Karanlık Kız 1 (İntikam Ateşi)

HAYAT

( Medya : Alev )

YAZARIN AĞZINDAN

- Tamam geliyorum..dedi Gece

Kızlar aşağıdan Geceye sesleniyordu. Okul saati geliyordu. Gece yorgun adımlarla aşağıya indi. Kızlar hemen onun koluna girdi. Onlarda üzülüyordu Gece için. Ama onun yanında güçsüz olamazlardı. Çünkü bu Geceye hakaret olurdu.

Arabaya bindiler. Nefes arabayı okula sürmeye başladı.

Okula geldiklerinde bakışlar yine Geceye döndü. Gece yorgun adımlarla yürürken herkes ona üzülerek bakıyordu.

Gece kızlarla sınıfa gitti. Hepsi sıralarına oturdular. Sınıftakilerde Geceye bakıyorlardı. Sonra hoca geldi. Ders Felsefe. Hoca gelince Gece dışında herkes ayağa kalktı. Hoca Gecenin durumunu bildiği için üstelemedi ve dersine başladı.

- Evet çocuklar bu günki konumuz hayat. Hayat ile ilgili yaşamımız ile ilgili ne düşünüyorsunuz. Bilmek istiyorum..dedi hoca

Hoca böyle deyince bütün bakışlar Geceye döndü. Hoca herkesten teker teker cevap aldı. Sonra sıra Geceye geldi.

- Hayat bana göre bir oyun. Dengesiz bir terazi. Hiç bitmeyen bir oyun. Kazananı olmayan bir oyun. Hayat adil değil. Bir mutlusun bir mutsuz. Bir baktın yaşıyorsun bir bakmışsınki artık sadece ruhun bedenini terk etmiş bir ölüden ibaretsin. En önemlisi ise hergün birgün ölüceğimizi bile bile yaşıyoruz. Hergeçen gün yaşlanıyoruz. Zamanı geldiğinde ise ruhumuzun bizi terk edişine şahit oluyoruz. Bu kadar basit işte hayat. Yaşarsın ve ölürsün. Benim gibi..dedi Gece

Herkes onun bu yaptığı açıklama ile ona üzgünce bakıyordu. Bir gün onlarda ölecekti. Biliyorlardı. Ama Gece çok gençti. Aynı zamana Gece yaptığı açıklama ile yine herkesi kendine hayran bıraktı.
Gece böyle işte. İnsanları onsuz mutsuz olamayacakmış gibi gösterip onları kendine muhtaç ediyor. Herne kadar ölecek olsa bile.

Hoca Geceye üzgün üzgün baktı.

- Haklısın Gece..dedi hoca

Sonra zil çaldı. Hoca sonkez sınıfa gülümseyip çıktı sınıftan. Tenefüste sınıf Gecenin başında toplandılar.

- Biz çok üzüldük gerçekten..dedi bir kız

- Tedavisi yokmu gerçekten..dedi erkeklerden biri

- Ya bu kadar kolay ölmemelisin. Çok alıştık sana. Sadece biz değil bütün herkes alıştı..dedi erkeklerden biri

Gece onlara gülümsedi. Bu gülümsemenin sahte olduğunu Geceden başka kimse anlayamazdı.

- Tamam arkadaşlar sakin olun lütfen..dedi Gece sevecen bir sesle

O böyle dediğinde herkes susmuştu ve suratlarında onun sevecen haline karşı bir tebessüm oluşmuştu.

- Arkadaşlar bu arada tedavisi yok değil . Ama hastalığım ileri düzeyde artık çok geç. Az zamanım kaldı hissediyorum. Birde bana alıştınız biliyorum. Ama yapabileceğim birşey yok. Benim yerime başkası gelir. İnsanlar zamanla unutulur. Benide unutacaksınız..dedi Gece üzgün suratla

- Hayır unutmayacağız seni..dedi kızlardan biri

İşte Geceyi tatmin eden bir cevap. Amacına ulaşmak üzereydi.

- Hem başkasına alışamayız. Senin gibi birinin daha olduğunu sanmıyorum..dedi erkeklerden biri

- Ben nasıl biriymişimki..dedi Gece utanarak

Sınıftaki erkekler tek tek saymaya başladı.

- Çok güzelsin.

- Cesursun.