SEVDA BÜYÜSÜ

1. BÖLÜM

Selamlarrr💗

İyi okumalar 💃🏻

Başlama tarihi>>>>>>>>>>>>>

Bismillahirrahmanirrahim 🧿

Bilinmeyenin
💃🏼Dünyasına Hoşgeldiniz 💃🏻

_______________________________

~Komşunu sev ama bahçe duvarını yıkma.~

Kaç saattir yürüyorum bilmiyorum ama eve yaklaşmamla zihnimi ele geçirmiş olan düşünceler yavaş yavaş kaybolmaya başlamıştı. Küçük bahçe kapısından içeri girmemle yüzüme sahte bir gülümse kondurup kapıyı çaldım. Kapının açılmasını beklerken etrafta göz gezdirmeye başladım bu bahçe neden küçüktü ki? Kapının açılmasıyla bahçede olan bakışlarımı önüme çevirdim tekrardan, kapıyı açan annemdi. Elinde ki telefonla birileri ile konuşuyordu benim geldiğimi görünce kapıyı aralık bırakarak kenara doğru çekildi. Ona hafifçe gülümseyip ayakkabımı çıkartıp pandufumu giydikten sonra sağ tarafta bulunan merdivenlere yöneldim.

Tam merdivenden çıkacaktım ki boy aynasından yansıyan babamın görüntüsünü fark ettim. Mutfak masasında laptopuna gömülmüş bir şekilde çalışıyordu. Muhtemelen dalgınlığından dolayı kapının çalındığını bile fark etmemişti. Annem ve babam tam bir işkolikti günün on altı saatini sadece çalışarak geçirebilirlerdi. Hayır yani hiç mi sıkılmıyorlar? Boğazımı temizlememle babam başını kaldırmış ve bana bakmıştı.

"Sananda selam baba." Bir umut dedim içimden, belki sohbet ederdik.

"Lidya, kızım gel buraya otur."  İnsan bir aleykümselam der be. Önce eli ile işaret ettiği yere ardından yüzüne baktım. İfadesizdi.
Yine ne yaptımda haberim yok acaba.

"Yine ne yaptım?" Bu soruyu sordum çünkü bazen benim bile haberim olmadan birşey yapmış oluyordum ben.

"Hiç birşey yapmadın sana soru soracağım."

"Sor babam. Ne merak ediyor muşsun çok merak ettim. "

"Düzgün konuş benimle ben senin babanım arkadaşın değil." Işi ters gitmişti anlaşılan. Bu kadar gergin olmasının başka bir sebebi olamazdı çünkü. Babam pek fazla söylediklerimi veya düşüncelerimi umursayan biri değildi. Çocukça şeyler der geçiştiriridi.

"Tamam baba, çabuk söyleyebilir misin? Çok yorgunum da."

Bir an önce konuşup odama gitmek istiyordum sadece. Her ne kadar uyuyup bir daha uyanmamak arzum olsa da bunun olmayacağını biliyordum.

"Dedenin yanına gitmekte kararlı mısın?"
En doğru kararım dedemin yanına gitmekti bence. Herkesten uzak, huzurlu bir kasabada yaşamak istediğim tek şeydi şu anda.

"Evet kararlıyım, dedemin yanına gideceğim."

Başını sallayıp yine işine döndü. Üzgün bir tebessümle kalkıp odama gittim. Kıyafetlerimi değiştirip elimi ve yüzümü yıkadıktan sonra kendimi yatağa atıp tavandaki yıldızları izleyerek ailemi düşündüm. Çok kıymetli arkadaşlarım hep şey derlerdi;