BANA ÖYLE BAKMA! #Wattys2016

Bölüm 9

''Sevgilim? soru işareti, çünkü orada mısın bilmiyorum.orada mısın? kiminlesin, üşüyor musun merak ediyorum. bu havalar üşütüyor. merak ediyorsan eğer bende üşüyorum. ama havalardan değil. yokluğundan...''

Edebiyat değil bu.Ciddiyim.Yokluğun üşütüyor beni.Hayatımda hiç kalmadığım kadar çaresiz bırakıyor bu sensizlik beni.

Gariptir ki,sensizlikte bile seninleyim ben.Seninle uyuyorum yine,sana sarılıyorum gün içinde.Seni düşünmek bile şurada göğüs kafesimde canlandırıyor birkaç ölüme yüz tutmuş kelebeği.

Yine merak ediyorsan eğer yanımda,ellerimde kimse yok.Çünkü biliyorum ki senin yarattığın o -muhteşem- boşluğu başka bir insan dolduramayacak.O yüzden ki,ben hala bilmediğim kokuna sarılıp arşınlıyorum sensiz bu sokakları.

Akşam oldu sevgilim.Günün en gereksiz kısmı bitti.Ne yazık ki ben seni en çok geceleri hatırlıyor,geceleri özlüyor ve en çok geceleri seviyorum.Hala seninleyim,biliyorsun.Seni çok özlüyorum!

O muhteşem gülüşünün tam ortasından öpüyorum...

Uyuyor olmalıydı.Mesajıma henüz cevap vermemişti.Aradan bir saat sonra mesaj sesiyle irkildim.

''Bayım,bu mesajlarınız sizi şair beni de şiir yapacak...''

Güzel bir güne merhaba demiştik.Beraber film izliyor,kitap okuyor,yemek yapıyorduk.Günlerimiz çok hızlı geçiyordu.Bir akşam Belinda ile yürüyüşe çıktık.Hava yine esiyordu.Yine O Karanfil Sokağı! Ve yine o köprü...

Köprüyü gördüğümde zamanımın daraldığını hatırladım.Ben ise her geçen gün Belinda'ya daha çok bağlanıyordum.Bana yaşama sevinci vermişti.Hayatımın anlamı olmuştu.Şimdi O'nu bırakıp nasıl gidecektim?O'na herşeyi anlatmalı mıydım?Kafam çok karışık..Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.En iyisi yarın Bay K ile görüşmek.O bana yardımcı olur.Şimdilik iyi geceler hayal kuran,güzel düşünen pijamalı insanlar...