Thuis

9.

Robbie pov:
Ik word wakker van de herrie van mijn wekker, die ik geïrriteerd uitzet. Ik ga rechtop zitten en wrijf in mijn ogen, ik heb besloten dat ik vandaag echt weer naar school moet, aangezien er voorbereidingen zijn op belangrijke tentamens, ook al duurt het nog even tot ze daadwerkelijk zijn, maar ik wil ze wel voldoende afronden aangezien anders alles voor niks is geweest. Ik loop richting mijn kast en pak er een spijkerbroek en een hoodie uit, waarna ik naar beneden loop. Mijn vader zit achter zijn laptop en gebaard naar mij dat ik stil moet zijn, hij zal wel weer in een 'belangrijke' meeting zitten. Ik pak een droge boterham en gooi wat lunch in mijn tas.

Ik stap in de bus om daar Raoul en Matthy te vinden, ze zijn druk met elkaar in gesprek en ze lachen wat "hey Rob!" zegt Raoul enthousiast, ik glimlach klein "goeiemorgen." ik voel Matthy zijn ogen op me branden, maar hij zegt niks. "Voel je je alweer wat beter?" ik knik "ja had gewoon een griepje, niks bijzonders." Raoul geeft me een glimlach en ik ga op de stoel voor ze zitten.

Eenmaal op school aangekomen, zijn Koen en Milo nog nergens te bekennen, dus we lopen met z'n drieën naar de collegezaal en zoeken een plekje waar de anderen straks ook nog kunnen aansluiten als ze nog komen. Ik tik zenuwachtig wat met een pen op de tafel "kan je effe kappen?" hoor ik van de linkerkant komen, Matthy kijkt geïrriteerd mijn kant op, wil hij hier nou serieus ruzie gaan lopen maken? Ik besluit er maar niet op in te gaan en te doen wat hij vraagt, aangezien het anders teveel op zou vallen. "Nou lekker sfeertje hier." Koen gooit zijn tas op de grond en gaat bij ons zitten, gevolgd door Milo. "Jullie zien er ook uitgeslapen uit." antwoord Raoul, waardoor ik zachtjes grinnik, ze zien er namelijk inderdaad uit alsof ze al weken niet hebben geslapen. "Ja we zijn gisteren perongeluk in de club belandt, maar dat was niet het allerbeste idee wat we ooit hadden." mompelt Koen. Milo lijkt niet eens aanspreekbaar, hij staart alleen maar recht voor zich uit.

Als we richting de kantine lopen na het meest saaie college ooit, is niemand echt aanwezig. We gaan in stilte zitten en pakken ons eten. "Besef dat Milo dus gisteren zo dronken was dat hij van het karaokepodium af tyfte." we lachen allemaal, Milo doet altijd debiele dingen als hij dronken is. "Iemand anders nog iets leuks te melden?" Koen kijkt de groep rond. Ik schraap mijn keel en alle ogen worden op mij gericht "Ehm-" begin ik. Ik heb wederom geen verhaaltje of iets voorbereid, dus ik heb geen idee hoe ik moet vertellen dat ik over vier weken hier weg ben. "Ik ehm, ga verhuizen." Raoul houdt zijn hoofd een beetje schuin "waarom? Waarheen? Wanneer?" wat een vragen, ik grinnik vanwege zijn nieuwsgierigheid. "Ehm we moeten voor mijn vaders werk verhuizen- naar Spanje." zodra ik de laatste woorden heb uitgesproken, zijn alle blikken met wijde ogen mijn kant op gericht. "Wat!?" hoe Milo er net nog verloren bij zat, zit hij er nu bij alsof hij drugs op heeft.

Matthy pov:
Ik heb geen idee wat ik moet zeggen, Rob gaat naar Spanje? Sinds wanneer? De jongens beginnen allerlei vragen te stellen, terwijl mijn blik gewoon op Rob rust terwijl hij een beetje antwoord geeft op alle vragen. Sinds dat ik hem weggestuurd heb, hebben we geen contact meer gehad en nu gaat hij ineens weg voor twee jaar. Ik pak mijn telefoon en stuur een appje naar Milo of ik even met hem kan praten. Ik hoor de melding op zijn telefoon binnen komen en richt mijn blik op Milo, die zijn blik op zijn telefoon richt. Vrijwel meteen begint hij te typen en daarna staat hij op. "Ik ga even naar de wc, ben zo terug." hij loopt de kantine uit en ik begrijp zijn hint.

Als ik vijf minuutjes later de wc's in loop, staat Milo me daar al op te wachten. "Zo dat mocht effe duren." hij leunt tegen de muur met zijn armen over elkaar, hij heeft een klein grijnsje op zijn gezicht. "Ja sorry, ik wilde het niet teveel laten opvallen." ik kijk naar de grond "was een grapje maatje, maar je wilde me spreken?" ik knik. Net op dat moment loopt er iemand binnen, maar wordt al gauw weggejaagd "gozer we zijn hier een gesprek aan het voeren, ga ergens anders plassen, in de bosjes ofzo." Milo wuift met zijn hand en doet daarna de deur dicht en zet een bezem tussen de deurklink, aangezien er geen slot zit op de deur van het algemene gedeelte van de wc's. Soms zou ik willen dat ik iets meer zoals Milo was, gewoon meer durven zeggen en doen.

"Oké, vertel." begint hij zodra we niet meer gestoord kunnen worden, ik zucht even diep, ik heb geen idee tot op welke hoogte ik Milo wil vertellen wat er aan de hand is, maar ik heb toch echt zijn advies nodig. Ik hoop ook maar dat ik hem kan vertrouwen. "Ehm, ja het is best wel een ingewikkeld verhaal-" ik slik even "het gaat over Rob hé?" is Milo me voor, mijn blik schiet van de grond naar hem. "Is het zo duidelijk?" Milo zijn grijns wordt iets breder "ik heb jullie gezien tijdens dat feestje van Frank." mijn hart slaat een slag over, kutzooi "eh ja, dat was niet wat het leek, dat was voor een domme weddenschap die ik met Koen had." ik lieg niet, maar stiekem had ik het ook gedaan als ik geen weddenschap had staan.....en er genoeg zelfvertrouwen voor had. "nouja dan weet je in ieder geval al de helft, maar na die zoen, kwam ik erachter dat ik gevoelens heb voor Rob en toen hij naar mij toe kwam om erover te praten heb ik hem weggestuurd en gelogen over mijn gevoelens voor hem omdat ik te bang was om toe te geven, maar nu hij voor twee jaar weggaat, weet ik niet wat ik moet doen. Wat als ik hem nooit meer zie?" ik vertel aan één stuk door het verhaal aan Milo, maar ik begin ook steeds meer te twijfelen of dit wel een goed idee was.