"ဘာလို့ ခင်ဗျား လာတားနေလဲ Park Jimin ဘာလဲ သူသေသွားမာကို စိုးရိမ်နေတာလား "
"မဟုတ်ပါဘူး သူဘာဖစ်ဖစ် ကိုယ်စိတ်မဝင်စားဘူး
သူ့လို လူမျိုးအတွက်နဲ့ Jeon လက် သွေးစွန်းမာကိုပဲ စိုးတာပါ "
"ဟက် စောက်ပိုတွေ ပြောပြန်ပီ ခင်ဗျားနဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်မှ ရှင်းမယ် "
Jeon Jung Kook တယောက်
ရုတ်တရက် Lee Joon Hyung ကို ထိုးနေတာ ကို ရပ်
လိုက်ပီး Jimin ဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့
မျက်နှာတခုလုံးဖူးယောင်နေပီး အပေါ်က shirt ကလဲ ပြဲနေသေးတယ်
"တောက် ခွေးကောင် "ဆိုပီး ထပ်ကာ ထပ်ကာ ထိုးနေမိတယ်
မြင်နေကျ မျက်နှာလေးပေါ်မာ လက်ဖဝါးရာတွေထင်းနေပီး နှုတ်ခမ်းတခုလုံးကလဲ ဖူးယောင်နေသေးတယ် ပီးတော့ အပေါ်ပိုင်း အကျီ ကလဲ အတင်းဆွဲဖြဲခံထားရမှန်း သိနေတော့
သူ့ဒေါသကို ပုံချစရာ က လူကြီးလူကောင်းပုံစံဆောင်ထားတဲ့ အောက်က အကောင်ကိုပဲ အသေသတ်ချင်နေတာပဲ သိတော့တယ်
Jimin လဲ ပြောလို့မရမှန်းသိတော့ မပြောတော့ဘဲ ဘေးကနေပဲ ကြည့်နေလိုက်တော့တယ်
ဖစ်နိုင်ရင် သူကိုယ်တိုင် Lee Joon Hyung ဆိုတဲ့အကောင်ကို သတ်ပစ်ချင်တာပေါ့
ဒါပေမဲ့ တရားဥပဒေနဲ့ အညီပဲ အပြစ်ပေးချင်တယ် တကယ်လို့ သတ်မိလို့ သူထောင်ကျသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ
ထောင်ကျတာက ကိစ္စမရှိဘူး jeon နဲ့တော့ ခွဲမနေနိုင်ဘူး
အဲလိုပဲ Jeon ကိုလဲ ဒီလို တန်ဖိုးမရှိတဲ့ လူ့အမှိုက်ကို သတ်ပီး Jeon ရဲ့တန်ဖိုးရှိတဲ့အချိန်တွေကို ဆုံးရှုံးသွားမာ ကြောက်မိတယ်
Lee Joon Hyungသေသေ မသေသေ သူ့စိတ်မဝင်စားဘူး
သူသိတာ Jeon ဘာမှမဖစ်ဖို့ပဲ
လူမုန်း သိတတ်ကာစထဲက အချစ်ဆိုတာမှန်းမသိသေးခင်က
သူသိတာ Jeon တယောက်ပဲ ရှိခဲ့တာပါ
Lee Joon Hyung သူ့အပေါ်မာ သူ့မျက်နှာကို ထိုးနေတဲ့ သူကို နာနေတဲ့ကြားက ကြည့်မိတော့ အလှလေးရဲ့ ခင်ပွန်း
လောကမာ သူ့ အမုန်းဆုံး မနာလိုဆုံးလူ
Jeon က Lee Joon Hyungကို ထိုးနေတာကို ဘေးမာ ရပ်ကြည့်မိနေတုန်း မြင်လိုက်ရတဲ့ အရောင်လက်လက် လေးတခု
သေချာကြည့်မိတော့ ဓါးလေး တချောင်း
ဟင့်အင်း
မဖစ်ရဘူး
