How to Fall

Kabanata 20

𝙺𝚊𝚋𝚊𝚗𝚊𝚝𝚊 20

"Iniwan kami ni papa para sumama sa kabit niya." Ramdam ko ang mga titig niya, hinihintay akong mag salita uli.

"Madalas lang umuuwi si papa dahil busy siya sa business niya.. Every weekend minsan pa nga ay hindi siya umuuwi pero okay lang.. Na iintindihan ko siya at tsaka bumabawi naman siya kapag nakaka-uwi. Naalala ko pa noon kapag hindi siya naka uwi ay binibigyan niya ako ng mga laro-an o kaya nag a- out of town para makabawi lang.. Sabi niya pa sa akin na para sa akin din naman ang lahat ng iyon... Lahat ng pera, business niya at kong ano-ano pa kaya wag daw akong mag tampo.." I sigh trying to remember all the good memories I have from my dad pero.. Ganon lang pala ka ikli ang mga alaalang meron ako sa kaniya.

"Isang araw umuwi si papa hindi iyon weekend kaya tuwang-tuwa ako kaso... Kinagabihan narinig ko sila mama na nag-aaway.. May pinag-uusapan sila kaso hindi ko masyadong maintindihan.. Puro pangalan ni elizabeth ang naririnig ko sa bibig ni papa at iyak ni mama ang namumutawi sa kwarto nila..

Elizabeth.. Hindi ko talaga makakalimutan ang pangalan na iyon.. Ang pangalan na nagpasira sa pamilya namin. Hindi ko makalimutan ang sinabi ni mama noon na.

Qué tal nosotros?

Translation: what about us?

Qué hay de tu hija?

Translation: what about your daughter?

Hikbi at pag mamakaawa ni mama ang nagpagalit sa akin.. Hinayaan niyang masira ang pamilya namin dahil lang sa kabit niya.. Pagkatapos ng away nila ay umalis si papa at hindi na bumalik.. Araw-araw, gabi-gabi umiiyak si mama ni hindi niya maitago sa akin ang mga luha niya.." Sumisikip ang dibdib ko habang inaalala ang mga iyon.. Ang panahon na puro sakit ang nakikita ko sa mga mata ni mama. "Umabot sa point na wala na kaming makakain kasi walang trabaho si mama doon kaya tumawag siya kay papa para humingi nang sustinto.. Bumibigay naman si papa, subra-subra panga pero..hindi parin mawala sa amin ang sakit na ginawa niya sa amin. Kaya napagdesisyonan ni mama na bumalik kami dito sa pilipinas para mag bagong buhay, para makalimot. " gumaan ang pakiramdam ko ng matapos ako sa pagsasalita at masasabi kong mas gumaan nang makitang seryoso lang siyang nakikinig sa akin.

"Im sorry to heard that. " inabot niya ang kamay ko at pinagsiklop iyon.pinanuod ko ang mga galaw niya at hinayaan lang. "But you know Glace.... Every story have their own sides... Own version of the stories.... We may broken but we still need to know the other story of other side. " aniya sa akin.

"Bakit mo ba pinipilit sa akin ang ganyang pananaw? I know everything.. I know the reasons and I know what he wants.... and that is to leave us.. "

"I know Glace.. But try to think everything.. Try to be more wise... What is the reason why your dad trying to contact you again? And why your mom allowed it? Diba? " oo nga no? Kong dati.. Ayaw ni mama marinig ang kahit ano tungkol kay papa ni pangalan nga ay ayaw niyang marinig dahil sa galit pero bakit nandito siya ngayon hinahayan si papang tumawag sa amin.

"Dahil sawa na siya sa kabit niya... " hindi ko mapigilan ang pait dahil sa mga pinag sasabi ni Teo ngayon.

He giggle "You know what... I can see my oldself on you.. Stubborn, naive, full of hatred.."

"Ahhh... Ganon... " pangtataray ko pa pero tinawanan lang niya ako. Nabigla pa ako kang tumayo siya naka saklop parin ang mga kamay namin.

"San ka pupunta" tanong ko

"Ayaw mong sumama?" hinatak niya ako patayo kaya nagpati-anod na lang ako.. Nang makalabas ay Pumara siya ng taxi at nang may tumigil sa harap namin ay pinapasok niya ako. Tinignan ko pa siya para mag tanong ngunit binigyan lang niya ako ng ngiti... Nang umandar na ang sasakyan ay sa labas lang ako nakatingin hinayaan paring nakahawak ng aming mga kamay. Ilang minuto pa bago tumigil ang sasakyan tsaka ko lang napagtanto na nandito kami ngayon sa sementeryo..