SERÇELER AĞLADIĞINDA

BİRİNCİ BÖLÜM

İyi okumalar!

BİRİNCİ BÖLÜM

❧

Taylor Swift, Would've Could've Should've

Billie Eilish, TV

LAUREL, Sun King

❧

Talya Vasilyev. Babamın rus kökenlerinden bana geçen yalnızca mavi gözlerim, gür siyah saçlarım ve beyaz tenim değil; sert mizacım ve bir de duyanların en az iki kere hecelememi rica ettiği soyadımdı. Sınıfın cam panosuna asılı listelerde kendimi kolayca bulmuştum bulmasına her zamanki gibi, ama; hiç bulmamış olmayı ve kiminle eşleştiğimi hiç öğrenmemiş olmayı dilemiştim o soğuk, yağmurlu okul çıkışında. Eğer dönebilseydim geçmişe beş dakika önce bu bilgiye sahip olmadığım bir ana değil, beş gün öncesine ek ödev almayı kabul ettiğim maili onayladığım akşama dönmek isterdim. Böylece dilsiz diye beni aşağılayan arkadaşlarıyla kafeteryada oturup gözlerimin içine doğrudan ters bir bakış atan cehennem zebanisiyle yan yana yazılmazdı hiçbir yerde ismimiz.

Gazel Hanvezir.

Ailem büyük bir çöküş dönemine girmeden önce yatırımcılarımızdan olan Hanvezirlerin de katıldığı bir şirket yemeğinde gördüğüm o surat, elbette ki zihnimde yer etmişti. O zamanlar, her gün kolunda başka bir kızla takılan paşamızın şirket yemeğinde yalnızca bir saat vakit geçirip cici annesiyle tartıştıktan sonra çıkışı masada anne ve babam tarafından bir müddet konuşulmuştu. Öz annesinin lösemi hastası olduğunu ve bu sebepten vefat ettiği konusu şampanyanın yanına meze olurken annemin eğilip babamın kulağına, aslında kadının intihar ettiğini ve bunun Hanvezirler için bir itibar meselesi hâline geldiğini fısıldadığı an diken diken olan tüylerimin nasıl minik; zehirli iğneler gibi tenime battığını çok net hatırlıyordum. Tüm önyargım, tuzla buz edilen bir pencere camı gibi üzerime inmişti o gece kopan fırtınada.

Kıyametin sebebi cennetten bir melekti halbuki, fırtınayı nasıl cehennemin kör kuyularını yuvası yapmış bir zebani dindirebilmişti o geceki?

Sessizlik. En acı verici savaşma biçimidir.

Çünkü insanlar bağır çağır üzerine nasıl büyük bir sahtekâr olduğunu işlerken, sen her gece bir köşede sessizce kirlenmiş tenini çitilersin sadece kendinin duyabileceği kadar sessiz fısıltılarla.

Gazel Hanvezir'in ne kadar şımarık, züppe, egoist ve aptal bir çocuk olduğunu düşünen yanımı; annesinin ölümünün ardındaki saf gerçeğin bilinmezliğiyle susturduğumda, ben sessiz kalırsam onlar da çıt çıkarmaz sanmak belki de en büyük yanılgımdı ve bu yüzden savunmasız kalmıştım düşman topraklarında.

"Dilsizin teki."

Dilsizin teki. Öyleydim, gerçekten; inkârın lüzumu yoktu fakat ne zaman koridorda karşılaşsanız veya sınıfta göz göze gelseniz, o sırık gibi boyuna ve kaslı geniş omuzlarına rağmen gözlerinin içine baktığınız an yalnızca küçük öfkeli bir çocuk gördüğünüz birinin ağzından sizi hayatınız boyunca en çok incitmiş kelimelerden ikisini duymak şüphesiz ki vicdanınıza ucu kinle bilenmiş bir çapa vurduruyordu.

Belki de bu yüzden okulun dedikodu sayfasına anonim bir hesaptan Gazel Hanvezir'in annesi Hülya Hanvezir'in aslında lösemiden değil; bir gece yarısı çocukları ve kocası uyurken kendi canına kıyarak hayatını kaybettiği bilgisini mesaj atmıştım. Ayrıca ağır halisünasyon, anksiyete ve depresyon teşhislerini de eklemiş; Gazel Hanvezir'in eski fotoğraflarını okul yıllığından ve o dönemki okul arkadaşlarından bularak sivilceli, gözlüklü ve zayıf görünüşünü nasıl bir yunan tanrısına çevirdiğinin sırrını vermesini gerektiğini de not olarak eklemiştim. Elbette ki bu fotoğrafların internette ve okulda yayılacağını ve dalga konusu hâline geleceğini biliyordum, elbette ki Gazel Hanvezir'in illa ki birilerini yumruklayacağını ve disiplinlik olacağını biliyordum ve elbette ki, bunun özgüvenini zedeleyerek onu inciteceğinin farkındaydım.