Nie zostawiaj mnie, kochanie

rozdział 14

Lando uważnie pilnował Laveny, by nigdzie nie zgubiła się po drodze. Jego dłoń nieustannie dotykała jej pleców, na co starała się nie zwracać uwagi. Wiedziała, że najzwyczajniej w świecie martwił się, że mogła gdzieś mu zniknąć w tłumie, co zdarzyło się już raz, czy dwa.

Lena, widząc, że rozwiązał się jej but, zatrzymała się nagle, kucając, by go zawiązać. Lando, wraz z kilkoma innymi osobami, z którymi tam byli, poszedł dalej, zostawiając ją tam samą. Kiedy tylko dziewczyna podniosła się na równe nogi, niemalże zderzyła się z czyjąś klatką piersiową i gdyby nie złapała za ramię chłopaka, prawdopodobnie znów znalazłaby się blisko podłoża.

- Lena.

- Lando.

Mierzyli się przez chwilę wzrokiem, nie zwracając uwagi na pozostałe osoby znajdujące się w tamtym miejscu. Nie obchodzili ich.

- Ja tu coś do ciebie gadam, patrzę, a ciebie nie ma. Możesz tak nie znikać? - spytał, jakby z pretensją, czym się jednak nie przejmowała, przyglądając się mu z pewnego rodzaju obojętnością.

- Wybacz, że chciałam zawiązać buta. - odparła, wywracając oczami. Zaraz tamta obojętność zniknęła z jej twarzy. - Ja rozumiem, że się martwisz, Lando, ale jestem dużą dziewczynką i potrafię sobie poradzić. Z resztą, jestem od ciebie starsza.

- Ale jesteś pod moją opieką.

Lavena roześmiała się w głos na tamte słowa. Nie wierzyła, że padły one z jego ust. Nigdy nie była pod jego opieką, bardziej on był pod jej - jego rodzice wielokrotnie prosili ją o to, by go pilnowała, o czym nawet nie miał pojęcia. Dlatego też tak bardzo rozbawiły ją jego słowa i jego poważny ton.

- Teraz to żeś wystrzelił. - zaśmiała się, nie mogąc uwierzyć w absurd jego słów. Poklepała go po piersi, wciąż się śmiejąc. - Najlepiej zapomnijmy o całej sprawie i idźmy na ten mecz.

Choć szczęka Lando była wyraźnie zaciśnięta, kiedy tylko złapała go za dłoń, jego ścisk znacznie zelżał. Lavena spojrzała na niego z delikatnym uśmiechem, po czym pokręciła głową sama do siebie. Lubiła patrzeć, gdy się uspokajał, kiedy tylko go dotknęła bądź po prostu przy nim była. Z daleka można było zauważyć, że tak na niego działała, dlatego wiele osób z pracy pozwalało jej spotykać się chwilę przed wyścigami, czy treningami bądź kwalifikacjami. Bo kiedy ona była w pobliżu, to on jeździł lepiej.

~*~

Lav siedziała na zewnątrz, wystukując wiadomość do swojego brata. I tak nie miała co robić, kiedy Lando był na sesji zdjęciowej, na którą ją zabrał. Czasami naprawdę zastanawiała się, czy w ogóle może bez niej żyć i czy na pewno jest w takich miejscach aż tak potrzebna, jak o tym mówi.

Seth ✂️❤️: Więc mówisz że nie masz co robić?
Seth ✂️❤️: Czemu Lando wszędzie cię tak zabiera?

Lavena 🔧❤️: Nie mnie pytaj

Seth ✂️❤️: Zakochał się czy co?

Lavena 🔧❤️: Że we mnie?
Lavena 🔧❤️: Słyszysz sam siebie?

Seth ✂️❤️: Pewności nie masz Lav
Seth ✂️❤️: Kto wie co siedzi mu w głowie
Seth ✂️❤️: Pomyśl
Seth ✂️❤️: Jesteś wszędzie tam gdzie
Seth ✂️❤️: Sesja, treningi, spotkania z fanami i inne
Seth ✂️❤️: W dodatku mieszkacie razem
Seth ✂️❤️: Niewiele by się zmieniło gdybyście byli razem

Lavena 🔧❤️: Zmieniłoby się dużo Seth
Lavena 🔧❤️: W ogóle, możemy zmienić temat?

Seth ✂️❤️: Niech ci będzie
Seth ✂️❤️: Kiedy w ogóle się widzimy?