Ship Serisi 2
|Yaranı kapatabilirim ama onu senden alamam, özür dilerim.
||Gök gürültüsünü çok severim. Belki de benim yerime bağırdığı içindir.
^-^
•TikTok platformunun Özgür Deniz Cellat ve Cemre Solmaz karakterine yazılmıştır.
•Tüm hakları sevd...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
20. Bölüm: Hayat Öpücüğü
Bir insanı asıl ne zaman ölürmüş biliyor musunuz? Sevdikleri tarafından unutulduğunda. O zaman ne nefes alışverişinin ne de kalp ritminin bir önemi kalır. Cemre ise bunu en iyi bilen bir kızdı. Birini unutarak öldürmüştü.
Pastanın üzerine son mumuda koyup baktı. Sıradan çikolatalı bir pastaydı ama anlamı Damla için büyüktü.
"Amacın ne?" Tülay Cemre geldiğinden beri odasından nadir çıkmaya başlamıştı. Çıktığı zamanlarda ise Cemre'ye iğneleyici laflar söylüyor ya da bakışlarıyla rahatsız ediyordu.
"Oğlunuzu ayartıp konağı ele geçirmek!" Tülay ona bakmaya devam ederken Cemre yanına kadar gitti. "Tülay hanım siz çok dizi izlemişsiniz. Bende size duymak istediklerinizi söylüyorum. Ama ben ne oradaki kızlar gibiyim ne de sizin gelininiz olarak seçeceğiniz kızlar gibi. Ben kimseye benzemem."
"Ne demek istiyorsun?"
Cemre sakince karşısındaki sandalyeyi çekip oturdu. "Bakın Tülay hanım sizinle durup durup olduğumuz konum hakkımda tartışmam. Bir kere konuşacağım, inanıyorum ki beni anlayacaksınız. Biz büyürken annem bize ilk sevgiyi sonra saygıyı öğretti. Size saygısızlık etmek istemem. Ama benimde bir sabrım var. Sürekli sizin bakışlarınız, söylenmeleriniz ve laf sokmalarınıza susamam. En son patlarım ve kalp kırarım. Bana bunu yaptırmayın."
"Oğlumun aklını çeldin."
"Ne konuda?"
"Onun bir sözlüsü vardı zaten. Sen gelmesen evlenecekti."
Cemre alayla güldü. "Kızınızı sırf istediklerinizi yapmadı diye mutsuzluğa, yanlızlığa terketmişsiniz. Şimdi sıra Deniz'de mi?" Tülay'a doğru eğildi. "Bakın amacım size annelik dersi vermek değil. Kimse sizden çok çocuklarınızı düşünemez. Ama artık bir bakın oğlunuz ne istiyor sorun."
"Onu benden iyi tanıyorsan bana yardım et, bende tanıyım." Dedi kibrinden ödün vermeyen sesinden.
"Oğlunuzun sesini hiç duydunuz mu Tülay hanım? Çok güzel bir sesi var. Şarkılar yazıyor, söylüyor."
"Biliyorum. Onun için stüdyo yaptırdım alt kata bir kere bile girmedi."
"İstediği o değil Tülay hanım. İsterseniz konser ayarlayın. Dönüp bakmaz bile."
"Ne yapayım daha?"
"Onunla şarkı söyleyin Tülay hanım. Oturun yanına, ona eşlik edin. Öyle stüdyoda falan değil, odasında. Sadece biraz olsun diğer çocuklar gibi olmak istiyor. Onunla dertleştin arada."
"Bu kadar kolay mı?"
"Bu kadar kolay Tülay hanım. Tek istediği yalnız olmamak."
