လျန်.အိမ်အောက်ဆင်းလာပြီး..နန်းဘေးနားမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်
"လျန်လေး..ဒီဦးလေးက ဖေဖေ့သူငယ်ချင်း..ဦးစိုင်းမင်းဦး..ဟိုဘက်က..သူ့ဇနီး..ဒေါ်သက်သက်ဝေ..လျန့်ဘေးက မမက သူတို့ရဲ့သမီး.နန်းဝတ်ရည်ဦး.လျန်နိုင်ငံခြားသွားတုန်းက.မမက..ဒီအိမ်မှာ.ဖေဖေတို့နဲ့.တစ်နှစ်လောက်လာနေဖူးတယ်"
"သြော်...ဟုတ်ကဲ့..တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် အန်ကယ်လ်နဲ့အန်တီ"
'ဘာလဲ..ဖေဖေနဲ့မေမေကိုနှုတ်ဆက်ပြီး..နန်းကိုနှုတ်မဆက်ရအောင်..နန်းကကိုယ်ပျောက်နေလို့လား...တွေ့မယ်..ချာတိတ်စုတ်' နန်းစိတ်ထဲကနေသူ့ကိုကျိန်းဝါးနေမိသည်
"အန်ကယ်လ်တို့နဲ့တောင်ကြီးကိုအလည်လိုက်ခဲ့ပါလား"
"ဟုတ်တယ်..လျန်လေး.နိုင်ငံခြားမပြန်ခင်..ကိုစိုင်းတို့နဲ့အလည်လိုက်သွားပါလား.."
"မေမေကလည်း..လျန် ဘယ်မှမသွားချင်ဘူး..ဖိုးဖိုးတို့ရှိတဲ့ချင်းပြည်လည်းမသွားချင်ဘူး"
"အန်တီတို့နဲ့လိုက်ခဲ့ပါ...အားနာစရာမလိုဘူး...မိသားစုတွေလိုပဲ ဟာ"
'ဟုတ်တယ်..မိသားစု..လျန်ကအန်တီတို့ကိုယောက္ခမတော်ချင်တာ' လို့ စိတ်ထဲကနေပြောနေမိသည်
"ဟုတ်..အဲဒါဆိုလိုက်ခဲ့ပါ့မယ် အန်တီ"
"အင်း..အဲဒါဆို..အန်တီတို့ဆီမှာပျော်သလောက်နေ..တစ်သက်လုံးပျော်တယ်ဆိုရင်လည်း.တစ်သက်လုံးနေ" နန်းဘက်လှည့်ပြီး.ပြုံးစိစိနဲ့ပြောနေတဲ့နန်းရဲ့မေမေကြောင့်.နန်းလည်းမျက်နှာအောက်ငုံ့ထားရသည်
"ကြားလား..လျန်လေး...အန်တီသက်တို့အိမ်မှာ.ပျော်သလောက်နေ..အမေရိကားကိုမပြန်ပဲ..အဲ့မှာနေမယ်ဆိုလည်းရတယ်" နန်းနဲ့လျန့်ကို နောက်နေတဲ့..အမေနှစ်ယောက်ကြောင့်.နှစ်ယောက်လုံးရှက်နေကြသည်
"လျန်..အိမ်ပေါ်တက်တော့မယ်မေမေ..လျန့်ကိုသွားခွင့်ပြုပါအုံး.." နောက်နေတဲ့လူကြီးတွေကြောင့်.လျန်အိမ်ပေါ်မြန်မြန်ပြေးတက်တော့
"တစ်ယောက်ကတော့...ရှက်ပြီး.အိမ်ပေါ်ပြေးတက်သွားပြီ..မသက်ရေ..ဟီးဟီး"
