Thuis

4.

Robbie pov:
Ik stap nog net op tijd de bus in en zoek naar de andere twee jongens, ze zitten helemaal achterin op de vijfzits, dus ik gooi mijn tas naast Raoul en ik laat mezelf tussen Matthy en de tassen in vallen "mogeh." zeg ik buiten adem. "Zo, moest je weer eens rennen?" grinnikt Raoul vanaf de stoel bij het raam. Ik knik aangezien ik geen lucht heb om woorden uit te kunnen spreken. Matthy schuift aan mijn andere kant iets meer naar het raam toe en staart naar buiten alsof Raoul en ik er niet zijn, opzich niet heel raar, aangezien hij zich wel vaker afsluit van de mensen om zich heen. "Besef dat ik dus zaterdag zo'n fucking erge kater had, dat ik dacht dat mijn hoofd eraf zou vallen." begint Raoul ineens "kleine speler." plaag ik, waarna ik een por in mijn zij krijg. "Ik kon vanochtend ook mijn bed trouwens niet uit komen." hij wrijft nog wat slaap uit zijn ogen en knijpt zijn ogen even fijn tegen het licht. "Nou ik was ook liever thuisgebleven, maar ik heb mezelf toch hier gekregen." ik lieg een klein beetje, want ik was wel zeker liever in mijn bed gebleven, maar of ik nou liever thuis was gebleven, weet ik niet, want dan was ik weer een hele dag alleen geweest. 

Raoul begint verder te vertellen over zijn zondag, over hoe hij op het feestje iemand had leren kennen en dat hij haar eigenlijk wel beter wilde leren kennen "dus je hebt nu een date ofzo?" vraag ik een beetje in de war door zijn manier van vertellen, hij haalt zijn schouders op "geen idee, wanneer is iets een date?" vraagt hij terug "nou gewoon, als je samen iets gaat doen zonder alle aanhang die van je meekomt naar een feestje om zich de tering in te zuipen." leg ik uit, Raoul grinnikt "nou in dat geval heb ik een date denk ik." ik glimlach. "Heb jij eigenlijk nog iemand gezien die je interessant vindt?" vraagt hij dan, ik denk even na, heb ik dat? "Ik heb geen idee man, ik kan me die hele avond niet herinneren." indirect spreek ik wel de waarheid, want ik kan me ook amper wat herinneren, maar ik vond Matthy wel bijzonder interessant blijkbaar, want ik heb de halve avond met hem staan praten.

Matthy pov:
Ik weet niet waarom, maar iets in mij zegt dat ik een beetje afstand moet houden van Rob en de andere jongens. Ik heb ook eigenlijk helemaal geen zin in al hun verhalen over het feest en de rest van hun weekend, aangezien ik alles voor mijn neus heb zien gebeuren en het dan dus dubbel hoor. Ik zet mijn muziek wat harder en richt mijn blik heel even op Rob en Raoul die erbij zitten alsof ze de laatste week niet hebben geslapen, dan richt ik mijn blik weer op buiten, waar de bomen voorbij flitsen, waar de ochtendzon doorheen schijnt. 

Nog geen tien minuten later stopt de bus bij de halte voor onze school, waar bijna iedereen eruit moet. De bus gaat alleen nog verder naar het Centraal Station, wat de eindhalte is. Ook Raoul, Robbie en ik stappen de bus uit en lopen richting de ingang, waar Koen en Milo ook net aan komen lopen "ey, hoe zijn jullie eraan toe? Je kan mij namelijk beter van het dak flikkeren op dit moment namelijk." zegt Koen terwijl hij op zoek is naar iets in zijn tas "godverdomme en ook nog m'n lunch vergeten, wat een kutdag, nou moet ik zo'n goor, goedkoop broodje kopen." Milo en Robbie moeten lachen om zijn chagrijnige bui "ook goeiemorgen Koentje." Rob slaat een arm om hem heen, waar Koen vrijwel meteen onderuit duikt. "Ik zou even niet tegen hem praten, hij is zijn lunch met kaviaar en champagne vergeten in zijn paleis vanochtend." lacht Milo, waardoor we allemaal moeten lachen.

Als we in de collegezaal komen, zijn we blijkbaar de laatsten, want direct daarna gaat de deur dicht en de zaal is redelijk vol. We krijgen het voor elkaar om alsnog ergens een rijtje voor vijf te vinden en gaan ietwat luidruchtig zitten. Ik voel een zachte por in mijn zij "Matt?" ik kijk de jongen naast me aan, ik maak een 'hm' geluidje om aan te geven dat hij verder kan praten. "weet jij nog iets van vrijdagavond?" ik zucht onhoorbaar uit, maar vanbinnen krijg ik het warm, hier was ik dus al bang voor. Ik schud mijn hoofd "je liegt Matt, je was nuchter." fluistert Rob, hij heeft gelijk, maar ik heb zo geen zin in zijn vragen "ik wil me effe concentreren, ik vertel het vanmiddag wel als je iets wil weten." probeer ik mezelf eronderuit te lullen. Ik heb namelijk nog nooit gezegd dat ik op wil letten in een les. "Matt zeg nou gewoon." dringt hij aan "Mannen, kunnen jullie dit gesprek even ergens anders voeren? En anders op een ander tijdstip? Het is hier geen kantine." de docent kijkt ons geïrriteerd aan, dus ik knik braaf "sorry meneer." zeg ik snel, waarna ook Rob niks meer zegt en zich op de auto's focust die op de weg langs de school rijden, hij lijkt in zijn gedachten te zijn, dus ik rust mijn hoofd op mijn linkerhand en ook ik verzink in mijn gedachten.