni Celeste.

"I know, even though everyone look at us as a killer, a blood suckers." Ani ni Stefan.

"I know you guys are different, you don't have to prove it to everyone just keep on doing what you really want because that is who you are." Ani ni Celeste.

"How about you?" Tanong naman sakanya ni Stefan.

"Me? What about me?" Takang tanong ni Celeste.

"Your life." Ani ni Stefan.

"It's complicated you wouldn't want to know." Ani ni Celeste.

"Don't worry you can trust me or everyone in our circle of friends." Ani ni Stefan.

Celeste didn't think so....

Mayroon nga siyang kaibigan but she feel like she's not part of it.

Matamlay na nginitian niya si Stefan at nauna ng maglakad hanggang sa makarating siya sa labas ng garden kung saan may mga kabahayan doon at maraming tao.

A village... full of vampires.

Dahil sa sobrang dami ng bampira sa paligid niya and she can't even saw their faces clearly. Biglang bumilis ang pag tibok ng puso niya at nanginginig sa kaba ang mga kamay at tuhod niya.

Come on Celeste...

You have to overcome your fear...

She doesn't want crowded places dahil na rin sa prosopagnosia niya.

Habang tumitingin tingin siya sa paligid niya ay mayroong huminto sa harapan niya para mapahinto din siya sa paglalakad.

"How did you escape? And how did you manage to came here alone?" That voice... Boses 'yon ng babae na nagpatindig sa balahibo niya she can't recognize her face but she can recognize her voice. And that scent is quite familiar.

"Why are you here mom." Boses 'yon ng walang takot na si Celeste.

"To bring you back to our home, let's go honey." Ani ng ina niya at mayroon inispray sa harapan niya upang kaagad siyang mawalan ng malay.

Please somebody help me...

Wala pang ilang segundo ay nawalan na siya ng malay kung kaya't kaagad siyang binuhat ng mga kasamang body guard ng ina niya.

MABIGAT ang pakiramdam niya ng magising siya sa pamilyar na silid. Sinubukan niyang tumayo pero bumagsak lang siya dahil umiikot ang paningin niya at nanghihina ang katawan niya.

What have she done to me!

Napatingin siya sa kamay at paa niyang naka kadena pero mahaba 'yon pero limitado lang ang galaw niya.

But what made her shock is mayroon nanamang nakainject sakanya. I don't think it was a punishment anymore...

Biglang bumukas ang pinto ng kwarto niya kaya naman naging alerto siya ng makita kung sino ang pumasok sa kuwarto niya.

Bigla siyang kinabahan ng makita ang kulay ng mata ng ama at ina niya.

Those red eyes...

Her dad smirked at her direction. "So you already know about the eyes huh." Ani ng ama niya.

Bigla siyang naistatwa sa pwesto niya, tumindig ang mga balahibo niya lalo na ng marinig ang boses ng ama niya.

"Welcome home my dear daughter..." ani ng ama niya. Pinilit niyang isantabi ang takot niya at matalim na sinulubong nito ang mga titig sakanya ng ama niya.

A vampire...

My parents are vampires...

"How are you? You seem to know a lot aren't you? Just like about our eyes." Ani ng ama niya at nginisian siya.

"Just like what I thought I don't belong here..." ani niya.

"We. Don't. Care." Matigas at may awtoridad ang tono non ng sinabi 'yon ng ama niya.

"I'm not a vampire... Then how could you?!" Naguguluhang tanong ni Celeste.

"We are also humans but we chose to be a vampires... Our bites can be powerful we can turn you into one of us if we want." Ani ng ama niya. Humakbang ito palapit sakanya habang siya naman ay paatras ng paatras.

"Stop it, honey. You're scaring her." Ani ng ina niya. Her mom have a strong golden brown eyes. Lumapit ito sa direksyon niya at bahagyang inayos ang nagulo niyang buhok at bahagya itong lumuhod upang mag pantay silang dalawa.

"You'll be staying here from now on, you can't go outside your room and you can't talk to anyone. Don't try to escaper my dear mommy will be mad at you." Ani nito at pekeng nginitian siya bago sila tuluyang lumabas ng kuwarto niya.

Bumagsak ang mga paa niya sa sahig na dahilan ng pagupo niya dahil sa panghihina at takot na nararamdaman niya.

Gusto niyang umiyak pero hindi niya magawa. There is no left tears for her to cry.

I must be strong...

Emotions are for the weak...

She knew she was hopeless and she can't do anything else but to be strong for herself. She can't be emotional at this moment she's already in danger and she knew her mom and dad will come here anytime to punish her.

She tried to remove the laboratory appratus that was injected in her veins but she can't, It's too painful.

I'm hopeless...

Tumingin siya sa bintana at pinagmasdan ang tahimik na paligid sa village na tinitirahan nila. Naningkit ang mga mata niya ng may matanaw siyang kakaiba pero napatigil siya ng marining niyang bumukas ang pintuan niya.

Automatikong tumindig ang mga balahibo niya ng makilala niya ang taong pumasok sa kuwarto niya.

"What do you want, mom?" Tanong ni Celeste habang matalim ang mga titig niya sa kanyang ina.

"I want the crest my dear." Ani ng ina niya. "I know you stole it and where did you hide it?"

"I don't know what you're talking about." Ani ni Celeste.

"Don't make me hurt you Celeste!" Matigas at may awtoridad ang pagkakasabi niya non na talaga namang nag pakaba may Celeste, pero hindi siya mag papasindak sa kanyang ina dahil alam na niya ang pakay nito kapag nakuha nila ang family crest ng kaibigan niya.

Maybe they want to stole something from their family...

Or they will kill them...

Napangisi si Celeste dahil sa sinabi ng ina niya. "Aren't you hurting me already?" Sarkastiko nitong sabi.

"Magpasalamat kana lang at ganyan lang ang inaabot mo, You don't really know what we can do to you. Your dad is a merciless vampire he will not let you escape in this house without suffering! HAHAHA!" Matalim ang titig ni Celeste at mas dumagdag pa sa inis niya ang nakakarinding tawa ng ina niya.

"What do you want from me? And why am I not a vampire?" Takang tanong ni Celeste.

"I'm so sorry dear but I can't tell you anything." Nakangising sabi nito. Naglakad ito palapit sakanya at buong tapang niyang sinalubong ang nakakakilabot na tingin sakanya ng ina niya. Tinapat nito ang bibig sa tainga niya. "And you must know nothing." Pabulong nitong sabi.

Pagkasabi niya non ay naglaho siya ng parang bula. "If my parents are a vampires then I don't belong to them... Then who am I?" Mahina niyang tanong sa kawalan.

To be continued.