Wanker (COMPLETED)

9.

- Hej... - Damian nieśmiałym krokiem ruszył w stronę krzeseł obok szkolnej biblioteki. Za nimi znajdował się grzejnik i szary, włochaty dywan, na którym zwykła siedzieć Joanna: nieśmiała dziewczyna o mysich włosach spiętych w koński ogon i dużych okularach na nosie - mogę? - zapytał wskazując ręką miejsce na dywanie
- Tak, tak... jasne. - dziewczyna przesunęła się odrobinkę i wciąż patrzyła w ekran swojego telefonu, czytając coś.
- Co czytasz? - zapytał nachylając się do niej
- nie twoja sprawa - Asia natychmiast wstała i ruszyła w stronę wyjścia
- Hej... przecież ja... tylko zapytałem - Damian był zdezorientowany. Nigdy wcześniej nie został odrzucony w ten sposób. W zasadzie nawet nie wiedział dlaczego. Czyli jednak ten stereotyp o kobietach jest prawdziwy, pomyślał. Chłopak ruszył za nią i szybko dogonił ją na schodach. Chwycił dziewczynę za białą suknię w niebieskie ornamenty sięgającą do kolan i spojrzał jej w oczy. Były ciemne jak noc i bardzo tajemnicze, do tego stopnia, że sam się przeraził
- Co powiedziałem nie tak? - zapytał
- Jeśli naprawdę myślisz, że w ogóle mnie nie znając będziesz wyłudzał jakiekolwiek fragmenty mojego życia i wywalał na zewnątrz dla pośmiewiska, to grubo się mylisz.

I już wtedy wiedział, że nie będzie łatwo.