SEVDA BÜYÜSÜ

22.BÖLÜM

Merhaba 💗

İyi okumalar 💃🏻

Bismillahirrahmanirrahim 🤍

Yıldız'ı parlatmayı ve yorumları bekliyor olacaz💞

BÖLÜM şarkısı: Kıraç: Endamın Yeter

~Karanlığımı aydınlatan bir yıldız olmanı değil de karanlığım olmanı isterdim..~

Oturduğum çardakta kahvemi yudumlarken bir yandan da etrafı izliyordum. Saat gecenin ikisiydi ve ben hala dışarıda oturmuş Kukuli'nin gelmesini bekliyordum.
Evet. Yanlış okumadınız ben şu anda yani gecenin ikisinde Kukuli'yi bekliyordum.
Resmen yedi saattir bir adamı bekliyordum. Bekleyişim Makbuş ve yanındaki kızın bahçeye girmesiyle başlamış ve hâlâ devam ediyordu.
Şimdi gecenin kısa bir özetini geçeyim sizlere.

Hepimiz hazırlıkları bitirmiş heyecanla Makbuşların gelmesini bekliyorduk. Bahçe süslenmiş yemekler hazırlanmış öylece oturup sohbet ediyorduk.
Saat sekiz buçuk civarında kapının önüne bir araba gelmişti. Biz heyecanla elimizde konfetilerle Makbuşların bahçeye girmesini bekliyorduk.
Kapı aralandı, önce Makbuş ardından benim yaşlarımda bir kadın girmişti bahçeye. Işıkları kapattığımız için bizi fark etmemişlerdi ilk başta. Bahçenin ortalarına doğru geldiklerinde konfetileri patlatmış hep bir ağızdan Makbuşun doğum gününü kutlamıştık. Sesler birbirine fazlasıyla karıştığı için kimin ne dediği pek anlaşılmıyordu.

Neyse işte en sonunda ışıkları açtığımız da karşılaştığımız manzara pekte iyi değildi. Makbuş bayılmıştı. Bildiğiniz kadın yerde boylu boyunca uzanıyordu.
Yanındaki kız da hâlâ yaşadığı şoku atlatamamıştı garibim.
Yaklaşık on dakika boyunca Makbuşu ayıltmaya çalışmış ve en sonunda başarmıştık.
Makbuş biraz daha iyi olduğunda eğlencelere kaldığımız yerden devam etmiştik. Evet biliyorum çok normaliz. Pu maşallah bize.

Benim gözüm her ne kadar Eymen'i arsada bir türlü gelmemişti. Oysa bana Makbuşu onun getireceğini söylemişlerdi.
Saatlerce bahçe kapısından içeriye girmesini beklemiştim fakat bir türlü gelmemişti elin çocuğu. Evet, elin çocuğu sonuçta adam babamın çocuğu değil ya.

Bu arada gelen kızın adı Elaymış. İsmi her ne kadar tanıdık gelse de pek üzerinde durmamış ve onunla sohbet etmeye başlamıştım. Eğlenceli biriydi, sohbeti sarıyordu baya. Bu arada hiç yabancılık çektiğini söyleyemezdim çünkü timdekileri tanıyormuş. Nasıl tanıştıklarını sorduğumda sorumu geçiştirmişlerdi. Bende pek üzerinde durmamıştım zaten. Aklım başka yerlerdeyidi o vakit.

Yemek, tatlı, çay, kahve faslı derken saat on birde herkes dağılmaya başlamıştı. Timdekiler karargaha, Makbuşlar evine bizde kendi evimize geçmiştik.
Normalde Lavin bu gece bizde kalacaktı fakat annesi arayıp misafirlerinin geleceğini söyleyince gitmek zorunda kalmıştı. Merak etmeyin Levent ve ben ona eve kadar eşlik etmiştik.
Diyorum size, misafirler olduğu sürece biz kadınlar asla rahat etmeyiz.
Roda, Dedem ve Levent uykularının geldiğini söyleyerek yatmaya gitmişlerdi. Bende her ne kadar uykum gelse de kendimi bu çardakta bulmuştum. Ve yaklaşık iki saattir buradaydım.

Duyduğum araba sesiyle bakışlarımı hızla bahçe kapısına çevirdim. Eymen'in araba sesiydi bu. Nerede olursa olsun tanırdım bu sesi.
O değilde şimdi ne yapacaktım ben? Mal gibi saatlerim adamı bekliyordum ama adama ne diyeceğimi bilmiyordum.
Arabayı bahçenin dışında park ettiğinde etrafta yine bir sessizlik belirdi. Karanlığın ortasın öylece oturmuş heyecanla bahçe kapısının açılmasını bekliyordum.
Neden heyecanlıydım ki ben?
En sonunda beklediğim an gelmiş ve bahçe kapısı aralanarak içeriye bir Kukuli girmişti.