13.BÖLÜM

197 13 0
                                    

İyi okumalar piyemses:)

Bölüm Şarkısı-Joel Sunny/Luminary

(Yaklaşık 2 Ay Sonra)

Elimde ki market poşetlerini yere koydum ve arabayı kilitledim.

"Alina." İsmimi Yağız'ın ağzından duymak bir anlığına garip gelmişti. Evet, garip gelmişti çünkü annem öldüğünden beri en son beni eve bıraktığı zaman konuşmuştuk.

Sonrası ise kendimi toparlamaya çalışmakla geçmişti. Annemi andığım zaman yüreğim burkulsa da ağlamıyordum. Öldüğü gün ve cenazesinde o kadar çok ağlamıştım ki gözümde yaş kalmadığından şüpheleniyordum.

Bir yandan da zaten sonunda böyle olacağını bildiğim bir şeye neden önceden kendimi hazırlamadığımı düşünüyordum.

Fakat hikayenin başında ne demiştik ; Bir insan sevdiği birinin ölümünü kabullenmemeli, ve ona kendini hazırlamamalıydı.

Arkamı dönüp, gözlerimi Yağız'ın kilerle buluşturduğumda bakmayı özlemiş olduğumu fark ettim.

"Nasılsın?" Diye sordu ben bakmaya devam edince.

Kesin çok ruhsuz görünüyoruz.

Toparlandık ama.

"İyiyim," Dedim.

"Sen nasılsın?"

"Aynı. Ya da konuşmayı bıraktığımızdan beri nasıl olunabilirse."

"Neyse, Eve geçiyorum ben. İyi geceler." Gitmeden önce tekrar seslendi.

"Bu akşam konuşalım mı?"

"Ne hakkında?"

"Ne hakkında istersen. Sadece seni dinleyeceğim. İstersen içini dök ama biraz olsun konuş."

"Olur, kime?"

"Bana gelebilirsin."

"Benim de evim müsait, zaten hep ben geldim. Biraz da sen gel." Derken gülümsemeye çalıştım. Ama yine Yorgundum. Bunca şeye rağmen bir iş hayatım da vardı ve onlara da önem göstermeliydim. Yorgunluğum sebebi ise yine bu saate kadar ofiste kalmamdı.

"Olur on iki gibi gelirim."

"Tamam o zaman." Dedikten sonra bu garip bakışma faslına son verip, binaya girdim.

Odama çıktığım da boy aynamın karşısına geçtim.

"Kendine gel be. Toparlan. Hayat bitmedi Alina. Hayat devam ediyor ve sen de ayağa kalkıp devam etmelisin. Yol uzun belki ama kalkıp yürümelisin." Kendime teselli ve gaz verdikten sonra akşam yemeğini yediğim için, oyalanmadan evin içinde ki ufak tefek dağınıklıkları toplamaya başladım.

Zaten saat 23.30 olmuştu. Üzerimde ki kıyafetlerimi çıkarıp, yerine askılı, sarı renkteki salaş elbisemi giydim. Sıcakta ferah ve hafif geliyordu.

Saçlarımı aynı şekilde-yani açık- bırakarak çalan kapının ardına aşağı indim.

"Hoşgeldin." Gerçekten ve içten bir şekilde gülümsedim bu sefer. Ne kendi içimde ki fırtınaları dışarı yansıtmaya niyetim vardı, ne de kendi modumu düşürmeye.

"Hoş buldum." O her zaman ki gibi gülümsüyordu zaten. Geçmesi için elimle içeriyi gösterdim.

"Balkona çıkalım.Hava baya sıcak." Derken merdivenleri birlikte çıkmaya başlamıştık. Odama girdiğimiz de balkona çıktık ve rüzgar perdeleri savuvurken ikimizde geniş koltuğa oturduk.

"Tekrardan geçmiş olsun." Dedi bana dönerek.

"Sağol. Sen n'apıyorsun? 2 Ay oldu."

"İşe gidiyorum, Eve geliyorum, balkonuma çıkıyorum bir umut seni görme hevesiyle, sonra kahvemi içip yatıyorum. Ama sen 2 aydır cama bile çıkmadın."

Zihnimin içinden bile çıkamadım ki.

"Bundan sonra çıkacağım, her akşam ki gibi cama ve balkonuma. Kahve her sorunu çözüyor muydu bu arada?" Dediğimde güldü.

"Ben yaparsam çözer."

"Birazdan yaparsın o zaman." Bir süre ikimizde sadece caddeye bakarak oturduğumuz da sessizliği o bozdu.

"Özlemişim biliyor musun? Yemin ederim ki sesini bile özlemişim lan." Ona döndüm.

"Bende özledim motorcu. Bana çöl kızı demeni özledim."

"Sonunda sesini duydum çöl kızı." Burnumdan güldüm.

"Bazı şeylere karşı koyamazsın Alina, sen karşı koyamadığım en değerli şeysin." Anlamak istercesine bir kaç saniye gözlerine baktığımda yavaşça dudaklarıma uzandı. Karşılık verdiğimde eli belime gitti. Ondan ayrılıp, ayaklandığımda odanın içerisine girdim ve o da Peşimden geldi. Balkondan çıktığımızda tekrar dudaklarıma kapandı ve aynı istekle karşılık verdim.

Eli elbisemi hızla çıkarırken bir yandan da kendi tişörtünü üzerinden çıkardı. Sütyenime uzandığında derin bir nefes aldım. Ve kopçasını çözmesiyle o da artık yerdeydi. Yatağa sırt üstü yattığım da üstüme çıkmakta gecikmedi. Kendi de üzerini Tek bir hamlede çıkardığında gözlerine bakmakla yetindim.

***

Çok utanıyorum şuan, beni yerin dibine sokar misiniz lütfen kwnxiabxka

Allahim sen affet nolursun

Abi valla çok utaniyom ya KSNFOHEFKISJF

Cok zormuş yazmak hayır bide diğer yazarlar daha detaylı nasi yaziyo be

Neyse yaaeee bölümü begendiyseniz sıkıntı yokkk^^

(Hala yerin dibine girmek istiyorum.)

)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
PUS (+18)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin