နန်းတို့မိသားစုနဲ့အတူတူ လျန်..တောင်ကြီးကိုလိုက်လည်တာ..၅ရက်ရှိပြီ...နန်းနဲ့နှစ်ယောက်အတူတူ...ဟိုပုံးမြို့ကိုလျှောက်လည်ရန်ထွက်လာခဲ့သည်..
တောင်ကြီး-ဟိုပုံးလမ်းပေါ်က..ပအိုဝ့်ရွာတွေနဲ့တောင်ပေါ်လမ်းတွေကိုဖြတ်ရင်း.တောင်တန်းတွေရဲ့အလှနဲ့ကားမောင်းနေတဲ့နန်းရဲ့မျက်နှာကအလှကိုငေးနေရင်း...ရုတ်တရက်ကားကိုထိုးရပ်လိုက်တဲ့နန်းကြောင့်
"ဟာ..အစ်မ..ဘာလို့ကားကိုရပ်လိုက်တာလဲ..ဒီမှာအာရုံပျက်တယ်"
"မင်းတို့ကိုငေးနေတာ..မျက်တောင်မခတ်ဘူး...တို့ကိုတစ်ယောက်ယောက်စိုက်ကြည့်နေရင်.ဘာအလုပ်မှဆက်လုပ်လို့မရဘူး.တို့မနေတတ်ဘူး..ကားကိုဘယ်လိုဆက်မောင်းမလဲ..အဲဒါကြောင့်ကားကိုရပ်လိုက်တာ" ဟုဆိုရင်း.ပြုံးတုံ့တုံ့နဲ့လျန့်ကိုကြည့်နေသည်
"အစ်မကလည်းဗျာ..ကိုယ့်ချစ်သူကကိုယ့်ကိုကြည့်တာပဲ..ဘာလို့မနေတတ်တာလဲ"
နန်းကသူ့ရဲ့ချစ်သူမဟုတ်သေးပဲ...ရယ်ပြီး..ကြူးကြူးကျော်ကျော်စကားတွေပြောနေတဲ့ကလေးစုတ်ကို..စိတ်တိုလို့သူ့ရဲ့နဖူးကိုလက်သီးနဲ့ထုရင်း
"မင်းနော်...စကားကိုဆင်ခြင်ပြောဘယ်သူကမင်းရဲ့ချစ်သူလဲ သေချင်လို့လား"
"နာတယ်..အစ်မရဲ့..ဖြေးဖြေးထုပါဗျ..မပြောနဲ့ဆိုလည်းမပြောတော့ပါဘူးဗျာ..ငေးလည်းမငေးတော့ဘူး..အခုတော့ကားကိုဆက်မောင်းပြီးသွားရအောင်နော်"
နန်းကိုချွဲ့နွဲ့ပြီးစကားတွေပြောနေတဲ့သူ့ရဲ့ပါးလေးနှစ်ဖက်ကိုနန်းအသည်းယားလို့ညှစ်လိုက်မိပြီးတော့မှအသိစိတ်ပြန်ဝင်ပြီး..ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့
"အဟမ်း..ကားမောင်းတော့မယ်...တို့ကိုမငေးနဲ့နော်"
လျန့်ရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကိုလာညှစ်တဲ့အစ်မကြောင့်..လျန်လည်းကြောင်တောင်တောင်နဲ့ငေးကြည့်နေမိသည်..
"ဟမ်...မငေးပါနဲ့ဆိုငေးနေပြန်ပြီ" နန်းပြောလိုက်တော့..သွားလေးတွေပေါ်အောင်ပြုံးပြရင်း
"ဟုတ်..ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့အစ်မ" စကားတွေလည်းထစ်ကုန်ပြီ
မွေတော်ကက္ကူဘုရားကို..၁၀ နာရီထိုးနေပြီ..
