Kwento ng Tao

Chapter 7: Jasminum Sambac

Chapter 7: Jasminum Sambac

“Ramdam ko na yung pagod ko pero hindi parin ako makatulog. Nakaupo ako sa lapag tapos naka-sandal dun sa upuan. Si Sam naman ay yung nasa upuan. Maalat parin yung mukha, ano bang meron dito? Pagkakataon ko na sana na maka-iskor kay Kamiseta. May epal lang” sabi ni Sam na ginagaya boses ko . “Ganan iniisip mo ngayon.”

“HA?!” sabi ko na medyo naiinis na. “Ano bang problema mo ha?”

“Wala.”

“E kung magsalita ka parang sinasabi mong rapist ako.”

“Hindi naman e.”

Tumayo ako at inayos na yung buko pie na kanina pa nilalanggam. Nagtimpla na rin ako ng kape, dalawa. Tinanong ko si Sam kung gusto nya ng may krema pero ayaw nya pala ng kape. So dalawang kape na para sa akin. Ayos. Pagkaupo ko ulit sa lapag ay umipod si Sam at inanyayahan akong umupo sa tabi nya. Umupo naman ako kasi masakit narin yung likod ko. Nasa tunog na naman kami ng katahimikan. Medyo lang kasi ako nainsulto dun sa sinabi nya na ganon iniisip ko.

Lintek na ‘tong pinapanuod namin. Pinoy film na luma na. Kada minuto nalang ata may sex-scene. Naiilang tuloy ako. Naka’y Sam naman yung remote kaya di ako maka-palag. Mukhang gusto nya naman yung story, ata. Nalipad utak ko e. Pero hindi na yun mahalaga. Nilipat nya na rin yung channel at palipat-lipat. Wala talagang mapanuod na maganda sa gantong oras. Itinigil n’ya na lang sa balita.

“Bakit ka mahilig ka kape?” bigla nyang tanong.

“Masarap. Nakakakalma.”

“Diba mas nakakanerbyos daw yan?”

“Depende sa tao, siguro.”

“Sorry pala kanina.” Tumungo sya at para bang nahiya “I acted like a bitch.”

Muntik ko na madura yung kape nung nag-english sya. Di ako sanay.

“Oo, medyo.” Sabi ko “pero ayos lang, naiintindihan ko naman.”

“Alam ko na dapat to e.” Sabi nya. “bakit ba di ko pa ‘to nahulaan na mangyayari?!”

“Wag ka umiyak.” Sabi ko naman na kinakabahan na, ayokong may naiyak na babae. Awkward. Cheesy at basta. Mahirap lang kasi umiyak ang babae. Hindi mo maiintindihan kung yayakapin mo o hahayaan.

“Di naman e.” Sabay singhot “Kasi naman, nakakaawa sya. Nung yakap kosya, ramdam ko lahat ng nginig nya sa balikat. Abot buto, literal.”

“Maayos din to. Kailangang maayos to.” Sabi ko na may halong tunog paastig.

Kinuha nya ung isang cup ng kape. Napaso sya at napangiti ako ng onti. Sino ba naman kasing hahawak ng mug ng kape dun sa mismong katawan nung mug? Kaya nga meron nung hawakan e. Pero siguro medyo absent-minded din s’ya tulad ko. Hinigop n’ya yung kape at nagbuntong-hininga.

“Ano gagawin natin bukas?” tanong nya.

“Di parin ako nakakaisip ng paraan.” Sabi ko. “Matulog ka na muna, pagod kana.”

“Ikaw rin. Goodnight Basilio.”

Nung huli, ako rin ang umubos nung kape. Naisip ko bigla si Tita at tsaka yung pera na iniwan nya sakin. Labinlimang libo. Lintek na, para na akong nanalo sa isang noon-time show. Ang laki non, oo mauubos ko yon dahil ang dami ko gusto bilhin pero ang laki parin non. Pinagtataka ko kung san nakuha ni Tita yung perang yon. Di ko nga alam kung anong trabaho non e. Prostitute. Ayoko mang sabihin pero nauwi talaga siya dito ng may iba’t ibang lalake paminsan-minsan. Mabuting tao naman si Tita, mabuti pero hindi mabait. Mahigpit siya oo, inutusan nya akong magbuhat ng mabibigat na balde ng tubig at mag punas ng sahig at mag-laba, basta madami at mahirap. Pero hindi nya naman ako ginutom, hindi nya ako minaltrato. Pinapalo nya ako sa pwet pero hanggang dun lang. Hindi nya ako nabungangaan. Oo, nagpupuputak s’ya kasi lagi daw ako late gumisin, pero hanggang dun lang. Hindi nya ako minura. Sa totoo lang, ngayon ko lang yun narealize. Ngayon lang din ako nakapagisip-isip ng ganito. Oo nga, bakit ngayon ko lang yun naisip. Nasabi ko pa na ginamit nya lang ako bilang alipin at hindi nya ako mahal. Pero hindi ko narealize yung pinag-gagawa nya sakin. Pantay lang pala. Yun yung mali sa katauhan e. Pag may nagawang masakit yung isang tao, di na napapansin yung mga mabubuting ginawa. Ngayon ko lang yun narealize, andami ko nirereklamo tungkol sa iba. Andami ko parin pala di naayos sa sarili ko.