ေခတ္မွီဆန္းသစ္စြာလွပသည့္
အျဖဴေရာင္စံအိမ္ႀကီးထဲ....
သုံးရက္ဆိုသည့္ အခ်ိန္ကာလတိုေလးကို...
ေျမေအာက္ထဲ ေလွာင္ပိတ္ထားခံရသည့္
ေထာင္သားလို ေန႔မွန္းညမွန္းပင္ မသိလိုက္စြာ
တိတ္တဆိတ္ကုန္ဆုံးခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္း....
က်ေနာ္ ျဖစ္ပ်က္ၿပီးသြားသမၽွ အရာအားလုံးကို
လက္ခံနားလည္ႏိုင္သြားခဲ့သည္...
ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ဆိုၿပီးလည္း စိတ္ထဲ ေတးမွတ္မထားေတာ့ပါ...
ဘာလို႔ဆို....
အျဖစ္အပ်က္ေတြတိုင္းက အေျခအေနအခ်ိန္အခါ
အကိုက္ကို ျဖစ္တည္လာတာမို႔....
ေရွာင္လြဲလို႔မရတဲ့ ၾကံကမၼာေၾကာင့္ဆိုတာကို....
က်ေနာ္ လက္ခံႏွလုံးသြင္းလိုက္တယ္....
က်ေနာ္ တရားေပါက္သြားတာလား?!
မသိဘူး....
က်ေနာ္ သိေနတာဆိုလို႔....
က်ေတာ့္ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ဗလာျဖစ္ေနတယ္....
ဘာကိုမွ ခံစားလို႔မရသလိုဘဲ....
က်ေနာ့္စိတ္ထဲကဘဲ ခံစားလို႔မရတာမဟုတ္ဘူးထင္ပါရဲ႕...
အခ်ိန္ကိုက္ က်ေနာ့္ေရွ႕ ေရာက္လာတဲ့ စားခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အစားအေသာက္ေတြကိုလည္း က်ေနာ္
စားသာစားလိုက္တယ္ ..
ဘာအရသာေတြရွိမွန္းလည္း က်ေနာ္မသိဘူး ...
မနက္ေရာက္ၿပီလို႔ လာေျပာရင္
က်ေနာ္ အိပ္ရာကေန ထလိုက္တယ္....
ထမင္းစားပါလို႔ေျပာရင္ စားလိုက္တယ္...
အပ်င္းေျပ TVၾကည့္ပါလားလို႔ေျပာရင္
ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္.....
အတူလမ္းေလၽွာက္ရေအာင္ေျပာရင္
အတူေလၽွာက္ေပးလိုက္တယ္....
ညေရာက္ၿပီလို႔ လာေျပာရင္
က်ေနာ္ မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး အိပ္လိုက္တယ္....
အဲလိုလည္ပတ္ေနခဲ့တဲ့ ရက္ေတြကို အသားက်
ေနတဲ့ က်ေနာ္....
ညေရာက္ၿပီဆိုလို႔ အိပ္ရာေပၚလွဲေနလိုက္တယ္....
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ သက္တံ့ေရာင္စဥ္
FanfictionYAOI warn° M- preg. Finally *Unicode *version is availabled from 2021 June XD
