"ကနေဒါက ကိုယ်စားလှယ်က ၁၄ရက်နေ့လာမှာ။ဒီတစ်ပတ်ထဲတော့ မင်း အလုပ်သိပ်မရှုပ်ဘူး။ပြီးတော့ ဒီနေ့နေ့လည် ၂နာရီလောက် မင်းအသင်းဝင်ထားတဲ့ဂေဟာရဲ့နှစ်ပတ်လည်အတွက်သွားရမယ်။ငါ ပြောတာတွေကြား...ဗာမာန်ရာစု!"
"ဟေ...ဘာလဲကွာ"
"ငါ ပြောတာတွေအကုန်မှတ်မိလား"
"ဘာလဲ"
ဟန်လင်းသန့် မိမိရှေ့မှကောင်အားဆွဲဆွဲပြေးထိုးချင်မိ။ကိုယ်ကတော့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး tablet ထဲကနေအချိန်စာရင်းတွေကြည့်ရင်းပြောပြရတယ်။အဆင်ပြေအောင်လဲညှိနေရတယ်။ဒါကို ဒင်းကအဖက်မလုပ်။ဆုံလည်ခုံမှာ မှီထိုင်ရင်း လက်မနဲ့လက်ညှိုးသုံးကာမေးစေ့အောက်ကိုပွတ်နေပြီး တစ်ခုခုကိုအတွေးလွန်နေတဲ့ပုံ။
ပြောလိုက်တော့ သူကပဲစိတ်မရှည်တဲ့ပုံနဲ့မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်လာပြန်တယ်။
"နေ့လည် ၂ နာရီပွဲတစ်ခုသွားရအုံးမှာ"
"အင်း"
ရာစု လက်ပတ်နာရီကိုငုံ့ကြည့်တော့ ၁၁ခွဲသာရှိသေးတယ်။
"ဟန်လင်း"
"ပြော"
ရာစုက ထိုင်ခုံမှာ မမှီတော့ပဲကိုယ်ကိုရှေ့ကိုင်းချ၊အားရပါးရနဲ့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို စားပွဲပေါ်တင်၍ အရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်ပြီး tablet ကြည့်နေတဲ့ဟန်လင်းသန့်ကိုခေါ်တယ်။
"ငါ စဉ်းစားနေတာ"
"ဘာကိုလဲ"
"မနေ့က ကိစ္စ"
"အဲ့လူတွေရဲ့နောက်ကြောင်းအခုထိမသိရသေးဘူး။ဒါပေမဲ့သေချာတာတစ်ခုက သူတို့ကအခြားတစ်ဖွဲ့ဖြစ်နိုင်တယ်။"
"ငါလဲအဲ့လိုစဉ်းစားမိတယ်။ပြီးတော့ ငါသိချင်တဲ့အဖြေမရမချင်း ငါဘာမှဖြစ်သွားလို့မရဘူး"
ထိုအခါမှ ဟန်လင်းသန့်ရဲ့အကြည့်ကရာစုဆီရောက်လာတယ်။
ဟန်လင်းသန့်မှရယ်သံစွက်ကာ
"သေတမ်းစာ ကြိုပြင်ပေးရမလား။"
"အမွေတွေကိုဆက်ထိန်းချင်လို့သာ လုပ်နေရတာ။ငါ့လိုအသက် အရွယ်ကအခုချိန် အပြင်မှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေရမှာ မင်းသိလား"
YOU ARE READING
Love Behind The Complexity
Romance"ငါတို့ကယောက်ျားအချင်းချင်းလေ...ပတ်ဝန်းကျင်အမြင်မှာ..." "ပတ်ဝန်းကျင်ကိုဂရုမစိုက်ဘူး။အဓိက က ကျွန်တော်တို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားလည်မှု၊ယုံကြည်မှု၊သစ္စာရှိမှုတွေနဲ့ အပြန်အလှန်ချစ်နေကြဖို့ပဲလေ"
