SEVDA BÜYÜSÜ

15. BÖLÜM

Merhaba 💗

İyi okumalar 💃🏻

Bismillahirrahmanirrahim 🤍

Yıldız'ı parlatmayı ve yorumları bekliyor olacaz💞

Ayy biliyorsunuz bölüm konusunda tahlisiz bir olay oldu. Bölümün yayınlanan kısımlarını biraz değiştirdim. Yani zaten bu sahneyi okudum diyip geçmeyin ona göre!
.
.
♡...........♡............♡..........♡...........♡
.
.
.

~ Gökyüzüne anlattım seni. Şimdi de yıldızlar kayıyor. ~

Karanlık ve sakin yolda araba hızla giderken ben sessizce akıp giden yolu izliyordum. Radyodan gelen kısık müzik dışında herhangi bir ses yoktu.
Birazcık gergindim. Minnacık. Havasız kaldığımı hissetiğim için camımı birazcık indirip rüzgarın tenime değmesine izin verdim. Rüzgarı severim, beni rahatlatan şeylerin başında geliyordu. Sanki tüm derdimi tasamı kendisiyle alıp götürüyordu. Arabadaki sessizlik bir yandan beni rahatlatsada yanımda birinin olması canımın sıkılmasına neden oluyordu. Ayy yok ben konuşmadan duramam ki. Yanımda biri varsa ve konuşmuyorsak işte o zaman canım sıkılırdı. Yoksa tüm gün yalnız kalsam asla sıkılmazdım. Sıkılmaktan sıkılmıyordum anlayacağınız.

"Köpek nasıl oldu?" Sorumla yolda olan bakışlarını bana çevirdi. Aklıma başka soru gelmemişti hem tanımadığım bir adamla ne konuşacaktım onu bile bilmiyordum.

"Tedavisi hala devam ediyor." Bir kaç saniye bana baktıktan sonra tekrar yola baktı. Sert bir mizacanının olmasını normal karşılıyordum ama bu kadar da değil ya. İnsan biraz gülümser be.

"Anladım. Peki iyi olacak mı?" Parmaklarını direksiyonda hareket ettirmeye başladı. Yüzsüzce sorduğum soruyu umutla cevaplamasını bekledim.

"Arka ayaklarını kullanmayacak."

"Ne olacak peki?"

"Protez takacaklar."

Başımı sallayabildim sadece. Bunları zaten Levent'ten duymuştum. Eve geldiği ilk anda yakasına yapışıp köpeğin nasıl bir durumda olduğunu sormuştum. Aklım köpekte o kadar kalmıştı ki. Rüyamda bile görmüştüm o derece.

"Anladım. Peki yapanları buldunuz mu?"

Sorumla birlikte tekrardan bana baktı daha doğrusu gözlerime. Ama birkaç saniye sonra tekrar önüne döndü.

"Leventin sana bunları anlattığını sanıyordum." Zort olmak nedir bilir misiniz? Yine de yüzsüz gibi inkar etmeye başladım.

"Nereden çıkardın be onu? Bilsem sorar mıyım hiç?"

"Levent dün, eve girer girmez yakasın yapışıp köpeğin durumunu sorduğunu söylemişti."

Bu adamın ağzında bakla ıslanmıyor lan. Her yaptığımızı herkese anlatıyor muydu bu adam? Eve gidince vura vura anlatacaktım ona benimle yaptığı konuşmamları başkasına anlatmaması gerektiğini.

"Yalnız son soru hakkında gerçekten bilgim yok." Yoktu. Çünkü o gün Levent geç gelmişti ve uyku halimle aklıma ilk gelen soruları sormuştum.

"Hmm." Sana hmm.

"Ne hmm? Cevap versene be!"

"Bizimkiler yapanı bulup güzelce konuşmuşlar."

Duyduğuma sevinmiştim. Eğer o kişi hala özgürce dışarıda dolaşsaydı gidip ben bulup bir güzel döverdim. Yapardım. Yapmadığım şey değil. Hem boşuna Hacker olmamıştım. Evet bu cümleyi çok okuyacaksınız benden.