"Forget"
Ilang buwan ang lumipas at wala na kaming komunikasyon ni tyrone sa isa't isa. Mas pinili ko naring mapag-isa at mag focus na lang sa pag-aaral. mahirap sa akin ang mag-isa dahil sinanay niya akong maging dependent sa kaniya. Ni hindi din naman niya ako hinanap sa tingin ko'y masayang masaya siya kay trisha ngayon. Kaya pala ayaw niya akong pumunta sa concert na iyon dahil ang gagong iyon may iba palang isasama.
Nandito ako ngayon sa library mag aalasingko narin ng hapon kaya aalis na din ako maya-maya.
"Isn't lonely sitting here all by yourself"aniya ng lalaking nakatayo ngayon sa harap ko.
Hay naku..just because someone is alone, you assume a person is lonely? Ugh.. What a lame start of approach. Nonetheless, I smiled at the guy. It's useless to be rude to people at tama din naman siya. I'm brokenhearted so.. I guess I am lonely.. Piro I am alone here now because gusto kong makapag focus hindi dahil broken.
"Not really, no... I kinda like the peaceful ambiance here" sagot ko sa kaniya
"Okay lang bang tumabi?" Sabay turo niya sa bakanting upuan. He was wearing eye-glasses, but he is far from being a nerd. Infact, it only adds up to his hotness because he is just unbelievably handsome...
Wait...wait...wait...What??? Kailan pa ako natotong mag appreciate ng tao?? But I can't stop appreciating his physical features.
His facial features are that of a cover-page model. At isang malaking kawalan kung hindi s'ya masali sa mga modelong kabilang sa mga sexy men's magazine.
"Are you a model?" Hindi ko na napigilang mag tanong dahil he kind of reminds me of clark kent you know, the real person behind Superman.
"Huh?" Sagot niya
"Wala.. You can set here, aalis na din naman ako." Ani ko sabay ligpit ng mga gamit at tayo. Aalis na sana ako ng marinig ko ulit siyang nag salita.
"Yes, I'm a model miss?"
"Glacelyn..." Sagot ko
"Teo, Short's for Matteo" sabay lahad niya ng kamay at tinanggap ko din naman.
Pagkatapos naming magpakilala sa isa't isa ay umuwi na ako agad. It's exactly five o'clock in the afternoon ako nakauwi sa bahay. Agad akong humiga sa aking kama ng makapasok sa kwarto.. Ano kaya ang ginagawa ni tyrone ngayon? Hinahanap kaya niya ako? Hindi ko mapigilang mapatanong sa aking sarili.. Ang tagal naming nag samang dalawa.. Ano bang miron kay trisha na wala sa akin at bakit naisipan niya talagang ipakilala sa kaniyang mga fans ito. Ang sakit lang isipin na sa isang pikit lang ng mata ay nawalan na ako ng dalawang taong minamahal ko. Ang taong akala ko'y makasama ko sa pag tanda at ang isang taong hindi ko man lang nakitang lumaki at hindi binigyan ng panahong mabuhay. Bakit ganon? Ba't ang dali lang para sa kiniyang talikuran ang aming pinagsamahan.. Unti-unting tumutulo ang aking mga luhang pinipilit kong iniiwasan.. He don't deserve my tears, he don't deserve my heart, he don't deserve me.. Pa ulit-ulit kong sinasabi sa aking sarili upang mapigilan ang aking mga luha ngunit hindi ito sapat upang makalimutan ko lahat ng sakit na aking nararamdaman.
Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako sa kakaiyak ng magising ay eksaktong alas sais na ng umaga. Agad akong naligo at nag bihis upang makapasok na sa school dahil alas siyete ang oras nang aking pasok. Pag labas ko ng aking condo unit ay saktong paglabas din nang aking kapit bahay na hindi ko inakalang mag kapit bahay pala kami.
"Teo?"
"Glace?"
Sabay naming tanong sa isa't isa. Kitang kita ko ang pag kagulat sa kaniyang mga mata pati din naman ako nagulat na magkapit bahay pala kami. Matagal na ako dito sa building kaya I'm sure that he's new here.
"Dito ka pala nakatira?" Tanong niya sa akin
"Yes, I'm staying here matagal na. Ikaw? Dito karin pala nakatira?" Tanong ko sa kaniya
"Oo piro madalas lang ako dito natutulog, I have another unit near in our school"
"Malapit din naman ito sa school ah!" Sagot ko sa kaniya habang sabay na kaming naglalakad. Tinawanan lang niya ako at hindi na sumagot.
....
Sa araw na iyon ay sabay kaming pumasok. Nalaman kong mas matanda siya ng tatlong taon sa akin, engineering din at second year college na siya samantalang grade twelve naman ako.
" you look so familiar to me glace... Hindi ko lang mawari kong saan kita nakita." Aniya niya sa akin habang papasok kaming gate ng school. Nilakad lang din namin ang papunta dito magkos ay napakalapit lang ito sa building namin.
"Baka nag kita na tayo dati kasi same school lang tayo, di lang natin na pansin." Sagot ko sa kaniya kasi kanina pa siya'ng tingin ng tingin sa akin, inaalala kong saan daw niya ako na kita.
Habang papasok kami ay ngayon ko palang napapansin ang mga tinginan ng mga tao dito. Hindi ko alam kong bakit nakatingin sila sa akin o' kay teo sila nakatingin ngunit ang mga mata nila'y sa aming dapit nakatingin.
"Hanggang dito lang ako." Napahinto ako sa pag lalakad ng marinig kong nag salita si teo.
"Huh?" Naguguluhan kong sagot sa kaniya.. Hindi pa naman dito ang building ng engineering ah.
"Hihintayin ko girlfriend ko dito." Sagot niya sa akin habang naka ngiti. Kaya pala panay ang tinginan ng mga studyante sa amin kasi baka nasanay silang ka sama niya ang girlfriend niya palagi at nangingibagong iba ngayon. Tumango lang ako at ngumiti din. Nag simula na akong mag lakad ng may natanggap akong text. Hinanap ko pa iyon sa aking bag at binoksan kong sino. Laking gulat ko nang makatanggap ng text galing kay tyrone
Tyrone: "So... That's the reason bakit na wala ka ng bigla, sumama ka pala sa iba."
Lumaki ang aking mata dahil sa aking nabasa. After a month's of crying and asking for myself kong ano ang kulang at ano ang mali sa akin ay hito ngayon siya nag text ulit sa akin ng ganito. Lumingon ako sa aking likuran ngunit puro estudyante lang ang aking nakita. Pinag lakbay ko ang aking paningin sa kaliwa, kanan o sa likuran nag babasakaling makita si tyrone. Nang hindi ko makita ay nereplyan ko nalang siya
Me: "ano bang pinag sasabi mo? Makaasta ka ay parang ako pay nangloko sa iyo ah.."
Nag reply din siya agad sa text ko.
Tyrone: "bakit?? Hindi ba? Kitang kita ko kayong dalawa ng lalake mo."
Mas lalong kumulo ang aking dugo dahil sa kaniyang sagot. Mukhang ako pa ang may kasalan dito ah.. Ang kapal niyang magalit sa akin eh siya nga itong nangloko..
Me: "bakit sawa kana sa trisha mo kaya balik ka sa akin ngayon?" Diniinan ko talaga ang pag type sa text na iyon dahil sa aking galit ngunit pagkatapos kong esend ay hindi na siya nag reply ulit.
Natapos nalang ang klase kong walang relpy niya ni isa sa tingin ko'y nabigla siya dahil akala niyang wala akong alam sa kagagohan niya, akala niya'y hindi ko alam ang tungkol sa kanila ni trisha, akala siguro niyay mauuto ulit niya ako. Piro paano kaya iyon no? Paano kong babalik talaga siya sa akin at hihing ng second chance...
Maaga akong nagising kinabukasan kaya maaga din akong makapunta sa school, kasalukuyan akong nasa elevator suot ang uniporme naghihintay makababa hindi rin naman ako nag mamadali kasi maaga pa. Kasabay ng pagbukas ng pinto sa elevator ang pag pasok ni tyrone sa entrance door ng building. I suppose to click the button of the elevator upang mag sara ulit ngunit nakita na ako ni tyrone at agad-agad ding lumapit kaya wala na akong magawa kong di harapin ang gagong na sa harap ko.
"Can we talk? Please" aniya niya sa akin, he look sh*t hindi naman siya ganito dati ah piro may bigote na siya medyo mahaba na din ang kaniyang buhok hindi kagaya dati na clean cut, maiitim ang baba nang kaniyang mga mata para bang puyat na puyat siya naging mas matanda siyang tignan ng ilang taon kompara sa edad niya talaga.
"For what?" Sagot ko
"I just want to know bakit ka biglang nawala." Hindi niya ba talaga alam ang kaniyang kasalanan? Or nag paka feeling malinis lang to? Dahan-dahan siyang lumapit sa akin at niyakap nang mahigpit.
"Glace, na miss kita ng sobra" wala sa sariling sinabi sa akin ni tyrone. Bulong iyon, sapat lang ang lakas upang narinig naming dalawa. Unti-unti rin akong lumalambot, nanghihina at maiiyak alam kong kahit gaano pa iyon ka sakit tatanggapin ko parin siya kasi nga tanga ako.
"Mahal kita, ikaw lang.. I'm sorry if nasaktan kita, sorry kung pinaiyak kita.. I am really sorry Glace. I want you back, I really want you back"
Wala akong ibang ginawa kong di tumango ng tumango dahil yun din naman ang gusto ko ang makasama siya.
आप पढ़ रहे हैं
How to Fall
किशोर उपन्यासAfraid of being hurt, afraid of being abandoned and afraid of being unlove. Yan Ang nakatatak sa isipan ni Glace. But what if ikaw yung nanakit? ikaw yung umiwan at Ikaw yung naubusan ng pag-mamahal.. are you still afraid of that? Are you still afr...
