Mg's my everything(Complete)

Part 34#Zawgyi

မင္းကိုငါခ်စ္တယ္ဒါပင္မဲ့မင္းရဲ့အတၱႀကီးလြန္းတဲ့စိတ္ကိုငါေသေလာက္ေအာင္မုန္းတယ္ အရိပ္ေမွာင္

စိုင္း သူ႔ရင္ဘက္ရဲ့ႏွလုံးသာရွိရာဘယ္ဘတ္အျခမ္းမွဆူးႏွင့္ေနေအာင္ကိုနာသည္
သူဘယ္ေလာက္ပဲထိုလူကိုနားလည္နိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားႀကိဳးစား
အရိပ္ေမွာင္ ဆိုတဲ့လူသားကိုသူဘယ္လိုမွနားမလည္နိုင္
ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ရပါ့မလဲ....

ေစတန္
ေဒါသသႀကီးနဲ႔ပစၥည္းေတြေပါက္ခြဲကာထြက္လာသည့္ ဆရာေၾကာင့္သခင္ေလးနဲ႔ျပသာနာျဖစ္ထားျမန္းတန္းသိသည္သို႔ေသာ္လဲမေမးရဲ
ဆရာထြက္သြားမွသာလူတခ်ိဳ႕ေခၚပီးဆရာလုပ္သြားသမၽွ‌ေတြရွင္းစရာေတြရွင္းခိုင္းလိုက္သည္ သူသခင္ေလးကိုသြားၾကည့္ျခင္ပင္မဲ့ဆရာရဲ့အမိန႔္အရအေပၚထပ္ကိုမည္သူမွတက္ခြင့္မရွိသည္ေၾကာင့္
မလြန္ဆန္ရဲ
တကယ္ပဲဘယ္ေတာ့မွသူတို႔ေတြတေယာက္နဲ႔တေယာက္နားလည္နိုင္မွာလဲေနာ္
သူကဆရာနဲ႔ငယ္ငယ္ထဲကအနီးကပ္ရွိခဲသူျဖစ္သည္ေၾကာင့္ဆရာ သခင္ေလးကိုဘယ္ေလာက္
ခ်စ္မွန္းသူသိသည္ သခင္ေလးရဲစိတ္ကိုလဲအနဲငယ္နားလည္နိုင္သည္ ဟူးးးး သူလဲသက္ျပင္းကိုပင္အခါခါခ်မိေနမိေတာ့သည္သို႔ရင္းနဲပင္ contact
တခုကိုေခၚလိုက္သည္
"hello"
" Koko က်ေနာ့္ကိုလြမ္းလို႔လား ဟင္"

" *ီးကိုလြမ္း ဆရာအခုပဲအိမ္ကထြက္သြားတာ
သခင္းေလးနဲ႔လဲစကားမ်ားသြားတယ္ ဆရာ‌ေနာက္ကိုမင္းလိုက္"
"ထပ္ပီး အဆင္မေျပၾကျပန္ဘူးလား"
"အင္း"
"ဟုတ္ကဲ့ပါခမ်ာ က်ေနာ္ရဲ့ ပဲ့ကိုင္ရွင္ေလးအလိုက်ပါ"
" *ါ*ိုးမ "
" ဟာ ကိုကိုေနာ္ လူကိုယူေတာင္မယူရေသးပဲနဲ႔ဇြတ္ဟင့္ ကိုကိုဆိုးတယ္
ကိုကိုတာ၀န္ယူကမွာေနာ္"
" ေဟ်ာင့္ *ီး*ီးလားလားေတြမလုပ္နဲ႔ဆရာတခုခုျဖစ္ရင္မင္းကိုငါအရင္သတ္မွာ"
"သြားပါပီလို႔ ကိုကိုကလဲစိတ္ႀကီး..."
တီ...
ဒီေကာင္နဲ႔လဲေတာ္ေတာ္စိတ္႐ူပ္ဖို႔ေကာင္းသည္

အခုေတာ့ဆရာအပစ္ေပးလဲမတက္နိုင္
ေစတန္ အေပၚကိုသခင္းေလးကိုၾကည့္ဖို႔တက္လာလိုက္သည္

ေဒါက္ ေဒါက္!
"သခင္ေလး"
"သခင္ေလး!"
ေစတန္ ေခၚတာမရေတာ့ေၾကာင့္ တံခါးကိုေစာင့္ကန္ပီးဖြင့္လိုက္ေတာ့ေခြေခြေလးလည္းေနေသာသခင္ေၾကာင့္
သခင္ေလး!
အနားကိုေျပးသြားလိုက္ေတာ့ သခင္ေလးကမ်က္လုံးဖြင့္လာသည္
"ဟမ္"
"သခင္ေလး ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
"အာ အကို‌ေစတန္ က်ေနာ္ဘာမွမျဖစ္သြားအိပ္ေပ်ာ္သြားတာပါ"
"သခင္ေလး ရယ္က်ေနာ္ကိုအသက္ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ေနတာ"
"အကိုတို႔ကိုဟိုလူအေပၚမတက္ခိုင္းဘူးမဟုတ္လား"
"အင္ က်ေနာ္သခင္ေလးကိုစိတ္ပူလို႔လာၾကည့္တာပါ"
"က်ေနာ္အဆင္ေျပပါတယ္ ဒါနဲ႔သူေရာ"
"ဆရာက"
"သူထြက္သြားတာပဲလား"
"ဟုတ္ပါတယ္သခင္ေလး ဒါပင္မဲ့စိတ္မပူပါနဲ႔
က်ေနာ္ ရဲေနာင္ကိုဆရာကိုလိုက္ၾကည့္ထားဖို႔မွားထားပါတယ္"
"သခင္ေလးအိပ္ရင္လည္းကုတင္ေပၚတက္အိပ္ပါ"
"ဟုတ္ ေက်းဇူးပါအကိုေစတန္"
"မလိုပါဘူး သခင္ေလးသာကိုယ့္ဘာကိုဂ႐ုစိုက္ပါ"
"အက္လိုဆို က်ေနာ္သြားလိုက္ပါအုံးမယ္"
"တခုခုလိုတာရွိရင္ ေခၚလိုက္ပါ'
"ဟုတ္ကဲ့"

စိုင္း အကိုေစတန္ထြက္သြားသည္ႏွင့္အသက္မဲ့အ႐ုပ္ေလးတ႐ုပ္လိုအျပဳံးအရယ္မရွိတိတ္ဆိတ္သြားသည္
ထိုအခန္း၌လည္းျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့သည္

တခ်ိဳ႕ေသာ တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြရဲ့ေနာက္ကြယ္မွာခိုင္လုံတဲ့အေၾကာင္းတခုေတာ့ရွိေနတက္ၾကသည္

အရိပ္ေမွာင္ စိတ္႐ူပ္သည္ေၾကာင့္သူပိုင္သည့္ထဲကbarတခုကိုသာေမာင္းလာခဲ့လိုက္သည္
သူ႔ကားေနာက္မွတေယာက္ေယာက္လိုက္ေနသည္ကိုသတိထားမိသည္ေၾကာင့္
အရွိန္ပိုျမင့္ပီးေမာင္းလိုက္သည္
ထိုကားမွာဆက္လိုက္ေနေသးသည္ေၾကာင့္

ေတာက္!!
"ဘယ္ေခြးမသားကေစာက္အတင့္ရဲေနကတာလဲ!

အရွိန္ျဖင့္ပင္ထိုကားေရွ႕ပိတ္ရပ္လိုက္သည္
ထိုကားလည္းအရွိန္ျဖင့္လိုက္သည္ေၾကာင့္

ေနာက္ကကားမွာအခ်ိန္မွီရပ္ေသာ္လည္းအရွိန္ျပင္းနတာေၾကာင့္
ဒုန္းး ဘုန္းး!
ထိုကားမွာအရိပ္ေမွာင္ကားရွိရာအတည့္သို႔မဟုတ္ပဲတဖက္ကိုေကြ႕ခ်လိုက္သည္အရွိန္လြန္ခါေမွာက္သြားသည္

အရိပ္ေမွာင္ အနဲငယ္အံဩသြားရသည္
ေရွ႕ကိုသာဆိုႏွစ္ကားလုံးကိုထိခိုက္ေစနိုင္သည္သို႔ေသာ္ထိုကားမွာမူေတာ့

အရိပ္ေမွာင္တခ်က္မ်က္ခုံးမ်ားကိုတြန႔္ခ်ိဳးလိုက္ပီး
ကားေပါမွဆင္းခါထိုကားနားကိုသြားၾကည့္လိုက္သည္
ကားကေမွာက္ပါသြားသည္ေၾကာင့္အထဲကလူမွာေတာ္ေတာ္ထိခိုက္နိုင္သည္
အရိပ္ေမွာင္ တခ်က္ကုန္ပီးၾကည့္လိုက္လၽွင္
ရဲေနာင္!! မင္း
'Sir ဘာမွ....မျဖစ္...လို႔....ေတာ္.....ပါ‌ေသး....ရဲ့'
ဆိုကာ မွိတ္က်သြားေသာမ်က္လုံးမ်ား.....

*************************
အပိုင္းေလးတိုသြားတယ္ စိတ္မရွိပါနဲ႔
Kira family cause ေလးေတြေၾကာင့္ရွိတာမို႔အမ်ားႀကီးမေရးလိုက္နိုင္ပါဘူး
sorry pr

ပီးေတာ့ ဟိုတေန႔ကfic‌ေလး1kျပည့္သြားတယ္တကယ္ေပ်ာ္ရပါတယ္ဖတ္ၾကတဲ့စာဖတ္သူတေယာက္ျခင္းဆီတိုင္းကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္