TUĞRA [İNVERNESS 1]

41. Bölüm

Keyifli okumalar🫸🫷

...

.
Eski bir geleneği yeniden canlandırmıştım son günlerde. Kendi zamanıma dönmeden önce yazmaya başladığım şifreli harflerden oluşturduğum günlüğüm, satırlarımla yeniden canlanıyordu. Geldiğim günden beri yaşadıklarımı özet geçmiş, her önemli gördüğüm olayı eklemeye devam etmiştim. Aslında kendi zamanıma dönmek için bu günlüğü tutmaya başlamıştım. Ancak şimdi, benim mirasım olacaktı. Sanıyorum ki gelecekte kimse bu şifreyi çözerek Türkçe diliyle bağdaşlaştıramazdı. Yine de sır olarak kalacak eşyalardan biri olacaktı. Geçmişte yaşadıklarımı, duygularımı ve düşüncelerimi bu satırlara dökerek, bir parça huzur buluyordum. Geldiğim günden beri yaşadıklarımı özet geçerken, her detayı büyük bir titizlikle kaydediyordum. Bu gizemli harfler, sadece benim anlayabileceğim bir dilde, yaşamımın hikayesini anlatıyor, her satırda yeni bir maceranın kapısını aralıyordu. Bu günlük, benim için sadece bir not defteri değil, aynı zamanda bir yol haritasıydı; zamanın ötesinde bir varoluşun, kaderin ve seçimlerin, aşkın ve kayıpların, zaferlerin ve yenilgilerin hikayesiydi. Her önemli gördüğüm olayı, her duygumu ve her düşüncemi buraya eklemeye devam ediyordum.

Annem, babam ve Estelle bugün Galler'e dönmek zorundaydılar. Lord Jack'e hiçbir açıklama yapmadan geldikleri için ve ortalığı karıştırmamak adına, geri dönmeleri gerekiyordu. Fakat yakın bir zamanda yeniden bir araya gelecektik. Lord Jack, ailemin sırlarının yüzeyini sadece kazıyabilmişti; babamın asıl kimliğinden habersiz, onları sadece iftira yüzünden sürgün edilmiş bir tüccar ailesi olarak biliyordu ve kızlarını, yani beni, bu uğurda kaybettiklerini de biliyordu. Babama farkında olmadan birçok yardımı da dokunmuş. Aslında benim anladığım, babam onu mağarayı bulmak için birazcık kullanmış. Ancak bu gerçeklerin ötesinde, Estelle'nin gözlerinde gördüğüm aşk, her şeyden önemliydi.

Defterimi kapatıp dolabıma yöneldim ve en beğendiğim, klanımın renklerine sahip yeşil, turuncu çizgili elbiselerimden birini dışarıya çıkardım. Üzerime giyinirken elimi uzatıp arkadaki iplerini de bağladım. Kıyafetleri giyip çıkarmam kolay olsun diye tüm elbiselerin iplerini sökmüş, ense kökünden itibaren geçirmeye başlayarak ucu belimden çıkacak şekilde ters bir şekilde geri takmıştım. Böylece giyinirken bağlamak daha kolay oluyordu.

Kahvaltı için büyük salona indiğimde Dougal'ı orada bulacağımı biliyordum. Her gün şafak sökmeden önce kalkıp çalışma odasında işleriyle ilgileniyordu. Kahvaltı vakti geldiğinde günlük dosya işlerini bitirmiş oluyor ve tüm klanların işlerine de geri kalan tüm vaktini ayırabiliyordu. O kadar yoğundu ki, bu yoğunluğuna nazaran bana ayırdığı vakit yine de epey fazlaydı. Eh, bundan asla şikayetçi değildim.

Dougal'a yardımcı olmak ve işlerini hafifletmek için, babamlar gittikten sonra klanın iç işleriyle ben ilgilenmeye başlayacaktım. Dougal böylece geri kalan tüm İskoçya ve dış ilişkilere daha fazla odaklanabişecekti. Adam elli parçaya bölünmüştü resmen. Bir de haftaya planlanan Melek ve Ewan'ın düğün törenleri vardı. Bunun için Melek hazırlıklara çoktan başlamıştı. Ewan'ın yarası da çok daha iyi durumda olmasına rağmen yataktan bir türlü çıkamamıştı. Gerçi onun sebebi tamamen tembellik değil, Melek'in ilgisini sevmesinden kaynaklanıyordu. Melek çoğu zaman Ewan'a göz devirse de, içten içe Ewan'ın nazları hoşuna gidiyordu. Bugün Dougal'ın onu döverek yataktan kaldırmasından korkuyordum.

Babamları Esma'ya, Galler'den gelen misafirler olarak kısaca tanıtmıştık. Çekingen bir kızdı Esma. Ayrıca Ewan'ların babam tarafından alıkonulduğunda, onları aramaya giderken Alanna'nın odasında karşılaştığımız günden beri bana daha temkinli yaklaştığını fark etmiştim. Rob'u ne zaman yanımda görse kaşları çatılıyor veya duruşunu dikleştiriyordu. Kadınsal olarak ondan kıskanma enerjisi asla almamıştım. Sadece benden daha çekinir hale gelmişti. Kale de oturup kocamı bekleyen bir leydi olmadığımı anlamış olmalıydı ve benimle konuşurken kelimelerini de özenle seçiyordu.