این پارت به بعد مورد علاقمه....
----
"یک ساعت بعد"
یک ساعتی گذشته بود و هر سه مشغول رقصیدن بودند.
جیمین هم که وظایف ساقی خود را به دست باد فراموشی سپرده بود در حال قر دادن برای دختر مردم بود.
با قدم های بلند پله ها را یکی دوتا پایین امد و وارد بار شد.
پیراهن مشکی گشاد و اورسایزی به تن داشت که سینه عضله ای اش از میاد دو دکمه باز یقه اش کاملا نمایان بود.
شلوار جین ابی اسمانی و بوت مشکی رنگش استایلش را کامل کرده بود
.
با دیدن جیمین که در حال رقصیدن بود به سمتش قدم برداشت و پس گردنی تر و تمیزی نثار گردنش کرد که اوففف...
عجب چسبید...
جیمین هول کرده به قصد دعوا سرش را بر گرداند اما با دیدن تهیونگ در استایل "دختر/ پسر کشش" نظرش به کل تغییر کرد و سوتی کشید.
جیمین: دوماد ننم میشی؟
_افتخار نمیدم.
جیمین: از خداتم باشه.
نگاهش را در بار چرخاند و با صدای بلندی پرسید:
_چه غلطی میکنی با دختر مردم... یونگی کجاست؟؟
دستش را در هوا تکان داد و با صدایی که در هیاهوی بار شنیده شود داد زد:
جیمین:من چه میدونم اون دیو دو سر کجاست...
با بر خورد فردی به او تکان شدیدی خورد و نگاه کلافه اش را به جیمین دوخت و گفت:
_بیا بریم بشینیم ...حوصله ندارم بین این عجوج مجوجا وایستم.
پسر کوچکتر سری به نشانه تایید تکان داد و یک دستش را دور گردن تهیونگ حلقه کرد و او را به سمت میز همراه خود کشید.
یک لیوان ودکا برای تهیونگ و یک اب میوه برای خودش سفارش داد که باعث تعجب پسر بزرگتر شد.
_ ودف... از کی تا حالا اب میوه می خوری تو!!
جیمین: از همین الان به کوری چشمت.
برای خطرات احتمالیه...
با نگاه مشکوکی زمزمه کرد:
_ خطرات احتمالی؟
باز داری چه اتیشی میسوزونی بشر؟؟
جیمین: به تو چه اخه... سرت تو کار خودت باشه.
چشم هایش را در حدقه چرخاند و لب زد:
_یونگی رو صدا کن با تو حال نمیکنم.
جیمین کاملا خنثی و پوکر خیره اش شد و لب زد:
جیمین:بی پدر تو....
حرفش را نصفه گذاشت و از جایش بلند شد.
جیمین: اصلا به من چه خودت برو پیداش کن...
تهیونگ خنده تو گلویی جاذابی به قهر بچگانه رفیقش کرد.
(اووووف ددی...
شرمنده نویسنده یه لحظه زنجیر پاره کرد...
اهم اهم کجا بودیم؟)
تهیونگ خنده‌ی توگلویی به قهر بچگانه پسرک کرد و با لحنی که خنده درش پیدا بود دستش را گرفت و گفت:
_خب باشه حالا ناراحت نشو.
دختر پریشبی رو چیکارش کردی؟؟
YOU ARE READING
𝐍𝐀𝐃𝐄𝐋𝐄𝐈𝐍𝐄
Fanfictionهایپوپیتوتاریزم" بیماری نادری که اجازه نمیده فرد عاشق کسی بشه و طعم عشق رو بچشه یا لمس کنه... ---- «داستان "مزاحم شیرینی" که از ناکجا اباد ، درِ قلب عکاس مشهور مارو میزنه... عکاسی که مدت هاست طعم عشق رو نچشیده... کسی که عشق رو نمیشناسه... و کسی که ب...
