BANA ÖYLE BAKMA! #Wattys2016

Bölüm 20

2015 MAYIS

''Bir başıma bu kentin sokaklarında yürüyorum. Üşüyorum.. Ne kadar uzaksan bana o kadar soğuyor hava. Sen yoksan,sıcaklık hep mevsim normallerinin altında.Bu yüzden meteoroloji raporları bile umrumda değil.Kar mı yağıyor yoksa yağmur mu,bana ne? Ben senin hasretinle sırılsıklamım zaten,daha ne kadar ıslanabilirim ki? Burada mısın değil misin belli değil.Bazen gidişlerin kahramanı oluyorsun,bazen sonsuz kalışların.Doyumsuz gecelerdesin kimi zaman,bazen de yalnız karanlıklardasın.Bitmek bilmez bir şarkısın;ama,ben mi notaları yanlış basıyorum da sen bu şarkıyı söylemiyorsun?Neden susuyorsun? Aşkın sessizliği ne kadar korkunç olur bilir misin?Bir tek kelimeye hasret geçen gecelerin hesabını soracağın kimse de yoktur üstelik.Kendi kendiyle konuşana deli derler ya,beni çoktan akıl hastanesine kapatmaları gerekirdi.Hem de iflah olmaz hastalar bölümüne... Yokluğuna alışmaktan korkuyorum,ne kadar kötü...

Yokluğunu yürüyorum sokaklarda.Yokluğunu içiyorum kadeh kadeh.Hiç gelmeme ihtimalin bir idam mahkumuna dönüştürüyor beni.Hiçbirşey yapmadan beklerler ya hücrelerinde,ölümün soğuk nefesini hissederek...Anlamlı olan bir şey yoktur onlar için.Belki de bir an önce ölmektir akıllarından geçen,bu bekleme işkencesi bitsin diye...Bu yokluk hissi öldürecek beni... Gelebilme ihtimalin ise yüreğimdeki kuşları havalandırıyor,kanat seslerini duy.Gelmek iste yeter ki,yorulmayasın diye kuşlarım taşır seni bana.Bir görsem yüzünü,ah bir dokunsam sana...Göreceksin,sevdanın çiçek çiçek açtığını,umudun bir yangın gibi alev alev ikimizi birden sardığını.

Anladım ki mümkün değil seni sensiz yaşamak.Ben o gönlü genişlerden değilim.Madem içimdesin,yüreğimde taşıyorum seni,o zaman yanımda da olmalısın.Sensiz yaşanmayacak bu aşk ötesi yok. Şimdi yalnız geceleri seviyorum.Seni yıldızlarda buluyorum.Daha bir dayanılır oluyor sensizlik sancısı.Mümkünü yok çıkmayacaksın aklımdan,bu yüzden gece,el ayak çekilmişken,hiçbir ses yokken seni düşünmek(yokluğunu değil ama) daha iyi.Bütünüyle sen oluyorsun o zaman her yerde.Ne kadar yakışıyorsunuz birbirinize,sen ve gece... Zaman geçer her şey unutulur, bir örtüyle kaplanır tüm acılar ama 'seni unutamam' ''

2015 HAZİRAN

''Haberin olmadan yazıyorum elbet bu satırları.Ayrıyız şimdi.Hiçbir zaman ''biz'' olmadığımız gibi.İkimizde suçluyuz biraz.Sen beni aldattın;ben ise aldandım...Özledim nefesim...özledim ölmeden beni öldüren kadın.İlkim olmadan sonumu getirdin.Saçma sapan şeylerden trip atışlarını,o kıskançlıklarını,tek bir kelimenle kalp atışımı hızlandırmanı özledim.Beni kızdırmanı ardından da şımarıklık yaparak beni kandırmanı özledim...Öyle bir özledim ki sanki nefes alamıyor gibiydim.Boğazıma bir yumru oturdu kaldıramıyorum sanki.

Elbet bir gün sıkılıp gidecektin.Vaz geçecektin ''bizden''Ben ise sensiz yaşamayı öğrenecektim..Zor olacaktı belki ama alışacaktım işte...

Alışamadım be kadın...Beni bırakıp başkasına gidişine alışmaya çalıştım ama ''alışamadım'' Senin bu gidişlerin beni şair seni ise şiir yaptı işte.Ah,kalbim öyle bir çarpıyor ki.Sanki daha fazla bu gidişlerini kaldıramayacakmış gibi geliyor bana.Her satırda her sütunda noktada ve virgülde bile seni anlatırken hızlanıyor soluk alıp verişlerim...

Halbuki hiç bilmeyeceksin sana yazdığım bu satırları...Geceleri hıçkıra hıçkıra ağlamalarımı...Sonra seni benden çalan o adama saymalarımı...

Sahi,belki bir gün bilmeden rast gelir okursun...O zaman tanıyabileceğim bir cümleyle anlatayım kendimi sana.Ben senin delinim...Hali öyle derdin ya sen? ''Delisin'' sen diye...Başkası dese farklı anlamlandırıdım bu kelimeyi ama senin bana bunu demen huzuruma huzur katıyordu işte.Bir gün eğer okursan bu satırlarımı,düşün bir neden sana değilde başka yere yazdığımı.Ya da sen düşünme be boşver...Sana yazamayışımın verdiği acı bu.Gözyaşlarım durmuyor.Sol yanım ağlıyor sabah akşam.Umarım sen de bir gün seni sevdiğim gibi bir başkasını seversin...''

2015 AĞUSTOS

''Bu gün kitap okuyayım biraz diyorum.Alıyorum elime bir kitap,çeviriyorum sayfaları sonra kalıyorum bir sayfada.Seni anlatan cümlelerde buluyorum kendimi.Öylece takılıp kalıyorum.Elimi yanan sol yanıma götürüyorum.''Şu acı geçsin artık''diye ağlıyorum.Kitap da okuyamıyorum.Yağtığım her şey de sen....Her şey sen!Ve sen çıkmak bilmiyorsun sol yanımdan.Sürekli bir ağırlık,bir acı var.İliklerime kadar hissediyorum acıyı.Hissettiriyorsun çünkü.Ağlıyorum sonra,damlıyorsun gözümden akan yaşlardan solan gülüşlerime doğru...Ağlayarak uyuyakalıyorum.Evet reddertmiyorum senin için ağladığımı...Uyanıyorum ve sen yine gelmiyorsun.''